Bal w Operze (poemat): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 25: | Linia 25: | ||
==Treść== |
==Treść== |
||
Poemat składa się ze wstępu, |
Poemat składa się ze wstępu, który stanowi cytat z [[Apokalipsa świętego Jana|Apokalipsy świętego Jana]] [Ap 18, 4-5] oraz jedenastu rozdziałów, połączonych w dość luźny związek przyczynowo skutkowy i zarys fabuły. Świat przedstawiony rozłożony jest na trzy plany: tytułowy bal, wioskę oraz miasto. Obok scen realistycznych, widocznych zwłaszcza we fragmentach z życia codziennego XX-wiecznej Polski, występują sceny fantastyczne, mityczne wręcz. |
||
{| |
{| |
Wersja z 01:17, 28 mar 2010
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Język |
{{{język}}} |
Bal w Operze – katastroficzny poemat Juliana Tuwima, przez wielu krytyków oceniany jako arcydzieło XX-wiecznej literatury polskiej[1] oraz najwybitniejsze ówczesne dzieło satyryczne[2]; napisany w 1936, w całości wydany dopiero w 1982.
Sednem powstania poematu był ostry sprzeciw Tuwima wobec rodzącego się w latach 20. faszyzmu i sanacji, a według Czesława Miłosza także obrzydzenie – zaobserwowanym przez Tuwima – zezwierzęceniem współczesnego mu świata, pogoń władzy za "pieniądzem, seksem i obżarstwem"[1]. Dzieło wywołało w swoim czasie kontrowersje w związku z postawieniem obok siebie treści religijnych, czerpanych z Apokalipsy świętego Jana, oraz licznych wulgaryzmów.
Historia powstania i wydania
Treść
Poemat składa się ze wstępu, który stanowi cytat z Apokalipsy świętego Jana [Ap 18, 4-5] oraz jedenastu rozdziałów, połączonych w dość luźny związek przyczynowo skutkowy i zarys fabuły. Świat przedstawiony rozłożony jest na trzy plany: tytułowy bal, wioskę oraz miasto. Obok scen realistycznych, widocznych zwłaszcza we fragmentach z życia codziennego XX-wiecznej Polski, występują sceny fantastyczne, mityczne wręcz.
Szablon:Spoiler |
I –
II –
III –
IV –
V –
VI –
VII –
VIII –
IX –
X –
XI –
Styl i wymowa dzieła
Dzieło uznaje się powszechnie za punkt kulminacyjny twórczości Tuwima, który później miał nie pisać już utworów tak wybitnych (choć jest to opinia, a niekoniecznie fakt). Doceniono, iż poeta nie oparł satyry na dydaktycznym pouczeniu, ale na takich środkach jak: inwektywa, wyrazistość przekazu, groteskowy opis, absurd. Inną zaletą utworu jest warstwa leksykalna, w której pojawiają się słowa egzotyczne (egzotyzmy), pseudowulgaryzmy, potocyzmy czy makaronizmy.
Recepcja poematu
- ↑ a b Cz. Miłosz, "Bal w Operze". Apokalipsa według Juliana Tuwima
- ↑ Poezja "pierwszego wyrazu". W: Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa: PWN, 2001, s. 176. ISBN 83-01-13007-5.