Adiantum właściwe

Niekropień właściwy

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Gromada	paprotniki
Klasa	paprocie
Rząd	Parkeriales
Rodzina	adiantowate
Rodzaj	niekropień
Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} L. Sp. Pl. 2. 1096. 1753

{{Takson infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | opis grafiki = | wikispecies = | nazwa łacińska = | grafika = | synonimy = Nieznane pola: "obrazek", "systematyka_ref" oraz "łacina".

Pokrój

Niekropień właściwy (Adiantum capillus-veneris) – gatunek paproci z rodziny adiantowatych. Taką polską nazwę podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski, jednak częściej gatunek ten znany jest pod nazwą adiantum właściwe, a. rozwichrzone., a. włosy Wenery. Ta ostatnia nazwa jest dosłownym tłumaczeniem nazwy łacińskiej. Jest szeroko rozprzestrzeniony na świecie. Występuje w zachodniej Azji, w południowej Europie, Afryce i w obydwu Amerykach. W Polsce jest czasami uprawiany jako roślina doniczkowa, czasami dziko rośnie jako efemerofit.

Morfologia

Pokrój

Tworzy luźne kępy i posiada pełzające kłącze. W uprawie doniczkowej zwykle nie przekracza wysokości 40 cm przy szerokości 60 cm.

Liście

Nieparzysto-pierzaście 2 lub 3-krotnie złożone z delikatnych, jasnozielonych, trójkątnych, na szczycie wykrawanych listków przypominających wyglądem liście miłorzębu dwuklapowego. Długość całego liścia wynosi 20-30 cm i ma on charakterystycznej barwy ciemnogranatowy ogonek.

Zarodnie

Owalnego kształtu na spodniej stronie zawiniętych brzegów listków.

Gatunki podobne

Jako roślina ozdobna uprawiany jest również niekropień klinowaty (Adiantum cuneatum). Charakteryzuje się nieco mniej delikatnymi liśćmi. Jest też łatwiejszy w uprawie.

Uprawa

• Wymagania. Roślina nie jest trudna w uprawie, ale nie lubi zmiany miejsca. Nie lubi też silnego oświetlenia, dobrze rośnie przy północnym oknie. Wymaga bardzo dużej wilgotności powietrza. Jest wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza dymem tytoniowym i wyziewami z pieców. Temperatura nie powinna spaść poniżej 10°C, roślina źle znosi temperatury powyżej 21°C przy suchym powietrzu, w szklarni jednak, gdzie panuje duża wilgotność dobrze rośnie również przy dużo wyższej temperaturze. Nie należy liści nabłyszczać. Dobrze pielęgnowana jest rośliną długowieczną. Jeżeli zapomnieliśmy podlać i liście uschną, to po jakimś czasie roślina odrośnie z podziemnych kłączy jeśli będziemy je podlewać.
• Sposób uprawy. Najlepsza jest dobra ziemia torfowa. Podlewać należy tak często, by była ona stale wilgotna, ale nie zalana wodą. Zimą w ogrzewanych pomieszczeniach należy ją codziennie zraszać wodą, zabieg ten równocześnie pozwoli utrzymać liście w czystości. W lecie co 2 tygodnie nawozimy słabą dawka nawozu wieloskładnikowego.
• Rozmnażanie. Można poprzez podział rozrośniętych kęp, jednak często się to nie udaje. Najlepiej rozmnażać przez zarodniki powstające na dolnej stronie listków. Należy je wysiewać wiosną w rozmnażarce i trzymać w temperaturze 21°C pod folią lub szkłem.

Bibliografia

1. Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3.brak strony w książce
2. Tabaza. Adiantum włos Wenery. [dostęp 2009-03-15].