Song Qingling: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
poprawa linków |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza [[metodyści|metodystycznego]] [[Charles Song|Charliego Songa]], na chrzcie otrzymała imię Rosamond<ref name = cultural>{{cytuj stronę | url = http://history.cultural-china.com/en/48History7160.html | tytuł = Soong Ching-ling (Song Qingling) - Mother of the Nation | opublikowany = history.cultural-china | data dostępu = 10 czerwca 2010 | język = en}}</ref>. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). [[25 października]] [[1915]] roku poślubiła w Japonii [[Sun Jat-sen]]a. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat<ref name = cultural />. |
Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza [[metodyści|metodystycznego]] [[Charles Song|Charliego Songa]], na chrzcie otrzymała imię Rosamond<ref name = cultural>{{cytuj stronę | url = http://history.cultural-china.com/en/48History7160.html | tytuł = Soong Ching-ling (Song Qingling) - Mother of the Nation | opublikowany = history.cultural-china | data dostępu = 10 czerwca 2010 | język = en}}</ref>. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). [[25 października]] [[1915]] roku poślubiła w Japonii [[Sun Jat-sen]]a. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat<ref name = cultural />. |
||
Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur [[Kuomintang]]u. Po pogorszeniu stosunków |
Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur [[Kuomintang]]u. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny [[wojna chińsko-japońska (1937-1945)|wojny chińsko-japońskiej]] (1937-1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji<ref name = cultural />. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w [[1948]] roku była jednym ze współzałożycieli [[Rewolucyjny Komitet Chińskiego Kuomintangu|Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu]]. |
||
Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W [[1951]] roku została uhonorowana [[Międzynarodowa Leninowska Nagroda Pokoju|Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju]]<ref name = cultural />. |
Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W [[1951]] roku została uhonorowana [[Międzynarodowa Leninowska Nagroda Pokoju|Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju]]<ref name = cultural />. |
||
Wersja z 14:19, 3 sie 2010
Szablon:CHN nazwisko infobox Song Qingling, Madame Sun Jat-sen (ur. 27 stycznia 1893, zm. 29 maja 1981) – chińska polityk, żona Sun Jat-sena, później głowa państwa w ChRL.
Jedna ze słynnych sióstr Song, które odegrały znaczącą rolę w historii Chin. Jej młodszą siostrą była Song Meiling, późniejsza żona Czang Kaj-szeka. W przeciwieństwie do sióstr, Song Qingling w Kuomintangu reprezentowała lewicowe skrzydło. Następnie związała się z KPCh. Po przejęciu władzy przez komunistów, była obdarzona szacunkiem jako wdowa po ”Ojcu Nowoczesnych Chin”. W latach 1968-1972, wspólnie z Dong Biwu, pełniła formalną funkcję głowy państwa w ChRL. Z trzech sióstr Song znana jest jako ta, która kochała Chiny[1].
Biografia
Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza metodystycznego Charliego Songa, na chrzcie otrzymała imię Rosamond[2]. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). 25 października 1915 roku poślubiła w Japonii Sun Jat-sena. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat[2].
Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur Kuomintangu. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny wojny chińsko-japońskiej (1937-1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji[2]. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w 1948 roku była jednym ze współzałożycieli Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu.
Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W 1951 roku została uhonorowana Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju[2].
Z pomocą Israela Epsteina założyła magazyn China Reconstructs, znany obecnie jako międzynarodowy miesięcznik China Today. W 1953 roku opublikowany został zbiór jej pism Walka o Nowe Chiny[2].
W latach 1968-72 wraz z Dong Biwu pełniła funkcję głowy państwa, którą jako wiceprzewodniczący ChRL objęli wspólnie po usuniętym przewodniczącym Liu Shaoqi. Ponownie kierowała państwem latach 1976-1978 podczas kolegialnych 21-osobowych rządów po śmierci przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Zhu De.
16 maja 1981 roku została przyjęta do Komunistycznej Partii Chin i otrzymała bezprecedensowy w historii tytuł honorowej głowy państwa[2].
Jej posiadłość na terenie Shichahai w Pekinie została zamieniona na muzeum[3]. W Chinach znajduje się więcej miejsc pamięci poświęconych Song Qingling.
- ↑ Jeffrey Hays: WARLORDISM IN CHINA AND CHIANG KAI-SHEK. factsanddetails.com. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Soong Ching-ling (Song Qingling) - Mother of the Nation. history.cultural-china. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).
- ↑ Former Residence of Soong Ching Ling. china.org.cn. [dostęp 10 czerwca 2010]. (ang.).
|
