Dziryt: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 00:03, 1 lut 2009

Dziryt (osm.-tur. dżirīd, ar. dżarit) - rodzaj broni drzewcowej, odmiana włóczni znana od czasów prehistorycznych. Dziryt przeznaczony był do miotania lub do walki wręcz, używany był także do polowań.

Broń ta była popularna w Indiach, w Persji, na Kaukazie, w Turcji, Arabii, w Afryce Północnej, sporadycznie na Węgrzech i w Polsce oraz na Rusi. Najczęściej dziryt składał się z czwórgrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewiec miał na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze stali damasceńskiej, zdobiąc je złotem. W Turcji dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych krajach muzułmańskich popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany dżarodbazi (arab).

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Dziryt''' ([[język osmańsko-turecki|osm.-tur]]. dżirīd, [[język arabski|ar]]. dżarit) - rodzaj [[broń_drzewcowa|broni drzewcowej]], odmiana [[włócznia|włóczni]] znana od czasów prehistorycznych. Dziryt przeznaczony był do miotania lub do walki wręcz, używany był także do polowań.
-Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Persja|Persji]], na [[Kaukaz|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z czwórgrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewiec miał na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze [[stal damasceńska|stali damasceńskiej]], zdobiąc je złotem. W [[Turcja|Turcji]] dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych [[Kraje muzułmańskie|krajach muzułmańskich]] popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany ''dżarodbazi'' (arab).
+Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Persja|Persji]], na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z czwórgrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewiec miał na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze [[stal damasceńska|stali damasceńskiej]], zdobiąc je złotem. W [[Turcja|Turcji]] dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych [[Kraje muzułmańskie|krajach muzułmańskich]] popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany ''dżarodbazi'' (arab).
 [[Kategoria:Broń drzewcowa]]