Franciszek Mróz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
→1939-1945: żydzi |
m drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
| galeria_commons = |
| galeria_commons = |
||
}} |
}} |
||
'''Franciszek Mróz''' [[pseudonim|ps.]] ''Żółw'', ''Bóbr'', ''Dziadek'', ''Halniak'' (ur. [[10 grudnia]] [[1910]] w [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynce]] stracony [[25 czerwca]] [[1951]] w [[Więzienie Montelupich|Więzieniu Montelupich]] w [[Kraków|Krakowie]]) |
'''Franciszek Mróz''' [[pseudonim|ps.]] ''Żółw'', ''Bóbr'', ''Dziadek'', ''Halniak'' (ur. [[10 grudnia]] [[1910]] w [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynce]], stracony [[25 czerwca]] [[1951]] w [[Więzienie Montelupich|Więzieniu Montelupich]] w [[Kraków|Krakowie]]) – uczestnik [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]], żołnierz partyzantki antyhitlerowskiej i antykomunistycznej. |
||
⚫ | |||
⚫ | Mieszkał w [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynce]] prowadząc niewielkie gospodarstwo rolne razem ze swoją matką. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej, ale |
||
===1939-1945=== |
|||
⚫ | Walczył w [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w stopniu plutonowego. Po powrocie do rodzinnej wsi |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | Mieszkał w [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynce]] prowadząc niewielkie gospodarstwo rolne razem ze swoją matką. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej, ale zdolności i samokształcenie pozwoliły mu zdobyć wiedzę przewyższającą formalne wykształcenie. W latach [[1932]]-[[1933]] odbył służbę wojskową w [[26 Pułk Piechoty (II RP)|26 Pułku Piechoty]] we [[Lwów|Lwowie]]. We Lwowie chodził do teatrów i oper co zaowocowało, po powrocie do domu, zorganizowaniem chóru i amatorskiego teatru w rodzinnej [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynce]]. Jako pierwszy w okolicy założył winnicę, sprowadzając mrozoodporne sadzonki ze [[Szwecja|Szwecji]]. |
||
== |
==1939-1945== |
||
⚫ | Walczył w czasie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w stopniu plutonowego. Po powrocie do rodzinnej wsi rozpoczął działalność konspiracyjną, gromadząc broń i amunicję. W [[1943]] zorganizował jeden z pierwszych oddziałów dywersyjnych na ziemi myślenickiej, wchodzący w skład [[Armia Krajowa|AK]]. W [[1944]] oddział partyzancki "Żółw", obok dziesięciu innych oddziałów wchodził w skład myślenickiego obwodu [[Armia Krajowa|AK]] o kryptonimie "Murawa". Oddział przeważnie kwaterował na terenie [[Skrzynka (powiat myślenicki)|Skrzynki]] lub [[Kędzierzynka|Kędzierzynki]]. |
||
⚫ | Po zakończeniu działań wojennych |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | Po aresztowaniu Mróz poddawany |
||
== |
==1946-1950== |
||
⚫ | Po zakończeniu działań wojennych ujawnił się. Został za działalność konspiracyjną awansowany do stopnia chorążego oraz odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]]. Zagrożony aresztowaniem postanowił ukrywać się. W lecie [[1946]] zorganizował oddział zrzeszenia [[Wolność i Niezawisłość]], podporządkowany [[Józef Kuraś|Józefowi Kurasiowi ''Ogniowi'']]. Na skutek aresztowań pod koniec 1946 i ujawnień w ramach [[Amnestia w 1947 roku|amnestii 1947 roku]] oddział przestał istnieć. Mróz ukrywał się na własną rękę, po czym w październiku [[1947]] skontaktował się z por. [[Józef Mika (żołnierz)|Józefem Miką]] z pobliskiego [[Gruszów (powiat myślenicki)|Gruszowa]]. Razem z Tadeuszem Lenartem oraz Emilem Przeciszowskim stworzyli czteroosobowy oddział partyzancki. Mimo usilnych starań miejscowych oddziałów [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|KBW]], [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]], [[Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej|ORMO]] i [[Milicja Obywatelska|MO]] oddział utrzymał się w terenie do [[1950]]. Wprowadzenie do grupy agenta UB podającego się za łącznika z Zachodem pozwoliło UB przeprowadzić w październiku 1950 operację, w wyniku której Mróz i Józef Mika zostali aresztowani a Przeciszowski z Lenartem zginęli w walce. Agentem wprowadzonym do grupy był [[Marian Reniak]], który wydał później swoje wspomnienia z tej akcji ("Człowiek stamtąd") przedstawiając, zgodnie z wytycznymi komunistycznej propagandy, partyzantów jako pospolitych bandytów. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{Przypisy}} |
|||
⚫ | Po aresztowaniu Mróz poddawany był torturom. W trakcie procesu sędzia [[Wojskowe sądy rejonowe|Wojskowego Sądu Rejonowego]] w Krakowie nie zezwolił na przesłuchanie 18 świadków wezwanych przez obrońcę, m.in. rodzin żydowskich oraz sowieckich żołnierzy, uciekinierów z niemieckiej niewoli ukrywanych w czasie wojny przez Mroza. Sądzony był razem z Józefem Miką, wyrok w ich sprawie zapadł 12 maja [[1951]]. Obydwaj zostali skazani na karę śmierci i rozstrzelani w [[Więzienie Montelupich|Więzieniu Montelupich]] w [[Kraków|Krakowie]] 25 czerwca 1951. Pochowano ich w jednym grobie na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]]. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Linia 48: | Linia 45: | ||
# Marian Reniak "Człowiek stamtąd" |
# Marian Reniak "Człowiek stamtąd" |
||
{{Bibliografia stop}} |
{{Bibliografia stop}} |
||
== Zobacz też == |
|||
⚫ | |||
{{DEFAULTSORT:Mróz, Franciszek}} |
{{DEFAULTSORT:Mróz, Franciszek}} |
Wersja z 23:35, 11 kwi 2010
UWAGA: Błąd parametru {{{rodzaj wojsk}}}=lądowe, kawaleria, marynarka, lotnictwo Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
| |
Ilustracja | |
chorąży | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1932-1933 26 Pułk Piechoty (II RP) - plutonowy; 1942-1945 Armia Krajowa, 1946-1947 Wolność i Niezawisłość; 1947-1950 oddział por Józefa Miki |
Franciszek Mróz ps. Żółw, Bóbr, Dziadek, Halniak (ur. 10 grudnia 1910 w Skrzynce, stracony 25 czerwca 1951 w Więzieniu Montelupich w Krakowie) – uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz partyzantki antyhitlerowskiej i antykomunistycznej.
Lata międzywojenne
Mieszkał w Skrzynce prowadząc niewielkie gospodarstwo rolne razem ze swoją matką. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej, ale zdolności i samokształcenie pozwoliły mu zdobyć wiedzę przewyższającą formalne wykształcenie. W latach 1932-1933 odbył służbę wojskową w 26 Pułku Piechoty we Lwowie. We Lwowie chodził do teatrów i oper co zaowocowało, po powrocie do domu, zorganizowaniem chóru i amatorskiego teatru w rodzinnej Skrzynce. Jako pierwszy w okolicy założył winnicę, sprowadzając mrozoodporne sadzonki ze Szwecji.
1939-1945
Walczył w czasie kampanii wrześniowej w stopniu plutonowego. Po powrocie do rodzinnej wsi rozpoczął działalność konspiracyjną, gromadząc broń i amunicję. W 1943 zorganizował jeden z pierwszych oddziałów dywersyjnych na ziemi myślenickiej, wchodzący w skład AK. W 1944 oddział partyzancki "Żółw", obok dziesięciu innych oddziałów wchodził w skład myślenickiego obwodu AK o kryptonimie "Murawa". Oddział przeważnie kwaterował na terenie Skrzynki lub Kędzierzynki.
W czasie okupacji Mróz organizował pomoc dla kilku rodzin żydowskich i uciekinierów z niemieckiej niewoli (głównie Rosjan).
1946-1950
Po zakończeniu działań wojennych ujawnił się. Został za działalność konspiracyjną awansowany do stopnia chorążego oraz odznaczony Krzyżem Walecznych. Zagrożony aresztowaniem postanowił ukrywać się. W lecie 1946 zorganizował oddział zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, podporządkowany Józefowi Kurasiowi Ogniowi. Na skutek aresztowań pod koniec 1946 i ujawnień w ramach amnestii 1947 roku oddział przestał istnieć. Mróz ukrywał się na własną rękę, po czym w październiku 1947 skontaktował się z por. Józefem Miką z pobliskiego Gruszowa. Razem z Tadeuszem Lenartem oraz Emilem Przeciszowskim stworzyli czteroosobowy oddział partyzancki. Mimo usilnych starań miejscowych oddziałów KBW, UB, ORMO i MO oddział utrzymał się w terenie do 1950. Wprowadzenie do grupy agenta UB podającego się za łącznika z Zachodem pozwoliło UB przeprowadzić w październiku 1950 operację, w wyniku której Mróz i Józef Mika zostali aresztowani a Przeciszowski z Lenartem zginęli w walce. Agentem wprowadzonym do grupy był Marian Reniak, który wydał później swoje wspomnienia z tej akcji ("Człowiek stamtąd") przedstawiając, zgodnie z wytycznymi komunistycznej propagandy, partyzantów jako pospolitych bandytów.
Proces i egzekucja
Po aresztowaniu Mróz poddawany był torturom. W trakcie procesu sędzia Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie nie zezwolił na przesłuchanie 18 świadków wezwanych przez obrońcę, m.in. rodzin żydowskich oraz sowieckich żołnierzy, uciekinierów z niemieckiej niewoli ukrywanych w czasie wojny przez Mroza. Sądzony był razem z Józefem Miką, wyrok w ich sprawie zapadł 12 maja 1951. Obydwaj zostali skazani na karę śmierci i rozstrzelani w Więzieniu Montelupich w Krakowie 25 czerwca 1951. Pochowano ich w jednym grobie na Cmentarzu Rakowickim.
Bibliografia
- Apolonia Ptak "Prawem wilka"
- Kazimierz Kowalski, Piotr Przęczek "Z dziejów Dobczyc" część 9, 12, 15, 19, 20, 24 (miesięcznik "Tapeta")
- Władysław Banach "Nastały krwawe dni"
- Filip Musiał "Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie 1946-1955"
- Marian Reniak "Człowiek stamtąd"