Mercedes-Benz W196: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
'''Mercedes-Benz W196''', pełna nazwa: '''Mercedes-Benz Wagen model nummer 196''' – samochód [[Formuła 1|Formuły 1]], zaprojektowany przez [[Hans Scherrenberg|Hansa Scherrenberga]], [[Ludwiga Krause|Ludwig Krause]] i [[Hans Gassmann|Hansa Gassmanna]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://forix.autosport.com/8w/6thgear/designers.html | tytuł = Grand Prix car designers | data dostępu = 2010-05-13| autor = Leo Breevoort | autor2 = Mattijs Diepraam | opublikowany = FORIX | data = 2010-03-03 | język = en}}</ref>. Samochód ten brał udział w zawodach Formuły 1 w latach [[Formuła 1 Sezon 1954|1954]]–[[Formuła 1 Sezon 1955|1955]], i wygrał 9 z 12 wyścigów, w których wystartował. |
'''Mercedes-Benz W196''', pełna nazwa: '''Mercedes-Benz Wagen model nummer 196''' – samochód [[Formuła 1|Formuły 1]], zaprojektowany przez [[Hans Scherrenberg|Hansa Scherrenberga]], [[Ludwiga Krause|Ludwig Krause]] i [[Hans Gassmann|Hansa Gassmanna]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://forix.autosport.com/8w/6thgear/designers.html | tytuł = Grand Prix car designers | data dostępu = 2010-05-13| autor = Leo Breevoort | autor2 = Mattijs Diepraam | opublikowany = FORIX | data = 2010-03-03 | język = en}}</ref>. Samochód ten brał udział w zawodach Formuły 1 w latach [[Formuła 1 Sezon 1954|1954]]–[[Formuła 1 Sezon 1955|1955]], i wygrał 9 z 12 wyścigów, w których wystartował. |
||
Samochód |
Samochód posiadał [[rozrząd desmodromiczny]] oraz [[wtrysk paliwa]], i był rozwijany przez inżynierów Mercedesa, którzy czerpali z doświadczeń związanych z pracami nad silnikiem [[Messerschmitt Bf 109|Messerschmitta Bf 109]]. |
||
[[Mercedes-Benz 300 SLR]] opierał się na modelu W196. |
[[Mercedes-Benz 300 SLR]] opierał się na modelu W196. |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
== Typ Monza == |
== Typ Monza == |
||
Model W196 zadebiutował w [[Formuła 1 - Grand Prix Francji 1954|Grand Prix Francji 1954]], mając bardzo aerodynamiczne nadwozie, wykonane z [[glin|aluminium]]. [[Juan Manuel Fangio|Fangio]] i [[Karl Kling|Kling]] ukończyli wyścig na dwóch pierwszych miejscach, a [[Hans Hermann|Hermann]] ustanowił najszybsze okrążenie. |
Model W196 zadebiutował w [[Formuła 1 - Grand Prix Francji 1954|Grand Prix Francji 1954]], mając bardzo aerodynamiczne nadwozie, wykonane z [[glin|aluminium]]. [[Juan Manuel Fangio|Fangio]] i [[Karl Kling|Kling]] ukończyli wyścig na dwóch pierwszych miejscach, a [[Hans Hermann|Hermann]] ustanowił najszybsze okrążenie. Tego samego samochodu użyto podczas wyścigu o [[Formuła 1 - Grand Prix Włoch 1954|Grand Prix Włoch]] na [[Autodromo Nazionale di Monza|Monzy]], stąd też nazwano go "Typ Monza". Używano również angielskiego określenia ''streamliner'' (ang. streamline - opływowy). |
||
== Typ R == |
== Typ R == |
||
"Typ R" była to wersja o odkrytych kołach. Stosowano ją na krętych torach, do których nie nadawała się wersja ''streamliner'', o czym Mercedes przekonał się podczas [[Formuła 1 - Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954|Grand Prix Wielkiej Brytanii]]. Typ R zadebiutował podczas [[Formuła 1 - Grand Prix Niemiec 1954|Grand Prix Niemiec]]. Za jego pomocą Fangio wygrał trzy wyścigi, co dało mu drugi tytuł [[lista mistrzów Formuły 1|mistrza świata]]. |
"Typ R" była to wersja o odkrytych kołach. Stosowano ją na krętych torach, do których nie nadawała się wersja ''streamliner'', o czym Mercedes przekonał się podczas [[Formuła 1 - Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954|Grand Prix Wielkiej Brytanii]]. Typ R zadebiutował podczas [[Formuła 1 - Grand Prix Niemiec 1954|Grand Prix Niemiec]]. Za jego pomocą Fangio wygrał trzy wyścigi, co dało mu drugi tytuł [[lista mistrzów Formuły 1|mistrza świata]]. |
||
W sezonie [[Formuła 1 Sezon 1955|1955]] Mercedes wygrał wszystkie wyścigi poza [[Formuła 1 - Grand Prix Monako 1955|Grand Prix Monako]], kiedy to odpadli |
W sezonie [[Formuła 1 Sezon 1955|1955]] Mercedes wygrał wszystkie wyścigi poza [[Formuła 1 - Grand Prix Monako 1955|Grand Prix Monako]], kiedy to odpadli wszyscy kierowcy Mercedesa. |
||
Mimo bardzo dobrych wyników kierowcy określali model W196 jako "trochę trudny w prowadzeniu, z tendencją do nadsterowności". |
Mimo bardzo dobrych wyników kierowcy określali model W196 jako "trochę trudny w prowadzeniu, z tendencją do nadsterowności". |
||
Linia 78: | Linia 78: | ||
|rowspan="5"| [[Formuła 1 Sezon 1954|1954]] |
|rowspan="5"| [[Formuła 1 Sezon 1954|1954]] |
||
|rowspan="5"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
|rowspan="5"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
||
|rowspan="5"| [[Mercedes |
|rowspan="5"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
||
|rowspan="5"| {{Opony|C}} |
|rowspan="5"| {{Opony|C}} |
||
| |
| |
||
Linia 139: | Linia 139: | ||
|rowspan="7"| [[Formuła 1 Sezon 1955|1955]] |
|rowspan="7"| [[Formuła 1 Sezon 1955|1955]] |
||
|rowspan="7"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
|rowspan="7"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
||
|rowspan="7"| [[Mercedes |
|rowspan="7"| [[Mercedes GP|Mercedes]] |
||
|rowspan="7"| {{Opony|C}} |
|rowspan="7"| {{Opony|C}} |
||
| |
| |
Wersja z 19:24, 15 maj 2010
Szablon:Bolid F1 infobox Mercedes-Benz W196, pełna nazwa: Mercedes-Benz Wagen model nummer 196 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Hansa Scherrenberga, Ludwig Krause i Hansa Gassmanna[1]. Samochód ten brał udział w zawodach Formuły 1 w latach 1954–1955, i wygrał 9 z 12 wyścigów, w których wystartował.
Samochód posiadał rozrząd desmodromiczny oraz wtrysk paliwa, i był rozwijany przez inżynierów Mercedesa, którzy czerpali z doświadczeń związanych z pracami nad silnikiem Messerschmitta Bf 109.
Mercedes-Benz 300 SLR opierał się na modelu W196.
Słynną wersją modelu był "Typ Monza" (streamliner) o bardzo opływowym kształcie nadwozia.
Typ Monza
Model W196 zadebiutował w Grand Prix Francji 1954, mając bardzo aerodynamiczne nadwozie, wykonane z aluminium. Fangio i Kling ukończyli wyścig na dwóch pierwszych miejscach, a Hermann ustanowił najszybsze okrążenie. Tego samego samochodu użyto podczas wyścigu o Grand Prix Włoch na Monzy, stąd też nazwano go "Typ Monza". Używano również angielskiego określenia streamliner (ang. streamline - opływowy).
Typ R
"Typ R" była to wersja o odkrytych kołach. Stosowano ją na krętych torach, do których nie nadawała się wersja streamliner, o czym Mercedes przekonał się podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. Typ R zadebiutował podczas Grand Prix Niemiec. Za jego pomocą Fangio wygrał trzy wyścigi, co dało mu drugi tytuł mistrza świata.
W sezonie 1955 Mercedes wygrał wszystkie wyścigi poza Grand Prix Monako, kiedy to odpadli wszyscy kierowcy Mercedesa.
Mimo bardzo dobrych wyników kierowcy określali model W196 jako "trochę trudny w prowadzeniu, z tendencją do nadsterowności".
Na skutek tragedii w Le Mans Mercedes wycofał się ze sportów motorowych po roku 1955.
Silnik
Przepisy na sezon 1954 dopuszczały dwa rodzaje silników: wolnossący o pojemności 2,5 litra, bądź turbo o pojemność 0,75 litra. Oczekiwano, że moc silników będzie wahać się między 250 a 300 KM.
Silnik Mercedesa V8 z 1939 roku z dwustopniowym doładowaniem o pojemności 1,5 l produkował 278 KM przy 8250 obr./min. Zmniejszenie o połowę dałoby moc zaledwie 139 KM.
Badania prowadzone przez Mercedesa wykazały, że silnik doładowany może osiągnąć 290 KM przy 10000 obr./min., ale by działała turbosprężarka, wymagane jest 100 KM. Ponadto silnik taki zużywałby ponad 2 razy więcej paliwa niż silniki wolnossące o tej samej mocy. Zdecydowano, że właściwym wyborem będzie silnik o pojemności 2,5 litra. Była to znacząca zmiana filozofii Mercedesa, ponieważ wszystkie silniki wyścigowe tej firmy od lat 20. były doładowane.
Silnik R8 o pojemności 2496,87 cm³ produkował podczas pierwszego wyścigu 257 KM. Jego moc była jednak zwiększana, i w 1955 roku osiągał już 290 KM przy 8500 obr./min.
Wyniki
Sezon | Zespół | Silnik | Opony | Kierowcy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | Pkt. | Msc. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1954 | Mercedes | Mercedes | C | ARG | 500 | BEL | FRA | GBR | DEU | SUI | ITA | ESP | –[2] | – | |
Juan Manuel Fangio | 1 | 4 | 1 | 1 | 1 | 3 | |||||||||
Karl Kling | 2 | 7 | 4 | NU | NU | 5 | |||||||||
Hans Hermann | NU | NU | 3 | 4 | NU | ||||||||||
Hermann Lang | NU | ||||||||||||||
1955 | Mercedes | Mercedes | C | ARG | MCO | 500 | BEL | NLD | GBR | ITA | –[2] | – | |||
Juan Manuel Fangio | 1 | NU | 1 | 1 | 2 | 1 | |||||||||
Karl Kling | 4† | NU | NU | 3 | NU | ||||||||||
Stirling Moss | 4† | 9 | 2 | 2 | 1 | NU | |||||||||
Hans Hermann | 4† | NW | |||||||||||||
André Simon | NU | ||||||||||||||
Piero Taruffi | 4 | 2 |
† Samochód dzielony.
Linki zewnętrzne
- Statystyki samochodu (ang.)
- ↑ Leo Breevoort, Mattijs Diepraam: Grand Prix car designers. FORIX, 2010-03-03. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
- ↑ a b Nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów