Konfederacja sandomierska (1704)

Konfederacja sandomierska była odpowiedzią na zawiązaną w (1704) w Warszawie konfederację warszawską (zainicjowaną w porozumieniu z Karolem XII, który zdetronizował Augusta II i pod naciskiem Szwedów przeprowadził wybory nowego władcy, którym został Stanisław Leszczyński).

Konfederacja sandomierska, założona przez panującego ówcześnie Augusta II, grupowała jego zwolenników głównie z Małopolski. Marszałkiem konfederacji sandomierskiej został Stanisław Ernest Denhoff. Wojna pomiędzy konfederacją sandomierską a warszawską trwała 3 lata (Wojna domowa w Polsce 1704-1706). Zakończona zwycięstwem Leszczyńskiego, jej wynik został jednak odrwócony w 1709, po klęsce Szwedów w III wojnie północnej. Konfederacja sandomierska faktycznie istniała aż do 1717, kiedy to rozwiązał ją sejm niemy.

Zobacz też

• Konfederaci sandomierscy (1704)

Linki zewnętrzne

• Konfederacya Generalna Stanów Koronnych y W. X. Litt: na Ziezdzie Walnym, pod Sandomirzem postanowiona