Siekacz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 23758597 autora 81.190.206.144 |
m r2.6.5) (robot dodaje: ms:Gigi acip |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
[[it:Incisivo]] |
[[it:Incisivo]] |
||
[[lt:Kandžiai]] |
[[lt:Kandžiai]] |
||
[[ms:Gigi acip]] |
|||
[[nl:Snijtand]] |
[[nl:Snijtand]] |
||
[[ja:切歯]] |
[[ja:切歯]] |
||
Wersja z 19:08, 27 gru 2010
Siekacz (łac. dens incisivus, l. mn. dentes incisivi) – jeden z zębów charakterystycznych dla uzębienia heterodontycznego. Jest zębem jednokorzeniowym o koronie jedno-, dwu- lub trójguzkowej. Siekacze znajdują się w przednim odcinku szczęki lub na kości siekaczowej bądź żuchwy. Służą do chwytania i odcinania kawałków pożywienia. Mają kształt stożkowaty lub dłutowaty. U niektórych zwierząt (gryzonie, słoniowate i świniowate) rosną przez całe życie (tzw. zęby hypselodontyczne). U przeżuwaczy siekacze górne nie występują. Ciosy słoni są zmodyfikowanymi siekaczami.
Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2. Warszawa: PWN, 2008. ISBN 978-83-01-13544-7.