Jerzy Hauziński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Jerzy Hauziński''' (ur. 7 kwietnia [[1945]] w [[Poznań|Poznaniu]]) – polski historyk, mediewista i orientalista. |
'''Jerzy Hauziński''' (ur. 7 kwietnia [[1945]] w [[Poznań|Poznaniu]]) – polski historyk, mediewista i orientalista. |
||
W 1970 |
W 1970 ukończył studia historyczne na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza|Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu]], a w 1973 obronił pracę doktorską. Habilitował się w 1977 na Wydziale Historycznym UAM na podstawie rozprawy ''Polityka orientalna cesarza Fryderyka II Hohenstaufa''. Pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, a od 1988 w [[Akademia Pomorska w Słupsku|Akademii Pomorskiej w Słupsku]]. W latach 1991-1994 wykładał historię krajów muzułmańskich w Instytucie Filologii Orientalnej [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. |
||
Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii [[Akademia Pomorska w Słupsku|Akademii Pomorskiej w Słupsku]] (rektor w latach 1997-2002). Jego zainteresowania badawcze skupiają się na średniowiecznej historii świata muzułmańskiego. Od 1988 jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. |
Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii [[Akademia Pomorska w Słupsku|Akademii Pomorskiej w Słupsku]] (rektor w latach 1997-2002). Jego zainteresowania badawcze skupiają się na średniowiecznej historii świata muzułmańskiego. Od 1988 jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. |
Wersja z 13:00, 3 paź 2009
Jerzy Hauziński (ur. 7 kwietnia 1945 w Poznaniu) – polski historyk, mediewista i orientalista.
W 1970 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1973 obronił pracę doktorską. Habilitował się w 1977 na Wydziale Historycznym UAM na podstawie rozprawy Polityka orientalna cesarza Fryderyka II Hohenstaufa. Pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, a od 1988 w Akademii Pomorskiej w Słupsku. W latach 1991-1994 wykładał historię krajów muzułmańskich w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii Akademii Pomorskiej w Słupsku (rektor w latach 1997-2002). Jego zainteresowania badawcze skupiają się na średniowiecznej historii świata muzułmańskiego. Od 1988 jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk.
W 2002 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane publikacje
- 1978: Polityka orientalna Fryderyka II Hohenstaufa.
- 1978: Muzułmańska sekta asasynów w europejskim piśmiennictwie wieków średnich.
- 1988: W kręgu uniwersalizmu średniowiecznego „Sacrum Imperium Romanum”. Apogeum i załamanie niemieckiej polityki imperialnej w pierwszej połowie XIII wieku
- 1992: Historia Albanii (współautor Jan Leśny).
- 1993: Burzliwe dzieje Kalifatu Bagdadzkiego
- 2000: Imperator „końca świata”. Fryderyk II Hohenstauf (1194-1250)
- 2008: Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu ISBN 978-83-7441-970-3
Linki zewnętrzne
- {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .[martwy link]