Prehnit

prehnit

Prehnit - nazwa pochodzi od nazwiska holenderskiego pułkownika H. von Prehna, który przywiózł go z Przylądka Dobrej Nadziei do Europy w 1773 r. (A.G. Werner, 1790 r.)

Minerał rzadki, rozpowszechniony tylko w pewnych regionach Ziemi, należy do grupy amfiboli.

Właściwości

Wzór chemiczny: Ca₂Al [(OH)₂ AlSi₃O₁₀] - zasadowy glinokrzemian wapnia i glinu Układ krystalograficzny - rombowy
Twardość w skali Mohsa - 6 do 6,5
Łupliwość - doskonała
Rysa - biała
Przełam - nierówny
Gęstość - 2,8 do 2,9 g/cm³
Barwa - biała, szara, zielonawa, żółtawa
Połysk - szklisty

Tworzy kryształy tabliczkowe, rzadziej słupkowe i igiełkowe. Występuje też w formie skupień zbitych , ziarnistych, naciekowych, groniastych i kulistych. Dobrze wykształcone kryształy są spotykane w druzach i szczelinach skalnych. Jest kruchy. Skupienia włókniste wykazują połysk jedwabisty. Niekiedy wykazuje efekt kociego oka.

Występowanie

Stanowi produkt hydrotermalnych przeobrażeń skał magmowych (głównie bazaltów i gabr).

Miejsca występowania: USA - New Yersey, Massachusetts, Michigan, Wirginia, Kanada - Quebec, Australia - k.Sydney, Namibia - Doros, RPA - Cradoc w Namaqua, Rosja - Ural, Zabajkale, Indie, Pakistan, Chiny.

W Europie:Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Czechy, Włochy.

W Polsce: Występuje wśród produktów przeobrażenia hydrotermalnego skał magmowych (pegmatytów), a także jako składnik żył tnących amfibolity, łupki amfibolowe, - okolice Świdnicy, Dzierżoniowa, Ząbkowic Śląskich, ekologity Gór Śnieżnickich i Gór Sowich oraz szczelin w obrębie skał metamorficznych Dolnego Śląska. Występuje również w cieszynitach i granitach tatrzańskich. Skała prehnitowa znana jest z Jordanowa Śląskiego k.Sobótki.

Zastosowanie

Ma znaczenie naukowe (określanie warunków i charakteru przemian metamorficznych) oraz kolekcjonerskie. Wykorzystywany czasami w jubilerstwie (szlif fasetkowy, szlif kaboszonowy). Zazwyczaj wyrabia się z niego paciorki do naszyjnków, drobną galanterie ozdobną oraz niewielkie rzeźby.

Bibliografia

• W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” - 1998 r.
• J. Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003 r.