VIII Korpus Wielkiej Armii: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Ujednoznacznienie linku z Napoleon na Napoleon Bonaparte przy pomocy Popups
drobne techniczne
Linia 61: Linia 61:


==Bibliografia==
==Bibliografia==
* [[Bronisław Gembarzewski]], ''Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814'' (1905);
* {{cytuj książkę |nazwisko= Gembarzewski|imię= Bronisław|autor link= Bronisław Gembarzewski|tytuł= Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814|miejsce= |rok= 1905}}
* [[Marian Kukiel]], ''Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815'', Poznań 1912;
* [[Marian Kukiel]], ''Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815'', Poznań 1912;
* Gabriel Zych, ''Armia Ksiestwa Warszawskiego 1807-1812''.
* Gabriel Zych, ''Armia Ksiestwa Warszawskiego 1807-1812''.

Wersja z 21:36, 2 mar 2009

Królestwo Wirtembergii na pocz. XIX wieku.
Gen. Édouard Mortier, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1805
Jean Andoche Junot, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1812
Książę Józef Poniatowski, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1813
Jan Nepomucen Umiński, dowódca Brygady Jazdy Straży Przedniej

VIII Korpus Wielkiej Armii - jeden z korpusów Wielkiej Armii I Cesarstwa Francuskiego, nazywany czasem w literaturze "Korpusem wirtemberskim".

Korpus wirtemberski

Po kapitulacji Austriaków pod Ulm siły francuskie posuwały się w kierunku Wiednia. Wielka Armia miała problemy z zaopatrzeniem, tym bardziej że Rosjanie zostawiali za sobą spaloną ziemię. Napoleon I Bonaparte postanowił więc z części wojsk stworzyć korpus operujący na lewym brzegu Dunaju, powierzając dowództwo marszałkowi Édouardowi Mortier. Tak powstał VIII Korpus Wielkiej Armii.

Marszałek Mortier stanął na czele związku składającego się z czterech jednostek pochodzących z różnych korpusów:

  • Dywizja Gazana (dotąd jako 2 Dywizja V Korpus Wielkiej Armii Jeana Lannesa), będąca do wykorzystania natychmiast, liczyła ok. 6 000 ludzi i stanowiła awangardę nowego korpusu.
  • Dywizja Duponta (dotąd jako 1 Dywizja VI Korpus Wielkiej Armii Michela Neya), oddalona o ok. jeden dzień marszu, już uczestnicząca w walkach pod Ulm, liczyła ok. 4 000 ludzi pod bronią.
  • Dywizja Jean-Baptiste Dumonceau (dotąd jako 3 Dywizja II Korpus Wielkiej Armii Marmonta), złożona w oddziałów batawskich i licząca ok. 5 000 żołnierzy, posuwała się w ariergardzie.
  • Dodatkowo dywizja dragonów gen. Dominique'a Kleina miała dołączyć do Mortiera na lewym brzegu Dunaju. Nie otrzymała jednak na czas odpowiednich rozkazów i zmieniła trasę marszu tak, że do VIII korpusu dotarł tylko 4 regiment dragonów.

Skład w listopadzie 1805


  • Dywizja - Gazan (2 Dywizja V Korpusu WA): generałowie brygady: Campana, Graindorge
    • 4 p.p. lekkiej - 3 bataliony, płk Jean Baptiste Maximilien Joseph Antoine Bazancourt
    • 100 p.p. liniowej - 3 bataliony, płk Jean-Marie Ritay (1761-1819)
    • 103 p.p. liniowej - 3 bataliony, płk Éloi Charlemagne Taupin (1767-1814)

Razem: ok. 6000 ludzi, 3 działa


  • Dywizja - Dupont (1 Dywizja VI Korpusu WA): generałowie brygady: Rouyer, Jean Gabriel Marchand
    • 9 p.p. lekkiej - 2 bataliony
    • 32 p.p. liniowej - 2 bataliony
    • 96 p.p. liniowej - 2 bataliony (nie brał udziału w bitwie pod Dürrenstein)
    • 1 p. huzarów - 3 szwadrony

Razem: ok. 4000 ludzi, 8 dział


  • Dywizja - Jean-Baptiste Dumonceau (3 Dywizja II Korpusu WA)

oddziały batawskie, ok. 5000 ludzi (nie wzięła udziału w bitwie pod Dürrenstein, przybyła na pole walki pod wieczór 11 listopada).


  • Dywizja dragonów - Dominique Klein: tylko 4 regiment dragonów wziął bitwie pod Dürrenstein.

Początek wojny z Rosją 1812

Odtworzenie korpusu w 1813

Mimo totalnej klęski Napoleona w wyprawie moskiewskiej książę Poniatowski przystapił do odtwarzania armii. Stosując metody kościuszkowskie: intensywny pobór dymowy i wcielając bataliony gwardii narodowej do pułków liniowych uzyskał doskonałe efekty. Stary żołnierz tworzył doskonałe kadry, a rekrut prędko stawał się doświadczonym żołnierzem.

Powołany przez Napoleona dekretem z marca 1813. W w czerwcu przejęty na żołd francuski.

Dowódcą korpusu mianowano księcia Józefa Ponatowskiego a szefem sztabu gen. Aleksandra Różnieckiego.

Artylerią korpusu dowodził płk Jakub Redel, wojskami inżynieryjnymi płk Jean-Baptiste Mallet de Grandville. Wraz ze służbami korpus liczył ok. 10 000 ludzi i 36 dział.

Uczestniczył w walkach do 19 października, kiedy na skutek przeważających strat ludzkich i śmierci dowódcy przestał istnieć.

Bibliografia

  • Bronisław Gembarzewski: Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814. 1905.
  • Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912;
  • Gabriel Zych, Armia Ksiestwa Warszawskiego 1807-1812.

Linki zewnętrzne

Zobacz też