James Forsyth: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m + grafika
Cień (dyskusja | edycje)
m ur., linki
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Forsyth.JPG|right|270px|thumb|James W. Forsyth]]
[[Grafika:Forsyth.JPG|right|270px|thumb|James W. Forsyth]]


'''James William Forsyth''' (ur. [[26 sierpnia]] [[1934]] - zm. [[24 października]] [[1906]]) - oficer armii [[Stany Zjednoczone|amerykańskiej]], uczestnik [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]] i [[wojny z Indianami|wojen z Indianami]], niesławny dowódca 7 Pułku Kawalerii podczas [[masakra nad Wounded Knee|masakry Indian nad Wounded Knee]] [[29 grudnia]] [[1890]] roku.
'''James William Forsyth''' (ur. [[26 sierpnia]] [[1834]] - zm. [[24 października]] [[1906]]) - oficer armii [[Stany Zjednoczone|amerykańskiej]], uczestnik [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]] i [[wojny Indian|wojen z Indianami]], niesławny dowódca 7 Pułku Kawalerii podczas [[masakra nad Wounded Knee|masakry Indian nad Wounded Knee]] [[29 grudnia]] [[1890]] roku.


=== Biografia ===
=== Biografia ===


Urodzony w stanie [[Ohio (stan w USA)|Ohio]], w [[1856]] ukończył akademię wojskową [[West Point]] a następnie przez pięć lat, aż do wybuchu [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]], służył w [[Fort Bellingham]] na [[Indianie|indiańskim]] pograniczu Terytorium [[Waszyngton (stan w USA)|Washington]]. Podczas wojny domowej był początkowo kapitanem 10 Pułku Kawalerii i - od [[1863]] roku już jako major - pełnił obowiązki inspektora żandarmerii w Armii Potomaku. W [[1964]] został szefem sztabu generała [[Philip Sheridan|Philipa Sheridana]] a za wyróżniającą postawę w walkach w dolinie [[Shenandoah]] i pod [[Richmond]] został awansowany na generała brygady ochotników. W latach [[1866]]-[[1867]] dowodził brygadą kawalerii i pełnił funkcję zastępcy generalnego inspektora w Departamencie Zatoki. W latach [[1869]]-[[1873]] był adiutantem gen. Sheridana w Dywizji Missouri i towarzyszył mu jako obserwator [[wojna francusko-pruska|wojny francusko-pruskiej]] w [[Europa|Europie]].
Urodzony w stanie [[Ohio|Ohio]], w [[1856]] ukończył Akademię Wojskową [[West Point]] a następnie przez pięć lat, aż do wybuchu [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]], służył w [[Fort Bellingham]] na [[Indianie|indiańskim]] pograniczu Terytorium [[Waszyngton (stan w USA)|Washington]]. Podczas wojny domowej był początkowo kapitanem 10 Pułku Kawalerii i - od [[1863]] roku już jako major - pełnił obowiązki inspektora żandarmerii w Armii Potomaku. W [[1964]] został szefem sztabu generała [[Philip Sheridan|Philipa Sheridana]] a za wyróżniającą postawę w walkach w dolinie [[Shenandoah]] i pod [[Richmond (Wirginia)|Richmond]] został awansowany na generała brygady ochotników. W latach [[1866]]-[[1867]] dowodził brygadą kawalerii i pełnił funkcję zastępcy generalnego inspektora w Departamencie Zatoki. W latach [[1869]]-[[1873]] był adiutantem gen. Sheridana w Dywizji Missouri i towarzyszył mu jako obserwator [[wojna francusko-pruska|wojny francusko-pruskiej]] ([[1870]]-[[1871]]) w [[Europa|Europie]].


Od [[1878]] walczył z 1 Pułkiem Kawalerii w [[wojny z Indianami|wojnach z Indianami]] w różnych miejscach amerykańskiego pogranicza, m.in. z Indianami [[Bannock]] na Północnym Zachodzie. Za zasługi w ujarzmianiu wrogich plemion w [[1886]] mianowano go pułkownikiem i dowódcą 7 Pułku Kawalerii wsławionego [[bitwa nad Little Big Horn|klęską nad Little Big Horn]] generała [[George Armstrong Custer|George'a A. Custera]] w [[1876]] roku. Rok później Forsyth objął dowództwo [[Fort Rigley]] w [[Kansas]], gdzie stworzył szkołę kawalerii i piechoty lekkiej. Skierowany na Terytorium [[Dakota Południowa|Dakoty]] w związku z zaniepokojeniem osadników rozprzestrzeniem się wśród Lakotów kultu [[Taniec Ducha|Tańca Ducha]] Forsyth otrzymał rozkaz aresztowania grupy "wrogich Indian" i dowodził 7 Pułkiem Kawalerii podczas masakry [[Lakoci|Lakotów]] z grupy wodza [[Wielka Stopa|Wielkiej Stopy]] (ang. ''Big Foot'') nad strumieniem Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku w rezerwacie [[Pine Ridge]].
Od [[1878]] walczył z 1 Pułkiem Kawalerii w [[wojny Indian|wojnach z Indianami]] w różnych miejscach amerykańskiego pogranicza, m.in. z Indianami [[Bannock]] na Północnym Zachodzie. Za zasługi w ujarzmianiu wrogich plemion w [[1886]] mianowano go pułkownikiem i dowódcą 7 Pułku Kawalerii wsławionego [[bitwa nad Little Big Horn|klęską nad Little Big Horn]] generała [[George Armstrong Custer|George'a A. Custera]] w [[1876]] roku. Rok później Forsyth objął dowództwo [[Fort Rigley]] w [[Kansas]], gdzie stworzył szkołę kawalerii i piechoty lekkiej. Skierowany na Terytorium [[Dakota Południowa|Dakoty]] w związku z zaniepokojeniem osadników rozprzestrzeniem się wśród Lakotów kultu [[Taniec Ducha|Tańca Ducha]] Forsyth otrzymał rozkaz aresztowania grupy "wrogich Indian" i dowodził 7 Pułkiem Kawalerii podczas masakry [[Lakota|Lakotów]] z grupy wodza [[Wielka Stopa|Wielkiej Stopy]] (ang. ''Big Foot'') nad strumieniem Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku w [[rezerwaty Indian|rezerwacie]] [[Pine Ridge]].


Ówczesny dowódca armii USA generał [[Nelson Miles]] oskarżył Forsytha o "w najwyższym stopniu karygodne" postępowanie, które doprowadziło do śmierci 25 żołnierzy (w większości od ognia towarzyszy) i "niczym nieusprawiedliwionej oraz wartej najcięższego potępienia" masakry bezbronnych Indian. Nadzorowane przez gen. Milesa wojskowe śledztwo doprowadziło do pozbawienia Forsytha dowództwa pułku i usunięcia go z armii, ale dający wiarę innym raportom z "bitwy" nad [[Wounded Knee (potok)|Wounded Knee]] sekretarz wojny sprzeciwił się tej decyzji, ułaskawił Forsytha i przywrócił go do służby. Dwadzieścia [[Medal Honoru (USA)|Medali Honoru]] przyznanych żołnierzom 7 Pułku przez [[Kongres USA|Kongres]] za "heroiczne czyny" pod dowództwem Forsytha podczas starcia nad Wounded Knee to do dziś największa liczba tych odznaczeń wręczonych kiedykolwiek za jedną bitwę.
Ówczesny dowódca armii USA generał [[Nelson Miles]] oskarżył Forsytha o "w najwyższym stopniu karygodne" postępowanie, które doprowadziło do śmierci 25 żołnierzy (w większości od ognia towarzyszy) i "niczym nieusprawiedliwionej oraz wartej najcięższego potępienia" masakry bezbronnych Indian. Nadzorowane przez gen. Milesa wojskowe śledztwo doprowadziło do pozbawienia Forsytha dowództwa pułku i usunięcia go z armii, ale dający wiarę innym raportom z "bitwy" nad [[Wounded Knee (potok)|Wounded Knee]] sekretarz wojny sprzeciwił się tej decyzji, ułaskawił Forsytha i przywrócił go do służby. Dwadzieścia [[Medal Honoru (USA)|Medali Honoru]] przyznanych żołnierzom 7 Pułku przez [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongres]] za "heroiczne czyny" pod dowództwem Forsytha podczas starcia nad Wounded Knee to do dziś największa liczba tych odznaczeń wręczonych kiedykolwiek za jedną bitwę.


W [[1894]] roku Forsyth został mianowany generałem brygady, a w [[1897]] - generałem majorem. W [[1875]] opublikował w [[Waszyngton (stolica Stanów Zjednoczonych)|Waszyngtonie]] ''Raport z ekspedycji w górę rzeki Yellowstone w 1875''. Zmarł w [[Columbus]], w stanie Ohio w 1906 roku.
W [[1894]] roku Forsyth został mianowany generałem brygady, a w [[1897]] - generałem majorem. W [[1875]] opublikował w [[Waszyngton|Waszyngtonie]] ''Raport z ekspedycji w górę rzeki Yellowstone w 1875''. Zmarł w [[Columbus (Ohio)|Columbus]], w stanie Ohio w 1906 roku.


[[Kategoria: Amerykańscy wojskowi]]
[[Kategoria: Amerykańscy wojskowi]]

Wersja z 02:38, 31 sty 2006

James W. Forsyth

James William Forsyth (ur. 26 sierpnia 1834 - zm. 24 października 1906) - oficer armii amerykańskiej, uczestnik wojny secesyjnej i wojen z Indianami, niesławny dowódca 7 Pułku Kawalerii podczas masakry Indian nad Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku.

Biografia

Urodzony w stanie Ohio, w 1856 ukończył Akademię Wojskową West Point a następnie przez pięć lat, aż do wybuchu wojny secesyjnej, służył w Fort Bellingham na indiańskim pograniczu Terytorium Washington. Podczas wojny domowej był początkowo kapitanem 10 Pułku Kawalerii i - od 1863 roku już jako major - pełnił obowiązki inspektora żandarmerii w Armii Potomaku. W 1964 został szefem sztabu generała Philipa Sheridana a za wyróżniającą postawę w walkach w dolinie Shenandoah i pod Richmond został awansowany na generała brygady ochotników. W latach 1866-1867 dowodził brygadą kawalerii i pełnił funkcję zastępcy generalnego inspektora w Departamencie Zatoki. W latach 1869-1873 był adiutantem gen. Sheridana w Dywizji Missouri i towarzyszył mu jako obserwator wojny francusko-pruskiej (1870-1871) w Europie.

Od 1878 walczył z 1 Pułkiem Kawalerii w wojnach z Indianami w różnych miejscach amerykańskiego pogranicza, m.in. z Indianami Bannock na Północnym Zachodzie. Za zasługi w ujarzmianiu wrogich plemion w 1886 mianowano go pułkownikiem i dowódcą 7 Pułku Kawalerii wsławionego klęską nad Little Big Horn generała George'a A. Custera w 1876 roku. Rok później Forsyth objął dowództwo Fort Rigley w Kansas, gdzie stworzył szkołę kawalerii i piechoty lekkiej. Skierowany na Terytorium Dakoty w związku z zaniepokojeniem osadników rozprzestrzeniem się wśród Lakotów kultu Tańca Ducha Forsyth otrzymał rozkaz aresztowania grupy "wrogich Indian" i dowodził 7 Pułkiem Kawalerii podczas masakry Lakotów z grupy wodza Wielkiej Stopy (ang. Big Foot) nad strumieniem Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku w rezerwacie Pine Ridge.

Ówczesny dowódca armii USA generał Nelson Miles oskarżył Forsytha o "w najwyższym stopniu karygodne" postępowanie, które doprowadziło do śmierci 25 żołnierzy (w większości od ognia towarzyszy) i "niczym nieusprawiedliwionej oraz wartej najcięższego potępienia" masakry bezbronnych Indian. Nadzorowane przez gen. Milesa wojskowe śledztwo doprowadziło do pozbawienia Forsytha dowództwa pułku i usunięcia go z armii, ale dający wiarę innym raportom z "bitwy" nad Wounded Knee sekretarz wojny sprzeciwił się tej decyzji, ułaskawił Forsytha i przywrócił go do służby. Dwadzieścia Medali Honoru przyznanych żołnierzom 7 Pułku przez Kongres za "heroiczne czyny" pod dowództwem Forsytha podczas starcia nad Wounded Knee to do dziś największa liczba tych odznaczeń wręczonych kiedykolwiek za jedną bitwę.

W 1894 roku Forsyth został mianowany generałem brygady, a w 1897 - generałem majorem. W 1875 opublikował w Waszyngtonie Raport z ekspedycji w górę rzeki Yellowstone w 1875. Zmarł w Columbus, w stanie Ohio w 1906 roku.