Gianni De Michelis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
D'ohBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: cs:Gianni De Michelis
infobox
Linia 1: Linia 1:
{{Polityk infobox
|polityk = Gianni De Michelis
|data urodzenia = [[26 listopada]] [[1940]]
|miejsce urodzenia = [[Wenecja]]
|grafika =
|funkcja = Minister spraw zagranicznych Włoch
|partia = [[Włoska Partia Socjalistyczna]]
|od = [[22 lipca]] [[1989]]
|do = [[28 czerwca]] [[1992]]
|poprzednik = [[Giulio Andreotti]]
|następca = [[Vincenzo Scotti]]
}}
'''Gianni De Michelis''' (ur. [[26 listopada]] [[1940]] w [[Wenecja|Wenecji]]) – [[Włochy|włoski]] polityk, nauczyciel akademicki, eurodeputowany, były minister w licznych rządach.
'''Gianni De Michelis''' (ur. [[26 listopada]] [[1940]] w [[Wenecja|Wenecji]]) – [[Włochy|włoski]] polityk, nauczyciel akademicki, eurodeputowany, były minister w licznych rządach.


Linia 8: Linia 20:
W latach 1964-1980 i ponownie od 1990 do 1995 zasiadał w radzie [[Wenecja|Wenecji]]. W okresie 1976-1994 sprawował mandat posła do [[Izba Deputowanych (Włochy)|Izby Deputowanych]] VII, VIII, IX, X i XI kadencji. W drugiej połowie lat 80. przez rok kierował grupą deputowanych PSI.
W latach 1964-1980 i ponownie od 1990 do 1995 zasiadał w radzie [[Wenecja|Wenecji]]. W okresie 1976-1994 sprawował mandat posła do [[Izba Deputowanych (Włochy)|Izby Deputowanych]] VII, VIII, IX, X i XI kadencji. W drugiej połowie lat 80. przez rok kierował grupą deputowanych PSI.


W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład [[Rada Ministrów Włoch|Rady Ministrów]] jako minister do spraw wkładu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był [[premierzy Włoch|wicepremierem]], następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych Republiki Włoskiej.
W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład [[Ustrój polityczny Włoch#Rada Ministrów|Rady Ministrów]] jako minister do spraw wkładu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był [[premierzy Włoch|wicepremierem]], następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych Republiki Włoskiej.


Jego karierą polityczną zachwiało [[śledztwo]] ''Mani pulite'' (czyste ręce) prowadzone w związku z tzw. aferą [[Tangentopoli]], które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. Gianni De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw [[korupcja|korupcyjnych]] i następnie skazany na kary [[pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] za wręczanie [[łapówka|łapówek]] i nielegalne finansowanie.
Jego karierą polityczną zachwiało [[śledztwo]] ''Mani pulite'' (czyste ręce) prowadzone w związku z tzw. aferą [[Tangentopoli]], które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. Gianni De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw [[korupcja|korupcyjnych]] i następnie skazany na kary [[pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] za wręczanie [[łapówka|łapówek]] i nielegalne finansowanie.
Linia 16: Linia 28:
W [[wybory do Parlamentu Europejskiego we Włoszech w 2004 roku|wyborach w 2004]] uzyskał mandat posła do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]]<ref>[http://www.europarl.europa.eu/members/archive/alphaOrder/view.do?language=PL&id=28452 Profil na stronie Parlamentu Europejskiego]</ref>. W 2005 przejął władzę w NPSI, gdy sądownie unieważniono wybór [[Bobo Craxi|Vittoria Craxiego]] na sekretarza partii, co doprowadziło do rozłamu u socjalistów. W 2006 został wybrany deputowanym, jednak odmówił objęcia mandatu, pozostając w PE.
W [[wybory do Parlamentu Europejskiego we Włoszech w 2004 roku|wyborach w 2004]] uzyskał mandat posła do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]]<ref>[http://www.europarl.europa.eu/members/archive/alphaOrder/view.do?language=PL&id=28452 Profil na stronie Parlamentu Europejskiego]</ref>. W 2005 przejął władzę w NPSI, gdy sądownie unieważniono wybór [[Bobo Craxi|Vittoria Craxiego]] na sekretarza partii, co doprowadziło do rozłamu u socjalistów. W 2006 został wybrany deputowanym, jednak odmówił objęcia mandatu, pozostając w PE.


W 2007 przegrał walkę o przywództwo w NPSI na rzecz [[Stefano Caldoro]], który sprzeciwiał się porzuceniu dotychczasowej koalicji [[Silvio Berlusconi|Silvia Berlusconiego]]. Gianni De Michelis wraz ze swoimi zwolennikami (wśród których znalazł się europoseł [[Alessandro Battilocchio]]) utworzył [[Partia Socjalistyczna (Włochy)|Partię Socjalistyczną]], z którą po kilku miesiącach wszedł do większego ugrupowania o tej samej nazwie. W 2009 nie kandydował w wyborach europejskich.
W 2007 przegrał walkę o przywództwo w NPSI na rzecz [[Stefano Caldoro]], który sprzeciwiał się porzuceniu dotychczasowej koalicji [[Silvio Berlusconi|Silvia Berlusconiego]]. Gianni De Michelis wraz ze swoimi zwolennikami (wśród których znalazł się europoseł [[Alessandro Battilocchio]]) utworzył [[Włoska Partia Socjalistyczna (współczesna)|Partię Socjalistyczną]], z którą po kilku miesiącach wszedł do większego ugrupowania o tej samej nazwie. W 2009 nie kandydował w wyborach europejskich.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 22:00, 5 wrz 2010

Gianni De Michelis
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1940
Wenecja

Data śmierci

11 maja 2019

Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres

od 22 lipca 1989
do 28 czerwca 1992

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Giulio Andreotti

Następca

Vincenzo Scotti

Gianni De Michelis (ur. 26 listopada 1940 w Wenecji) – włoski polityk, nauczyciel akademicki, eurodeputowany, były minister w licznych rządach.

Życiorys

Ukończył w 1963 studia z zakresu chemii na Uniwersytecie w Padwie. Pracował na tej uczelni jako wykładowca, habilitował się na Uniwersytecie w Wenecji. W latach 1980-1999 był profesorem uniwersyteckim.

Od 1976 zasiadał w kierownictwie Włoskiej Partii Socjalistycznej. Należał do najbliższych współpracowników Bettina Craxiego.

W latach 1964-1980 i ponownie od 1990 do 1995 zasiadał w radzie Wenecji. W okresie 1976-1994 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych VII, VIII, IX, X i XI kadencji. W drugiej połowie lat 80. przez rok kierował grupą deputowanych PSI.

W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład Rady Ministrów jako minister do spraw wkładu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był wicepremierem, następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych Republiki Włoskiej.

Jego karierą polityczną zachwiało śledztwo Mani pulite (czyste ręce) prowadzone w związku z tzw. aferą Tangentopoli, które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. Gianni De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw korupcyjnych i następnie skazany na kary pozbawienia wolności za wręczanie łapówek i nielegalne finansowanie.

Do działalności partyjnej powrócił w 1996, powołując wraz z innymi dawnymi działaczami PSI Partię Socjalistyczną. Po zjednoczeniu się z Ligą Socjalistyczną został jednym z liderów Nowej Włoskiej Partii Socjalistycznej, która przystąpiła do centroprawicowego Domu Wolności.

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego[1]. W 2005 przejął władzę w NPSI, gdy sądownie unieważniono wybór Vittoria Craxiego na sekretarza partii, co doprowadziło do rozłamu u socjalistów. W 2006 został wybrany deputowanym, jednak odmówił objęcia mandatu, pozostając w PE.

W 2007 przegrał walkę o przywództwo w NPSI na rzecz Stefano Caldoro, który sprzeciwiał się porzuceniu dotychczasowej koalicji Silvia Berlusconiego. Gianni De Michelis wraz ze swoimi zwolennikami (wśród których znalazł się europoseł Alessandro Battilocchio) utworzył Partię Socjalistyczną, z którą po kilku miesiącach wszedł do większego ugrupowania o tej samej nazwie. W 2009 nie kandydował w wyborach europejskich.

Źródła