Wilhelm II Dobry: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
LaaknorBot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: no:Vilhelm II av Sicilia |
m WP:SK, poprawa linków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[ |
[[Plik:WilliamIIOfSicily.JPG|thumb|Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale]] |
||
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]], zm. [[11 listopada]] [[1189]] w [[Palermo]]) – [[władcy Neapolu i Sycylii|król Sycylii]] w latach 1166–1189. |
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]], zm. [[11 listopada]] [[1189]] w [[Palermo]]) – [[władcy Neapolu i Sycylii|król Sycylii]] w latach 1166–1189. |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał [[papież|papiestwo]] i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykowi Barbarossie]]. W lutym [[1177]] poślubił [[Joanna Plantagenet (królowa Sycylii)|Joannę]], córkę króla [[Anglia|Anglii]] [[Henryk II Plantagenet|Henryka II Plantageneta]], co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w [[Wenecja|Wenecji]] z cesarzem. Traktat został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki [[Konstancja Sycylijska|Konstancji]] z [[Henryk VI Hohenstauf|Henrykiem]], synem Barbarossy, co umożliwiło później [[Hohenstaufowie|Hohenstaufom]] objęcie tronu sycylijskiego. |
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał [[papież|papiestwo]] i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykowi Barbarossie]]. W lutym [[1177]] poślubił [[Joanna Plantagenet (królowa Sycylii)|Joannę]], córkę króla [[Anglia|Anglii]] [[Henryk II Plantagenet|Henryka II Plantageneta]], co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w [[Wenecja|Wenecji]] z cesarzem. Traktat został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki [[Konstancja Sycylijska|Konstancji]] z [[Henryk VI Hohenstauf|Henrykiem]], synem Barbarossy, co umożliwiło później [[Hohenstaufowie|Hohenstaufom]] objęcie tronu sycylijskiego. |
||
W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]], jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy [[Bizancjum]] po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do [[Saloniki|Salonik]], natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała [[Wyspy Jońskie]]. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz [[Izaak II Angelos]] pokonał najeźdźców nad Strymonem ([[7 września]] [[1185]]). [[Normanowie]] natychmiast opuścili Saloniki. W [[1189]] Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny. |
W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]], jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy [[Cesarstwo bizantyjskie|Bizancjum]] po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do [[Saloniki|Salonik]], natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała [[Wyspy Jońskie]]. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz [[Izaak II Angelos]] pokonał najeźdźców nad Strymonem ([[7 września]] [[1185]]). [[Normanowie]] natychmiast opuścili Saloniki. W [[1189]] Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny. |
||
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w [[III wyprawa krzyżowa|trzeciej wyprawie krzyżowej]]. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod [[Trypolis]]u wiosną [[1188]]. |
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w [[III wyprawa krzyżowa|trzeciej wyprawie krzyżowej]]. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod [[Trypolis]]u wiosną [[1188]]. |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI. |
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI. |
||
Wilhelm II ufundował [[katedra w Monreale|katedrę w Monreale]]. Dante w [[Boska |
Wilhelm II ufundował [[katedra w Monreale|katedrę w Monreale]]. Dante w ''[[Boska Komedia|Boskiej Komedii]]'' umieścił króla w raju. |
||
== Literatura == |
== Literatura == |
||
Wersja z 22:41, 6 cze 2009
Wilhelm II Dobry (ur. 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189.
Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka.
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie. W lutym 1177 poślubił Joannę, córkę króla Anglii Henryka II Plantageneta, co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Traktat został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki Konstancji z Henrykiem, synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.
W lipcu 1174 wojska Wilhelma II zaatakowały Aleksandrię, jednak szybka odsiecz ze strony Saladyna zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci Manuela I w 1180. 11 czerwca 1185 wojska sycylijskie zdobyły Durazzo. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do Salonik, natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała Wyspy Jońskie. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz Izaak II Angelos pokonał najeźdźców nad Strymonem (7 września 1185). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W 1189 Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188.
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI.
Wilhelm II ufundował katedrę w Monreale. Dante w Boskiej Komedii umieścił króla w raju.
Literatura
- Matthew, Donald, The Norman Kingdom of Sicily, Cambridge University Press 1992.