Falanga Libańska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m ort., WP:SK, poprawa linków |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
== Teraźniejszość == |
== Teraźniejszość == |
||
W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do [[Sojusz 14 Marca|Sojuszu 14 Marca]] i odzyskuje część dawnych wpływów. |
W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do [[Sojusz 14 Marca|Sojuszu 14 Marca]] i odzyskuje część dawnych wpływów. |
||
== Zobacz też == |
|||
[[Falanga]] |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 12:40, 16 lip 2010
Libańska Partia Socjalno-Demokratyczna lub Kataeb, czyli Falangi Libańskie (arab. Al-Kata’ib al-Lubnanijja) – konserwatywna libańska partia polityczna, oficjalnie świecka, ale popierana głównie przez maronitów.
Początki działalności
Partia założona w 1936 roku przez Pierre'a Dżemajela była pierwotnie chrześcijańską prawicową organizacją sportowo–paramilitarną. Twórcy Falang inspirowali się działalnością młodzieżowych struktur faszystowskich z Włoch i Hiszpanii. Organizacja zrzeszała głownie maronitów, a jej hasłem naczelnym było „Bóg, Naród, Rodzina”. Sprzeciwiała się wpływom francuskim i panarabskim, stąd też sięgnęła po ideologię fenicjanizmu, podkreślającego odmienne – fenickie korzenie kulturowe i etniczne Libańczyków. Władze kolonialne zdelegalizowały Falangi w latach 1937-1943. W 1952 r. organizacja ostatecznie przekształciła się w partię polityczną.
Konflikt z Palestyńczykami
Wobec zagrożenia ze strony zbrojnych organizacji palestyńskich Falangi Libańskie zaczęły zwiększać liczebność swej milicji. Nawiązano również współpracę z Izraelem. W marcu 1970 r. w chrześcijańskim miasteczku Kahhaleh doszło do pierwszej poważniejszej wymiany ognia między członkami Falang a Palestyńczykami. W kwietniu 1975 roku krwawe starcia falangistów z palestyńskimi bojówkami w Bejrucie rozszerzyły się na cały kraj, co doprowadziło do wybuchu wojny domowej w Libanie.
Wojna domowa
W 1976 roku nastąpiła konsolidacja ugrupowań chrześcijańskich we Froncie Libańskim. Milicje falangistowskie weszły w skład Sił Libańskich. W wyniku wewnętrznych konfliktów Falangi podporządkowały sobie siłą Brygadę Marada oraz milicję „Tygrysów”. 14 września 1982 r.w wyniku zamachu w głównej kwaterze Falang, zginął dowodzący milicją falangistowską Baszir Dżemajel, będący jednocześnie prezydentem-elektem Libanu. Mszcząc się za śmierć dowódcy, członkowie Falang uczestniczyli w masakrze w Sabrze i Szatili. Po śmierci Pierze'a Dżemajela w 1984 r. wpływy Kataeb zaczęły maleć. W 1991 r. pod wpływem nacisków syryjskich milicje falangistowskie zostały rozwiązane.
Teraźniejszość
W latach 90. nastąpił kryzys we władzach partii oraz utrata zaufania wśród społeczności chrześcijańskiej. Kataeb należy obecnie do Sojuszu 14 Marca i odzyskuje część dawnych wpływów.