Kamerun (wulkan): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: be:Вулкан Камерун |
commons |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
{{Commonscat|Mount Cameroon}} |
|||
{{wikisłownik|Kamerun}} |
{{wikisłownik|Kamerun}} |
||
*[http://www.volcano.si.edu/world/volcano.cfm?vnum=0204-01= Wulkany Kamerun na stronach Global Volcanism Program] |
*[http://www.volcano.si.edu/world/volcano.cfm?vnum=0204-01= Wulkany Kamerun na stronach Global Volcanism Program] |
Wersja z 12:18, 3 lis 2010
Kratery po erupcjii w 2000 r. | |
Państwo | |
---|---|
Położenie |
{{{położenie}}} |
Pasmo | ?↗ |
Wysokość |
4095 m n.p.m. |
Wybitność |
3096 m |
Pierwsze wejście | |
• zimowe |
{{{data zdobycia zimą}}} |
Położenie na mapie Kamerunu Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Kamerun (znany także pod nazwą Fako) – czynny wulkan w Kamerunie, leżący nieopodal Zatoki Gwinejskiej. Ostatnie erupcje miały miejsce 28 marca 1999 i 28 maja 2000.
Kamerun, który jest jednym z największych wulkanów Afryki, osiąga 4095 m n.p.m. Stromy masyw jest zbudowany przeważnie ze skał bazaltowych położonych na podstawie z prekambryjskich skał metamorficznych. Całość przykrywają osady pochodzące z kredy i czwartorzędu. Na południe od głównego szczytu leży drugi, zwany Etinde (lub Mały Kamerun). Historyczna aktywność, największa wśród zachodnioafrykańskich wulkanów, została po raz pierwszy zaobserwowana w V wieku p.n.e. przez kartagińskiego żeglarza Hannona. Odnotowano kilka przeciętnych wybuchów i erupcji z obydwu szczytów i szczelin skalnych. Erupcja z 1922 utworzyła jęzor lawy skierowany w kierunku południowo-zachodnim, który osiągnął brzeg Atlantyku, zaś lawa pochodząca z erupcji w 1999 zatrzymała się zaledwie 200 m od morza.
Na szczyt można dostać się piechotą, a rokrocznie odbywa się również wyścig, podczas którego biegacze zdobywają szczyt w ok. 4,5 godziny.
Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Richard Francis Burton i Gustav Mann w 1861 r. Brytyjska odkrywczyni Mary Kingsley, jedna z pierwszych europejskich zdobywców góry, opisała swoją wyprawę w wydanych w 1897 wspomnieniach pt. Travels in West Africa.