Krakowski Teatr Scena STU: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 19:47, 12 kwi 2009

Krakowski Teatr Scena STU – krakowski teatr, działający od lipca 1997 roku, będący kontynuatorem tradycji „Teatru STU”, założonego 20 lutego 1966 roku przez Krzysztofa Jasińskiego, który kieruje nim nieprzerwanie do dziś.

Teatr powstał z inicjatywy Krzysztofa Jasińskiego, jako instytucja która ma charakter impresaryjny, mieści się w budynku przy Al. Krasińskiego 16-18 w Krakowie. Od stycznia 1999 roku teatr jest samorządową instytucją kultury, której organizatorami są Samorząd Województwa Małopolskiego i Gmina Miasta Krakowa.

W latach 70. „Teatr STU” zaznaczył swą obecność w światowym ruchu kontrkultury i kontestacji, wybitnymi inscenizacjami takimi jak: Spadanie, Sennik polski i Exodus. Były one, podobnie jak wiele innych spektakli, prezentowane na najbardziej renomowanych międzynarodowych i krajowych festiwalach teatralnych. W tych propozycjach wykształciły się zręby poetyki i estetyki Teatru STU, które czynią zeń zjawisko indywidualne i rozpoznawalne na mapie współczesnego teatru. W roku 1975 teatr otrzymał status zawodowy, stał się teatrem profesjonalnym w sensie organizacyjnym, zachował jednak niezależność i szczególny klimat teatru alternatywnego. W okresie tym powstały cieszące się ogromnym powodzeniem widowiska, takie jak Pacjenci wg Mistrza i Małgorzaty, Szalona lokomotywa, Donkichoteria, Ubu Król, grane dla wielotysięcznej widowni pod namiotem, bijące rekordy frekwencji.

Teatr znany jest również z organizowanych od lat benefisów największych polskich gwiazd, prezentowanych w TVP.

Z teatrem współpracowały wybitne postacie polskiej kultury, między innymi:
Reżyserzy i aktorzy:

Poeta - Leszek Aleksander Moczulski

Kierownik literacki - Edward Chudziński

Plastycy:

Anna Wejman

Dorota Ogonowska

Jan Sawka

Eugeniusz Get-Stankiewicz

Kompozytorzy:

Krzysztof Szwajgier

Linki zewnętrzne

Krakowski Teatr Scena STU

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Image:Teatr STU.jpg|thumb|200px|Teatr STU]]
-'''Krakowski Teatr Scena STU''' – [[Kraków|krakowski]] teatr, działający od lipca [[1997]] roku.
+'''Krakowski Teatr Scena STU''' – [[Kraków|krakowski]] teatr, działający od lipca [[1997]] roku, będący kontynuatorem tradycji „Teatru STU”, założonego [[20 lutego]] [[1966]] roku przez [[Krzysztof Jasiński|Krzysztofa Jasińskiego]], który kieruje nim nieprzerwanie do dziś.
-[[Teatr]] powstał z inicjatywy [[Krzysztof Jasiński|Krzysztofa Jasińskiego]], jako instytucja która ma charakter impresaryjny, mieści się w budynku przy Al. Krasińskiego 16-18 w Krakowie. Od stycznia [[1999]] roku teatr jest [[samorządowa instytucja kultury|samorządową instytucją kultury]], której organizatorami są Samorząd Województwa Małopolskiego i Gmina Miasta Krakowa. Teatr ten jest kontynuatorem tradycji „Teatru STU”, założonego [[20 lutego]] [[1966]] roku przez Krzysztofa Jasińskiego, który kieruje nim nieprzerwanie do dziś.
+[[Teatr]] powstał z inicjatywy Krzysztofa Jasińskiego, jako instytucja która ma charakter impresaryjny, mieści się w budynku przy Al. Krasińskiego 16-18 w Krakowie. Od stycznia [[1999]] roku teatr jest [[samorządowa instytucja kultury|samorządową instytucją kultury]], której organizatorami są Samorząd Województwa Małopolskiego i Gmina Miasta Krakowa.
 W [[lata 70. XX wieku|latach 70.]] „Teatr STU” zaznaczył swą obecność w światowym ruchu [[Kontrkultura|kontrkultury]] i kontestacji, wybitnymi inscenizacjami takimi jak: ''Spadanie'', ''Sennik polski'' i ''Exodus''. Były one, podobnie jak wiele innych spektakli, prezentowane na najbardziej renomowanych międzynarodowych i krajowych festiwalach teatralnych. W tych propozycjach wykształciły się zręby poetyki i estetyki Teatru STU, które czynią zeń zjawisko indywidualne i rozpoznawalne na mapie współczesnego teatru. W roku [[1975]] teatr otrzymał status zawodowy, stał się teatrem profesjonalnym w sensie organizacyjnym, zachował jednak niezależność i szczególny klimat teatru alternatywnego. W okresie tym powstały cieszące się ogromnym powodzeniem widowiska, takie jak ''Pacjenci'' wg ''[[Mistrz i Małgorzata|Mistrza i Małgorzaty]]'', ''Szalona lokomotywa'', ''Donkichoteria'', ''[[Ubu Król]]'', grane dla wielotysięcznej widowni pod namiotem, bijące rekordy frekwencji.