Malarstwo iluzjonistyczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
WP:SK, drobne redakcyjne |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
Pierwsze wzmianki o malarstwie iluzjonistycznym pochodzą ze starożytności, ze znanej legendy o greckim malarzu [[Apelles]]ie, który tak realistycznie namalował kotarę okrywającą obraz, że ulegli złudzeniu widzowie starali się kotarę odsunąć. |
Pierwsze wzmianki o malarstwie iluzjonistycznym pochodzą ze starożytności, ze znanej legendy o greckim malarzu [[Apelles]]ie, który tak realistycznie namalował kotarę okrywającą obraz, że ulegli złudzeniu widzowie starali się kotarę odsunąć. |
||
Iluzjonizm stosowano często w [[malarstwo pompejańskie|malarstwie pompejańskim]]. |
Iluzjonizm stosowano często w [[malarstwo pompejańskie|malarstwie pompejańskim]]. |
||
W czasach nowożytnych |
W czasach nowożytnych szczególnie popularny stał się w okresie [[barok]]u. Od tego czasu wyróżnić można dwa główne nurty malarstwa iluzjonistycznego: |
||
⚫ | * '''malarstwo ścienne''', najczęściej nazywane '''malarstwem iluzjonistycznym'''. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z [[pejzaż]]em i czasem [[martwa natura|martwej natury]]. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki [[monochromatyzm|monochromatycznej]] Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w [[renesans]]ie |
||
⚫ | * '''malarstwo ścienne''', najczęściej nazywane '''malarstwem iluzjonistycznym'''. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z [[pejzaż]]em i czasem [[martwa natura|martwej natury]]. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki [[monochromatyzm|monochromatycznej]] Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w [[renesans]]ie włoskim. Sztuka ta wymagała od twórcy wybitnej znajomości zasad [[perspektywa|perspektywy]] a często żmudnych wyliczeń matematycznych. Stworzone przez wielkich malarzy dzieła iluzjonistyczne do dziś budzą podziw i budzą zdumienie realnością powodowanego złudzenia. Do największy dzieł tego nurtu należą [[Baldassare Peruzzi|Baldasare Peruzziego]] (1481-1536) ''Salone delle Prospettive'' w Villa Farnesina w [[Rzym]]ie i Andrei Pozzo (1642-1709) "Wielka kopuła S.Ignazio" również w Rzymie. Efekty iluzjonistyczne, zwłaszcza fragmenty architektury i wnętrz występowały często w wielu obrazach, o tematyce religijnej czy portretach. Współcześnie efekty iluzjonistyczne znów stają się modne i znajdują coraz częściej zastosowanie we wnętrzach sklepów, restauracji, urzędów i domach prywatnych. Bywa również stosowane w skali monumentalnej. Znajduje również zastosowanie w scenografii teatralnej i filmowej. |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Image:Sant'Ignazio |
Image:Sant'Ignazio – painted dome – antmoose.jpg|Andrea Pozzo: "Kopuła S. Ignatio",1695, fresk |
||
Image:Andrea_Mantegna_064.jpg| A. Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk |
Image:Andrea_Mantegna_064.jpg| A. Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk |
||
Image:Jan Gossaert 003.jpg|J. Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska |
Image:Jan Gossaert 003.jpg|J. Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska |
||
Linia 16: | Linia 15: | ||
</gallery> |
</gallery> |
||
⚫ | * '''iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe''' – najczęściej określane [[Język francuski|francuskim]] terminem '''Trompe l`oeil'''. Popularne szczególnie w okresie [[barok]]u, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]], [[Włochy|Włoszech]] i [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. Niekiedy iluzjonistycznie malowane martwe natury stanowią tylko uzupełnienie większych kompozycji i występują w portretach, ściennym malarstwie iluzjonistycznym i malarstwie religijnym. Szczególny renesans przeżywało w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] gdzie na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] w. tacy twórcy jak [[William Michael Harnett|Wiliam Harnett]], [[John Haberle]], [[Levi Wells Prentice]] czy [[:en:John F. Peto|John Frederic Peto]] tworzyli w najlepszej tradycji ''trompe l`oile'' martwe natury złożone najczęściej z przedmiotów związanych z najnowszą historią Stanów ([[rewolwer]]y [[Samuel Colt|Colta]], gazety, fotografie. opakowania). W wielu obrazach [[hiperrealizm|hiperrealistycznych]] również występują akcenty malarstwa iluzjonistycznego. Ten rodzaj malarstwa zawsze cieszył się pewną popularnością i jest uprawiany także i dziś przez niektórych twórców. |
||
⚫ | * '''iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe''' – najczęściej określane [[Język francuski|francuskim]] terminem '''Trompe l`oeil'''. Popularne szczególnie w okresie [[barok]]u, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]], [[Włochy|Włoszech]] i [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Linia 27: | Linia 24: | ||
</gallery> |
</gallery> |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Kierunki w malarstwie|Iluzjonistyczne, Malarstwo]] |
[[Kategoria:Kierunki w malarstwie|Iluzjonistyczne, Malarstwo]] |
Wersja z 15:04, 8 gru 2008
Malarstwo iluzjonistyczne, iluzjonizm, franc.Trompe l`oeil – styl w malarstwie, sposób malowania wywołujący złudzenie, iż perspektywa obrazu albo przedstawiane przedmioty są rzeczywiste. Jednym z takich obrazów jest fresk Leonarda da Vinci Ostatnia wieczerza.
Pierwsze wzmianki o malarstwie iluzjonistycznym pochodzą ze starożytności, ze znanej legendy o greckim malarzu Apellesie, który tak realistycznie namalował kotarę okrywającą obraz, że ulegli złudzeniu widzowie starali się kotarę odsunąć. Iluzjonizm stosowano często w malarstwie pompejańskim. W czasach nowożytnych szczególnie popularny stał się w okresie baroku. Od tego czasu wyróżnić można dwa główne nurty malarstwa iluzjonistycznego:
- malarstwo ścienne, najczęściej nazywane malarstwem iluzjonistycznym. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z pejzażem i czasem martwej natury. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki monochromatycznej Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w renesansie włoskim. Sztuka ta wymagała od twórcy wybitnej znajomości zasad perspektywy a często żmudnych wyliczeń matematycznych. Stworzone przez wielkich malarzy dzieła iluzjonistyczne do dziś budzą podziw i budzą zdumienie realnością powodowanego złudzenia. Do największy dzieł tego nurtu należą Baldasare Peruzziego (1481-1536) Salone delle Prospettive w Villa Farnesina w Rzymie i Andrei Pozzo (1642-1709) "Wielka kopuła S.Ignazio" również w Rzymie. Efekty iluzjonistyczne, zwłaszcza fragmenty architektury i wnętrz występowały często w wielu obrazach, o tematyce religijnej czy portretach. Współcześnie efekty iluzjonistyczne znów stają się modne i znajdują coraz częściej zastosowanie we wnętrzach sklepów, restauracji, urzędów i domach prywatnych. Bywa również stosowane w skali monumentalnej. Znajduje również zastosowanie w scenografii teatralnej i filmowej.
-
Andrea Pozzo: "Kopuła S. Ignatio",1695, fresk
-
A. Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk
-
J. Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska
-
Rafael: fragment dekoracji w Stanza della Segnatura w Watykanie, 1510, fresk
- iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe – najczęściej określane francuskim terminem Trompe l`oeil. Popularne szczególnie w okresie baroku, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w Niderlandach, Włoszech i Hiszpanii. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. Niekiedy iluzjonistycznie malowane martwe natury stanowią tylko uzupełnienie większych kompozycji i występują w portretach, ściennym malarstwie iluzjonistycznym i malarstwie religijnym. Szczególny renesans przeżywało w Stanach Zjednoczonych gdzie na przełomie XIX i XX w. tacy twórcy jak Wiliam Harnett, John Haberle, Levi Wells Prentice czy John Frederic Peto tworzyli w najlepszej tradycji trompe l`oile martwe natury złożone najczęściej z przedmiotów związanych z najnowszą historią Stanów (rewolwery Colta, gazety, fotografie. opakowania). W wielu obrazach hiperrealistycznych również występują akcenty malarstwa iluzjonistycznego. Ten rodzaj malarstwa zawsze cieszył się pewną popularnością i jest uprawiany także i dziś przez niektórych twórców.
-
W. Harnett: "Wierny Colt", 1890, olej, płótno
-
J. F. Peto: "Listy" 1908, olej, płotno
-
H. Füssli:"Trompe-l'oeil", 1750, olej, płótno
-
T. Steifer: "Martwa natura z Ciocią Izą", 2004, olej, płyta