Falanga Libańska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m ort., WP:SK, poprawa linków
m drobne redakcyjne
Linia 12: Linia 12:
== Teraźniejszość ==
== Teraźniejszość ==
W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do [[Sojusz 14 Marca|Sojuszu 14 Marca]] i odzyskuje część dawnych wpływów.
W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do [[Sojusz 14 Marca|Sojuszu 14 Marca]] i odzyskuje część dawnych wpływów.

== Zobacz też ==
[[Falanga]]


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 12:40, 16 lip 2010

Libańska Partia Socjalno-Demokratyczna lub Kataeb, czyli Falangi Libańskie (arab. Al-Kata’ib al-Lubnanijja) – konserwatywna libańska partia polityczna, oficjalnie świecka, ale popierana głównie przez maronitów.

Początki działalności

Partia założona w 1936 roku przez Pierre'a Dżemajela była pierwotnie chrześcijańską prawicową organizacją sportowo–paramilitarną. Twórcy Falang inspirowali się działalnością młodzieżowych struktur faszystowskich z Włoch i Hiszpanii. Organizacja zrzeszała głownie maronitów, a jej hasłem naczelnym było „Bóg, Naród, Rodzina”. Sprzeciwiała się wpływom francuskim i panarabskim, stąd też sięgnęła po ideologię fenicjanizmu, podkreślającego odmienne – fenickie korzenie kulturowe i etniczne Libańczyków. Władze kolonialne zdelegalizowały Falangi w latach 1937-1943. W 1952 r. organizacja ostatecznie przekształciła się w partię polityczną.

Konflikt z Palestyńczykami

Wobec zagrożenia ze strony zbrojnych organizacji palestyńskich Falangi Libańskie zaczęły zwiększać liczebność swej milicji. Nawiązano również współpracę z Izraelem. W marcu 1970 r. w chrześcijańskim miasteczku Kahhaleh doszło do pierwszej poważniejszej wymiany ognia między członkami Falang a Palestyńczykami. W kwietniu 1975 roku krwawe starcia falangistów z palestyńskimi bojówkami w Bejrucie rozszerzyły się na cały kraj, co doprowadziło do wybuchu wojny domowej w Libanie.

Wojna domowa

W 1976 roku nastąpiła konsolidacja ugrupowań chrześcijańskich we Froncie Libańskim. Milicje falangistowskie weszły w skład Sił Libańskich. W wyniku wewnętrznych konfliktów Falangi podporządkowały sobie siłą Brygadę Marada oraz milicję „Tygrysów”. 14 września 1982 r.w wyniku zamachu w głównej kwaterze Falang, zginął dowodzący milicją falangistowską Baszir Dżemajel, będący jednocześnie prezydentem-elektem Libanu. Mszcząc się za śmierć dowódcy, członkowie Falang uczestniczyli w masakrze w Sabrze i Szatili. Po śmierci Pierze'a Dżemajela w 1984 r. wpływy Kataeb zaczęły maleć. W 1991 r. pod wpływem nacisków syryjskich milicje falangistowskie zostały rozwiązane.

Teraźniejszość

W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do Sojuszu 14 Marca i odzyskuje część dawnych wpływów.

Linki zewnętrzne

Szablon:Link FA