Wszechstronny konkurs konia wierzchowego

WKKW (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego) – jeden z najbardziej widowiskowych sportów konnych należący do dyscyplin olimpijskich. Jest wszechstronnym sprawdzianem konia i jeźdźca. Odbywa się w czasie trzech dni, podczas których przebiegają trzy próby.

Historia

Ujeżdżenie – dzień 1.

Współzawodnictwo podobne do dzisiejszego WKKW wywodzi się z tradycji wojskowej i znane było już przed 1902, kiedy to w Paryżu rozegrano pierwszy taki konkurs. Składał się z kilku etapów: ujeżdżenia, steeplechase, biegu z przeszkodami, terenowego biegu płaskiego i konkursu skoków. Celem tych zawodów było zademonstrowanie zarówno zdolności, wytrzymałość i szybkość koni, jak również ich elegancji, a także zgrania konia z jeźdźcem. Po raz pierwszy zawody zostały rozegrane jako konkurencja olimpijska w 1912 w Sztokholmie i do 1924 mogli w nich brać udział tylko oficerowie w czynnej służbie. Zawodnicy cywile zostali dopuszczeni w roku 1956. Kobiety zaczęły startować w konkursie w 1964 i mogą w nim rywalizować na równi z mężczyznami.

Dzień 1

Próba ujeżdżenia, która rozgrywana jest zgodnie z zasadami konkursu obowiązującego w danej klasie. Polega na wykonaniu odpowiednich figur na ograniczonym terenie o wymiarach 20 x 60 m. Jeden do trzech sędziów ocenia precyzję i elegancję wykonania figury (w skali od 0-10), posłuszeństwo konia, jego sposób poruszania się w stępie, kłusie i galopie, a także dosiad jeźdźca.

Dzień 2

Próba terenowa – dzień 2.

Próba wytrzymałości, składa się z 4 części:

• drogi i ścieżki – rozgrywane w terenie naturalnym, dystans 4-9 km, w tempie ok. 220 m/min, dystans można pokonać dowolnym chodem, dopuszczalne jest nawet prowadzenie konia w ręku pod warunkiem, że zmieści się w normie czasowej i linie startu i mety zostaje przekroczona wierzchem
• stipl – rozgrywane na torze stiplowym, dystans 2-3 km, w tempie ok. 640-690 m/min, na torze znajduje się 6-8 przeszkód o wysokości do 120 cm z miękkimi elementami pozwalającymi koniowi na tzw. czesanie
• drogi i ścieżki – rozgrywane w terenie naturalnym, dystans 4-9 km, w tempie ok. 220 m/min, dystans można pokonać dowolnym chodem, dopuszczalne jest nawet prowadzenie konia w ręku pod warunkiem, że zmieści się w normie czasowej i linie startu i mety zostaje przekroczona wierzchem
• kross (próba terenowa, ang. cross country) – rozgrywany w urozmaiconym terenie z przeszkodami stałymi, dystans długości od 2300 do 6400 m, prędkość od 500 do 570 m/min, w zależności od klasy konkursu, na trasie znajduje się 15-40 przeszkód o wysokości do 120 cm (zależy od klasy konkursu), zeskok maksymalnie 200 cm. Przeszkody o dużym stopniu trudności muszą mieć alternatywną możliwość ich pokonania, łatwiejszą, ale bardziej czasochłonną.
• Od paru lat nie rozgrywa się trzech pierwszych części, a cała konkurencja rozgrywana jest w czasie dwóch, a nawet jednego dnia.

Dzień 3

Parkur – dzień 3.

Konkurs skoków – rozgrywany na zasadzie konkursu dokładności (w przypadku równej liczby punktów obowiązuje dogrywka o pierwsze miejsce), przeszkody zbudowane są z drewnianych elementów, mają wysokość od 100 do 120 cm i nawet lekkie potrącenie drąga przez konia powoduje zrzutkę, a w konsekwencji punkty karne. Konkurs na parkurze jest sprawdzianem kondycji konia po próbie wytrzymałości.

Przed każdą z prób przeprowadzana jest kontrola weterynaryjna, jakiekolwiek objawy niedyspozycji konia powodują natychmiastową eliminację z zawodów.

Linki zewnętrzne

Portal edukacyjny Hipologia.pl