Młaka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
WP:SK, lit. |
'wypływ', nie 'wyciek' |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Młaka''' – powierzchniowy, nieskupiony [[ |
'''Młaka''' – powierzchniowy, nieskupiony [[wypływ]] [[wody podziemne|wód podziemnych]], także wokół [[źródło|źródła]], zwykle zatorfiony lub zabagniony wskutek utrudnionego [[odpływ]]u wody. Często porośnięty roślinnością bagienną. |
||
Młaki pojawiają się z reguły tam, gdzie następuje zatamowanie swobodnego odpływu na powierzchni, a więc na odcinkach terenów płaskich lub słabo nachylonych. Woda, która nie może swobodnie odpłynąć, nasyca warstwę przypowierzchniową lub zwietrzelinę powodując zabagnienie terenu i rozwoju roślinności hydrofilnej. Początkowo woda z młaki odpływa powoli w postaci jednej lub kilku strug. Jest to ''młaka odpływowa''. W miarę rozwoju roślinności tworzy się zwarty jej kożuch uniemożliwiający odpływ. W tym momencie młaka przechodzi w typ ''ewaporacyjny''. Młaki zajmują powierzchnię o różnej wielkości, od kilkunastu do kilku tysięcy metrów kwadratowych. Bardzo duże młaki tworzą ''pola młaczne''. |
Młaki pojawiają się z reguły tam, gdzie następuje zatamowanie swobodnego odpływu na powierzchni, a więc na odcinkach terenów płaskich lub słabo nachylonych. Woda, która nie może swobodnie odpłynąć, nasyca warstwę przypowierzchniową lub zwietrzelinę powodując zabagnienie terenu i rozwoju roślinności hydrofilnej. Początkowo woda z młaki odpływa powoli w postaci jednej lub kilku strug. Jest to ''młaka odpływowa''. W miarę rozwoju roślinności tworzy się zwarty jej kożuch uniemożliwiający odpływ. W tym momencie młaka przechodzi w typ ''ewaporacyjny''. Młaki zajmują powierzchnię o różnej wielkości, od kilkunastu do kilku tysięcy metrów kwadratowych. Bardzo duże młaki tworzą ''pola młaczne''. |
||
Wersja z 23:59, 31 sty 2010
Młaka – powierzchniowy, nieskupiony wypływ wód podziemnych, także wokół źródła, zwykle zatorfiony lub zabagniony wskutek utrudnionego odpływu wody. Często porośnięty roślinnością bagienną. Młaki pojawiają się z reguły tam, gdzie następuje zatamowanie swobodnego odpływu na powierzchni, a więc na odcinkach terenów płaskich lub słabo nachylonych. Woda, która nie może swobodnie odpłynąć, nasyca warstwę przypowierzchniową lub zwietrzelinę powodując zabagnienie terenu i rozwoju roślinności hydrofilnej. Początkowo woda z młaki odpływa powoli w postaci jednej lub kilku strug. Jest to młaka odpływowa. W miarę rozwoju roślinności tworzy się zwarty jej kożuch uniemożliwiający odpływ. W tym momencie młaka przechodzi w typ ewaporacyjny. Młaki zajmują powierzchnię o różnej wielkości, od kilkunastu do kilku tysięcy metrów kwadratowych. Bardzo duże młaki tworzą pola młaczne.
Status syntaksonomiczny
Młaką określa się również typ łąki występującej na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych i utrudnionym odpływie (młaki, wysięki, źródliska itp.) Tworzą ją głównie mchy, turzyce, sitowate, wełnianki i in. W syntaksonomii nazwa młaki bywa utożsamiana ze zbiorowiskami z rzędu Caricetalia nigrae i związku Caricion nigrae (kwaśne młaki niskoturzycowe) oraz z rzędu Caricetalia davallianae i związku Caricion davallianae (eutroficzne młaki niskoturzycowe).
Porównaj: źródło, wykap, wyciek, wysięk, limnokren, rojst.