Woźnica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
link |
Tokyotown8 (dyskusja | edycje) merytoryczne |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''Woźnica''' - termin dawnego<ref>[http://opole.naszemiasto.pl/wydarzenia/830054.html "Koń był trzeźwy, woźnica nie", Dorota Kłonowska (Radio Opole)]</ref> polskiego kodeksu drogowego. Status woźnicy nadawała '''karta woźnicy''', uprawniająca do powożenia pojazdem zaprzęgowym osobę po ukończeniu 15 roku życia, która miała odpowiednie kwalifikacje. Możliwe były inne formy takiego uprawnienia. Na podst. Art. 78. z r. [[1983]]<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/VolumeServlet?type=wdu&rok=1983&numer=006 Dz. U. 1983 nr 6 poz. 35 Ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym] na oficjalnych stronach www [[Sejm|Sejmu]]</ref>. |
'''Woźnica''' - termin dawnego<ref>[http://opole.naszemiasto.pl/wydarzenia/830054.html "Koń był trzeźwy, woźnica nie", Dorota Kłonowska (Radio Opole)]</ref> polskiego kodeksu drogowego. Status woźnicy nadawała '''karta woźnicy''', uprawniająca do powożenia pojazdem zaprzęgowym osobę po ukończeniu 15 roku życia, która miała odpowiednie kwalifikacje. Możliwe były inne formy takiego uprawnienia. Na podst. Art. 78. z r. [[1983]]<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/VolumeServlet?type=wdu&rok=1983&numer=006 Dz. U. 1983 nr 6 poz. 35 Ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym] na oficjalnych stronach www [[Sejm|Sejmu]]</ref>. |
||
==Zobacz też== |
|||
*[[Woźny]] - zawód o podobnej nazwie, jednakże zupełnie odmienny. |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Wersja z 00:54, 1 gru 2009
Woźnica, furman - osoba powożąca zaprzęgiem konnym, także saniami[1], za pomocą lejca, także zawód (jeśli zajęcie jest trwałe). Sielankowy obraz niebezpieczeństw czyhających na dawnych zawodowych kupców-woźniców znany jest np. z beletryzowanego opisu u Mickiewicza[2].
Woźnica - termin dawnego[3] polskiego kodeksu drogowego. Status woźnicy nadawała karta woźnicy, uprawniająca do powożenia pojazdem zaprzęgowym osobę po ukończeniu 15 roku życia, która miała odpowiednie kwalifikacje. Możliwe były inne formy takiego uprawnienia. Na podst. Art. 78. z r. 1983[4].