Szkoła przy ul. Berwińskiego w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MOs810 (dyskusja | edycje)
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Architektura neorenesansu w Polsce"
MOs810 (dyskusja | edycje)
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Architektura neorenesansu w Poznaniu", -PL
Linia 39: Linia 39:
[[Kategoria:Zabytki Poznania]]
[[Kategoria:Zabytki Poznania]]
[[Kategoria:Edukacja w Poznaniu]]
[[Kategoria:Edukacja w Poznaniu]]
[[Kategoria:Architektura neorenesansu w Polsce]]
[[Kategoria:Architektura neorenesansu w Poznaniu]]

Wersja z 15:55, 28 lis 2010

Widok od strony ul. Głogowskiej
Widok od strony ul. Matejki
Detal architektoniczny
Sala gimnastyczna - ul. Wyspiańskiego

Szkoła przy ul. Berwińskiego w Poznaniu - zabytkowy budynek szkolny w stylu neorenesansu północnego, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. Ryszarda Berwińskiego 2/4 (dawniej Baarthstrasse) na Łazarzu.

Projekt

Obiekt wybudowano w latach 1903-1905, jako szkołę średnią (IV. Mittelschule), według projektu miejskich urzędników budowlanych - Felixa Moritza i Henricha Gründera, na terenie dawnej szkółki drzewnej. Szkoła miała charakter wzorcowy i mogło w niej pobierać naukę 1100-1600 uczniów.

Architektura

Elewacja z żółtej cegły, bogata i bardzo plastyczna, skierowana była w kierunku ówczesnego Ogrodu Botanicznego (obecnie Parku Wilsona). Bryła trzysegmentowa, pięciokondygnacyjna, a wliczając partie szczytowe - siedmiokondygnacyjna. Założenie podzielone było na część dziewczęcą i chłopięcą. Łącznie wewnątrz było 28 klas i trzy aule (te ostatnie były koedukacyjne). Również wspólnie używano gabinet fizyczny i niektóre sale tematyczne. Obecnie do rejestru zabytków wpisany jest gmach szkolny, sala gimnastyczna oraz ogrodzenie.

Historia

W latach 1924-1925 sala gimnastyczna przy szkole pełniła rolę punktu etapowego dla Polaków, którzy wracali do Polski z Niemiec i zamierzali tu na stałe pozostać. Pobyty etapowe trwały z reguły około dwóch tygodni.

W czasach PRL przez krótki czas w gmachu miały siedzibę aż cztery szkoły podstawowe: numer 9, 15, 26 i 43.

Obecnie obiekt nadal pełni rolę oświatową - jest Szkołą Podstawową nr 26 im. Ryszarda Berwińskiego. Ponadto mieści Zarząd Oddziału Wielkopolskiego PTSM.

W pobliżu znajduje się wiele zabytków architektury i pamiątek historycznych, m.in. Johow-Gelände, Kamienica Margarety Grüder, Pomnik Woodrowa Wilsona, Kościół św. Anny, Willa Paula Ueckera, czy Palmiarnia Poznańska.

Dyrektorzy Szkoły Podstawowej nr 26

  • Henryk Skiba (1970-1974),
  • Jan Michalak (1974-1990),
  • Edward Wroniak (1990-1991),
  • Anna Hrynyk (od 1991).

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
  2. Praca zbiorowa, Atlas architektury Poznania, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.84, ISBN 978-83-7503-058-7
  3. Praca zbiorowa, Poznań - spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.33, ISBN 83-89525-07-0
  4. Marcin Libicki, Poznań - przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, s.41, ISBN 83-902028-4-0
  5. http://www.sp26poznan.ikar.pl/html/historia.html - historia szkoły (dostęp 5.10.2010)

Szablon:Bibliografia stop