Grupa Mozyrska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Naprawa linku do strony ujednoznaczniającej.
Slb nsk (dyskusja | edycje)
Linia 23: Linia 23:
[[Kategoria:Armia Czerwona]]
[[Kategoria:Armia Czerwona]]
[[Kategoria:Wojna polsko-bolszewicka]]
[[Kategoria:Wojna polsko-bolszewicka]]

[[ru:Мозырская группа]]

Wersja z 16:20, 27 cze 2010

Grupa Mozyrska (ros. Мозырская группа) to ugrupowanie osłonowe wojsk Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego podczas wojny bolszewickiej latem roku 1920.

Główne siły wojsk bolszewickich nacierających na Warszawę osłaniała od południa grupa wojsk, której dowódca Tichon Chwiesin przybył 12 sierpnia do Brześcia Litewskiego. Nazwa formacji pochodzi od Mozyrza, miejsca uformowania jej podczas walk z polską Grupą Poleską.

Siły Grupy Mozyrskiej, w skład której wchodziły 57 Dywizja Strzelców (dalej DS) i tzw. "oddział kombinowany", rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57 DS, licząca[1] 6438 żołnierzy, działała na froncie od Maciejowic po Ryki i dalej wzdłuż Wieprza po Kock, a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie Wohyń - Parczew. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie Cyców - Tarnów - Włodawa - znajdowała się 58 DS, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.

Tak więc na przedpolu 4 Armii Wojska Polskiego przygotowującej się do kontruderzenia znad Wieprza znajdowała się tylko 57 DS składająca się z trzech brygad: 169. brygada strzelców (dalej BS) rozmieszczona była w rejonie Kobylnica - Kraski Górne skąd miała przystąpić do forsowania Wisły, 170 BS skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia Lubartowa, a 171 BS rozmieszczona w rejonie Stara Dąbia - Stary Bazanów przygotowywała się do uderzenia na Dęblin. Zadaniem oddziału kombinowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy Siedlec znajdowała się 2 Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.

Realizując rozkaz Tuchaczewskiego dowódca Grupy Mozyrskiej zamierzał głównymi siłami 57 DS opanować rejon Dęblin - Kozienice i w tym celu przygotowywał się do przekroczenia Wisły pod Maciejowicami. Równocześnie część sił skierował na południowy zachód, z zadaniem forsowania Wieprza na odcinku Kock - Lubartów i następnie odepchnięcia oddziałów polskich znad Wieprza, skąd mogły one zagrażać lewemu skrzydłu XVI Armii. Jednocześnie na północy siły Chwiesina utrzymywały łączność z 8 DS ze składu XVI Armii, walczącą z siłami polskimi na odcinku Garwolin - Osieck - Karczew.

Dowództwo Grupy Mozyrskiej zupełnie nie spodziewało się uderzenia z południowego zachodu, sądząc do ostatniej chwili, że przed bolszewikami znajdują się jedynie słabe siły polskie. W rezultacie 16 sierpnia, gdy uderzenie 4 Armii nastąpiło, opór bolszewicki był tak słaby, że "Dywizje szły prawie bez kontaktu z nieprzyjacielem, gdyż nieznacznych potyczek w tym czy innym miejscu z jakiemiś małymi grupkami, które natychmiast po zetknięciu się z nimi rozpraszały się i uciekały, kontaktem nazwać bym się nie ośmielił" - pisał Piłsudski[2].

W wyniku uderzenia sił polskich Grupa Mozyrska przestała istnieć; po 16 sierpnia jej nazwa nie pojawia się więcej w dokumentach.

  1. Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182
  2. Piłsudski, s.126

Bibliografia