Jerzy Jazłowiecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
kat. |
m poprawa linków |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
W 1569 został hetmanem polnym koronnym. Na tym stanowisku przeprowadził gruntowna reorganizację [[obrona potoczna|obrony potocznej]]. Przekształcił oddziały ciężkozbrojnej jazdy w wojsko o przewadze rot lekkozbrojnych. Wprowadził oddziały [[kozacy|kozackie]] do piechoty. Podczas [[bezkrólewie|bezkrólewia]] [[1572]], zataił fakt śmierci króla [[Zygmunt August|Zygmunta Augusta]] i odebrał przysięgę wierności od hospodara mołdawskiego [[Jan Srogi|Jana Srogiego]]. W [[1573]] podpisał elekcję [[Henryk III Walezy|Henryka Walezego]]. Część szlachty popierała jego kandydaturę do korony polskiej jako jednego z siedmiu "Piastów", wysuniętą przez [[kasztelan]]a |
W 1569 został hetmanem polnym koronnym. Na tym stanowisku przeprowadził gruntowna reorganizację [[obrona potoczna|obrony potocznej]]. Przekształcił oddziały ciężkozbrojnej jazdy w wojsko o przewadze rot lekkozbrojnych. Wprowadził oddziały [[kozacy|kozackie]] do piechoty. Podczas [[bezkrólewie|bezkrólewia]] [[1572]], zataił fakt śmierci króla [[Zygmunt August|Zygmunta Augusta]] i odebrał przysięgę wierności od hospodara mołdawskiego [[Jan Srogi|Jana Srogiego]]. W [[1573]] podpisał elekcję [[Henryk III Walezy|Henryka Walezego]]. Część szlachty popierała jego kandydaturę do korony polskiej jako jednego z siedmiu "Piastów", wysuniętą przez [[kasztelan]]a |
||
[[Gniezno|gnieźnieńskiego]] [[Jan Tomicki|Jana Tomickiego]]. Sułtan [[Selim II]] doradzał też szlachcie jego kandydaturę, obok kandydatur [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Jan Firlej|Jana Firleja]] i [[Arcybiskupi gnieźnieńscy i prymasi Polski|prymasa]] [[Jakub Uchański|Jakuba Uchańskiego]]. W czasie drugiego bezkrólewia bezskutecznie próbował wysunąć kandydaturę czeskiego magnata [[Wilhelm von Rosenberg|Wilhelma von Rosenberga]]. |
[[Gniezno|gnieźnieńskiego]] [[Jan Tomicki|Jana Tomickiego]]. Sułtan [[Selim II]] doradzał też szlachcie jego kandydaturę, obok kandydatur [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Jan Firlej (marszałek wielki koronny)|Jana Firleja]] i [[Arcybiskupi gnieźnieńscy i prymasi Polski|prymasa]] [[Jakub Uchański|Jakuba Uchańskiego]]. W czasie drugiego bezkrólewia bezskutecznie próbował wysunąć kandydaturę czeskiego magnata [[Wilhelm von Rosenberg|Wilhelma von Rosenberga]]. |
||
Jerzy Jazłowiecki zmarł w 1575 roku pozostawiając siedmioro dzieci: czterech synów: Mikołaja, Michała, Andrzeja i Hieronima oraz trzy córki: Annę, Jadwigę i [[Katarzyna Jazłowiecka|Katarzynę Jazłowiecką]]. Po śmierci ojca Jazłowiec objął syn [[Mikołaj Jazłowiecki]], który poszedł w ślady swego ojca, biorąc udział w wyprawie Batorego na Moskwę. |
Jerzy Jazłowiecki zmarł w 1575 roku pozostawiając siedmioro dzieci: czterech synów: Mikołaja, Michała, Andrzeja i Hieronima oraz trzy córki: Annę, Jadwigę i [[Katarzyna Jazłowiecka|Katarzynę Jazłowiecką]]. Po śmierci ojca Jazłowiec objął syn [[Mikołaj Jazłowiecki]], który poszedł w ślady swego ojca, biorąc udział w wyprawie Batorego na Moskwę. |
||
Wersja z 10:37, 19 lis 2008
Jerzy Jazłowiecki herbu Abdank (ur. 1510, zm. 8 marca 1575) – hetman wielki koronny w latach 1569-1575, hetman polny koronny w 1569, wojewoda podolski od 1567 , ruski od 1569, kasztelan kamieniecki od 1564, starosta czerwonogrodzki od 1544, kamieniecki od 1547, lubaczowski i latyczowski od 1566, chmielnicki od 1571, śniatyński od 1573.
Początkowo używał nazwiska Monasterski, dopiero od 1547 pisał się Jazłowicki.To on dokonał przebudowy zamku w Jazłowcu. Wychowywał się na dworze biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego, lecz już wkrótce rozpoczął karierę wojskową, szkoląc się pod okiem Jana Tarnowskiego i Mikołaja Kamienieckiego. Już w 1528 wsławił się jako rotmistrz królewski w bitwie z Tatarami pod Kamieńcem, w tym też roku wziął udział w wyprawie na Oczaków, gdzie dostał się do niewoli tureckiej, z której został uwolniony w 1533. W 1546 przeszedł na kalwinizm, pozamykał w swoich dobrach kościoły i wypędził dominikanów.
Wielkorotnie posłował na sejm. Był zwolennikiem unii polsko-litewskiej. W 1564 schwytał przekradającego się do Węgier hospodara mołdawskiego Stefana Tomżę, którego odesłał do Lwowa, gdzie ten został ścięty.
23 kwietnia 1564 pojechał z poselstwem do sułtana Sulejmana Wspaniałego.
W 1569 został hetmanem polnym koronnym. Na tym stanowisku przeprowadził gruntowna reorganizację obrony potocznej. Przekształcił oddziały ciężkozbrojnej jazdy w wojsko o przewadze rot lekkozbrojnych. Wprowadził oddziały kozackie do piechoty. Podczas bezkrólewia 1572, zataił fakt śmierci króla Zygmunta Augusta i odebrał przysięgę wierności od hospodara mołdawskiego Jana Srogiego. W 1573 podpisał elekcję Henryka Walezego. Część szlachty popierała jego kandydaturę do korony polskiej jako jednego z siedmiu "Piastów", wysuniętą przez kasztelana gnieźnieńskiego Jana Tomickiego. Sułtan Selim II doradzał też szlachcie jego kandydaturę, obok kandydatur marszałka wielkiego koronnego Jana Firleja i prymasa Jakuba Uchańskiego. W czasie drugiego bezkrólewia bezskutecznie próbował wysunąć kandydaturę czeskiego magnata Wilhelma von Rosenberga. Jerzy Jazłowiecki zmarł w 1575 roku pozostawiając siedmioro dzieci: czterech synów: Mikołaja, Michała, Andrzeja i Hieronima oraz trzy córki: Annę, Jadwigę i Katarzynę Jazłowiecką. Po śmierci ojca Jazłowiec objął syn Mikołaj Jazłowiecki, który poszedł w ślady swego ojca, biorąc udział w wyprawie Batorego na Moskwę.
