Województwo kieleckie (II Rzeczpospolita): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Lukasb1992 (dyskusja | edycje) |
→Bibliografia: drobne techniczne |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
{{bibliografia start}} |
|||
# T. Koba-Ryszewska, ''Przeszłość administracyjna ziem województwa kieleckiego'', (w:) ''Z dziejów ziemi kieleckiej (1918-1944)'', Warszawa 1970. |
|||
# J. Z. Pająk, ''Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego'', (w:) ''Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?'', Kielce 2001. |
|||
# J. Swajdo, ''Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku'', Kielce 2005. |
|||
{{bibliografia stop}} |
|||
{{Podział II RP}} |
{{Podział II RP}} |
Wersja z 12:17, 18 lis 2008
Szablon:Województwo II RP infobox
Województwo kieleckie – województwo II Rzeczypospolitej, utworzone 2 sierpnia 1919 na mocy ustawy tymczasowej o organizacji władz administracyjnych II instancji[1]. Stolicą województwa były Kielce. W skład województwa weszły ziemie dawnej guberni kieleckiej i guberni radomskiej wraz z Zagłębiem Dąbrowskim i powiatem częstochowskim[2].
Województwo było początkowo podzielone na 16 powiatów ziemskich: będziński, częstochowski, iłżecki (z siedzibą w Wierzbniku), jędrzejowski, kielecki, konecki, kozienicki, miechowski, olkuski, opatowski, opoczyński, pińczowski, radomski, sandomierski, stopnicki (z siedzibą w Busku) oraz włoszczowski.
Według spisu z 1921 województwo kieleckie miało 2 535 898 mieszkańców. Gęstość zaludnienia przy obszarze 25 741 km² wynosiła 98,5 mieszkańców na km²[3]. Było to jedno z województw rdzennie polskich, liczyło 91,3% ludności polskiej i 8,5% żydowskiej[3]. 87,6% mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego, 11,9% wyznania mojżeszowego[3].
W 1934 wydzielono trzy nowe powiaty grodzkie: Częstochowę, Sosnowiec i Radom. Powstał wówczas także ziemski powiat zawierciański. Województwo miało obszar 25 736 km² i 1 858 700 mieszkańców[1].
Na mocy ustawy z 9 kwietnia 1938 granice województwa zostały zmienione. Powiaty opoczyński i konecki przeniesiono do województwa łódzkiego. W nowych granicach w 1939 województwo kieleckie miało 2 024 500 mieszkańców[1].
Wojewodowie kieleccy w II Rzeczypospolitej
- Stanisław Pękosławski 19 listopada 1919 - 31 maja 1923
- Adam Kroebl 1 lipca 1923 - 31 sierpnia 1923 (p.o.)
- Mieczysław Bilski 1 września 1923 - 6 maja 1924
- Ignacy Manteuffel 24 maja 1924 - 17 sierpnia 1927
- Adam Kroebl 20 sierpnia 1927 - 20 października 1927 (p.o.)
- Władysław Korsak 21 października 1927 - 28 lutego 1930
- Jerzy Paciorkowski 18 lutego 1930 - 15 maja 1934
- Stanisław Jarecki 17 maja 1934 - 9 lipca 1934 (p.o.)
- Władysław Dziadosz 9 lipca 1934 - wrzesień 1939
- ↑ a b c Kielce jako stolica regionu na stronie Informatora Miejskiego Kielc
- ↑ Miasta polskie w Tysiącleciu, przewodn. kom. red. Stanisław Pazyra, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław - Warszawa - Kraków, 1965-1967, Tom I, s. 490
- ↑ a b c Województwo kieleckie na stronie Galerii Alfabet Polski
Bibliografia
- T. Koba-Ryszewska, Przeszłość administracyjna ziem województwa kieleckiego, (w:) Z dziejów ziemi kieleckiej (1918-1944), Warszawa 1970.
- J. Z. Pająk, Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego, (w:) Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001.
- J. Swajdo, Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005.