François Fénelon: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: cs:François Fénelon |
m wikizacja, int. |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''François de Salignac de la Mothe''', znany jako '''François Fénelon''' (ur. [[6 sierpnia]] [[1651]], zm. [[7 stycznia]] [[1715]]), [[Francja|francuski]] [[teolog]], poeta i pisarz. |
'''François de Salignac de la Mothe''', znany jako '''François Fénelon''' (ur. [[6 sierpnia]] [[1651]], zm. [[7 stycznia]] [[1715]]), [[Francja|francuski]] [[teolog]], poeta i pisarz. |
||
Urodził się w Château de Fénelon, w Sainte-Mondane, [[Périgord]], [[Akwitania]]. |
Urodził się w Château de Fénelon, w [[Sainte-Mondane]], [[Périgord]], w [[Akwitania|Akwitanii]]. |
||
W latach 1686-87 odbywał misję wśród [[hugenoci|hugenotów]]. W tym to okresie zaprzyjaźnił się z [[Jacques-Bénigne Bossuet|Jacques'em-Bénigne Bossuetem]], z którym w późniejszym czasie jego drogi się rozeszły. To pod wpływem Bossueta Fenelona przydzielono do grupy największych mówców katolickich (wraz z takimi sławami jak [[Louis Bourdaloue]] czy [[Esprit Fléchier]]) wysłanych do regionów Francji z największą liczbą [[hugenoci|hugenotów]]. Spędził trzy lata w rejonie [[Saintonge]] i choć początkowo namówił króla aby wycofać oddziały z regionu to później skłaniał się do poglądu, że lepiej jest namówić schizmatyków siłą do słuchania jego przesłania, aby w końcu odrzucili swoje błędy. |
W latach 1686-87 odbywał misję wśród [[hugenoci|hugenotów]]. W tym to okresie zaprzyjaźnił się z [[Jacques-Bénigne Bossuet|Jacques'em-Bénigne Bossuetem]], z którym w późniejszym czasie jego drogi się rozeszły. To pod wpływem Bossueta Fenelona przydzielono do grupy największych mówców katolickich (wraz z takimi sławami jak [[Louis Bourdaloue]] czy [[Esprit Fléchier]]) wysłanych do regionów Francji z największą liczbą [[hugenoci|hugenotów]]. Spędził trzy lata w rejonie [[Saintonge]] i choć początkowo namówił króla, aby wycofać oddziały z regionu, to później skłaniał się do poglądu, że lepiej jest namówić schizmatyków siłą do słuchania jego przesłania, aby w końcu odrzucili swoje błędy. |
||
Fénelon został arcybiskupem [[Cambrai]] w roku [[1695]]. Poznał wtedy [[Madame Guyon]] i był odtąd pod wpływem jej [[Kwietyzm|kwietystycznych]] poglądów. Bronił kwietyzmu w ''Wyjaśnieniu mów świętych'', które potępił [[papież]] [[Innocenty XII]], a [[Ludwik XIV]] skazał autora na banicję. |
Fénelon został arcybiskupem [[Cambrai]] w roku [[1695]]. Poznał wtedy [[Madame Guyon]] i był odtąd pod wpływem jej [[Kwietyzm|kwietystycznych]] poglądów. Bronił kwietyzmu w ''Wyjaśnieniu mów świętych'', które potępił [[papież]] [[Innocenty XII]], a [[Ludwik XIV]] skazał autora na banicję. |
Wersja z 15:19, 7 lis 2010
François de Salignac de la Mothe, znany jako François Fénelon (ur. 6 sierpnia 1651, zm. 7 stycznia 1715), francuski teolog, poeta i pisarz.
Urodził się w Château de Fénelon, w Sainte-Mondane, Périgord, w Akwitanii. W latach 1686-87 odbywał misję wśród hugenotów. W tym to okresie zaprzyjaźnił się z Jacques'em-Bénigne Bossuetem, z którym w późniejszym czasie jego drogi się rozeszły. To pod wpływem Bossueta Fenelona przydzielono do grupy największych mówców katolickich (wraz z takimi sławami jak Louis Bourdaloue czy Esprit Fléchier) wysłanych do regionów Francji z największą liczbą hugenotów. Spędził trzy lata w rejonie Saintonge i choć początkowo namówił króla, aby wycofać oddziały z regionu, to później skłaniał się do poglądu, że lepiej jest namówić schizmatyków siłą do słuchania jego przesłania, aby w końcu odrzucili swoje błędy.
Fénelon został arcybiskupem Cambrai w roku 1695. Poznał wtedy Madame Guyon i był odtąd pod wpływem jej kwietystycznych poglądów. Bronił kwietyzmu w Wyjaśnieniu mów świętych, które potępił papież Innocenty XII, a Ludwik XIV skazał autora na banicję.
Fénelon jest najlepiej pamiętany jako autor dzieła Przygody Telemacha, atakującego francuską monarchię absolutną, po raz pierwszy wydanego w 1699. Jest także autorem Doskonałości chrześcijanina i Maksym Świętych. Tezy Fenelona zwalczał absolutysta Jacques-Bénigne Bossuet.
Linki zewnętrzne
- Biografia z czytelnia.jezus.pl (pol.)
- Avis Chretiens "Christian Counsel" (1810) (ang.)