Ostra niewydolność serca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bibliografia: drobne porządki, replaced: {{Zastrzeżenie|Medycyna → {{Hmed |
m →Bibliografia: drobne porządki, replaced: {{Hmed → {{Zastrzeżenia|Medycyna |
||
| Linia 111: | Linia 111: | ||
* {{cytuj książkę|autor=[[Andrzej Szczeklik]] (red.)|tytuł=Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I|wydawca=Wydawnictwo Medycyna Praktyczna|rok=2005|isbn = 83-7430-031-0|strony=323-332|miejsce=Kraków|rok=2005}} |
* {{cytuj książkę|autor=[[Andrzej Szczeklik]] (red.)|tytuł=Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I|wydawca=Wydawnictwo Medycyna Praktyczna|rok=2005|isbn = 83-7430-031-0|strony=323-332|miejsce=Kraków|rok=2005}} |
||
{{Zastrzeżenia|Medycyna}} |
|||
{{Hmed}} |
|||
[[Kategoria:Choroby układu krążenia]] |
[[Kategoria:Choroby układu krążenia]] |
||
Wersja z 18:46, 30 gru 2010
Ostra niewydolność serca (ONS, łac. insufficientia cordis acuta, ang. acute heart failure) – szybko rozwijający się zespół objawów podmiotowych i przedmiotowych spowodowanych upośledzeniem czynności skurczowej lub rozkurczowej serca, co skutkuje niedostatecznym zaopatrzeniem komórek w tlen i substancje odżywcze oraz zaburzeniem funkcji wielu narządów i układów. Może rozwinąć się de novo lub jako dekompensacja przewlekłej niewydolności serca.
Podział
Postaci kliniczne
- ostra niewyrównana niewydolność serca
- nadciśnieniowa ostra niewydolność serca (przełom nadciśnieniowy)
- obrzęk płuc
- wstrząs kardiogenny
- niewydolność serca z dużym rzutem
- prawostronna niewydolność serca
Klasyfikacje
klasyfikacja Killipa-Kimballa[1]:
- I – nie ma objawów klinicznych dekompensacji serca, bez cech zastoju w krążeniu płucnym ani III tonu serca
- II – niewydolność serca, zastój poniżej dolnych kątów łopatek objawiający się wilgotnymi rzężeniami i (lub) III ton serca
- III – pełnoobjawowy obrzęk płuc, rzężenia nad ponad połową pól płucnych
- IV – wstrząs kardiogenny, hipotonia (ciśnienie tętnicze skurczowe ≤90 mm Hg) i cechy hipoperfuzji obwodowej (oliguria, sinica, zlewne poty)
- I – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w płucach; CI > 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
- II – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji obwodowej; CI > 2,2 l/min/m², PCWP > 18 mm Hg
- III – chorzy ze wstrząsem hipowolemicznym, z objawami hipoperfuzji obwodowej, ale bez cech zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
- IV – chorzy we wstrząsie kardiogennym, z objawami hipoperfuzji obwodowej i cechami zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP >18 mm Hg.
Etiologia
Przyczyny dekompensacji przewlekłej niewydolności serca:
- nieodpowiednie leczenie, brak współpracy (low compliance)
- nadmierna podaż wody i sodu
- postęp choroby podstawowej
- choroba niedokrwienna serca
- nadciśnienie tętnicze
- zaburzenia rytmu
- infekcje
- zatorowość płucna
Objawy i przebieg
Objawy ostrej lewokomorowej niewydolności serca:
- objawy małego rzutu:
- splątanie, senność
- blada, chłodna, spocona skóra
- hipotonia
- tętno nitkowate
- skąpomocz
- sinica obwodowa
- objawy zastoju:
- duszność
- kaszel
- hipertonia
- blada, chłodna i wilgotna skóra
- osłuchowe cechy zastoju nad płucami (rzężenia drobno- i średniobańkowe)
Nieprawidłowości w badaniach dodatkowych
- Monitorowanie hemodynamiczne
- nieprawidłowy wynik pomiaru ciśnienia zaklinowania cewnikiem Swana-Ganza jest diagnostyczny
- zazwyczaj nieprawidłowe, zależne od choroby podstawowej
- Badania laboratoryjne
- poziom troponin, CK-MB podwyższony gdy przyczyną ONS jest ostry zespół wieńcowy
- jonogram
- Gazometria krwi tętniczej
- RTG klatki piersiowej
- objawy choroby podstawowej
- zastój w krążeniu płucnym
- ocena charakteru zaburzenia czynności serca
Rozpoznanie
Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu przedmiotowym i na wynikach badań dodatkowych.
Różnicowanie
Ostra niewydolność serca różnicuje się z:
- zaostrzeniem astmy
- zaostrzeniem POChP
- zatorowością płucną.
Kardiogenny obrzęk płuc wymaga różnicowania z obrzękiem niekardiogennym.
Kryteria rozpoznania wstrząsu kardiogennego:
- kliniczne objawy hipoperfuzji obwodowej
- hipotonia (SP ≤90 mm Hg przez co najmniej 30 min pomimo podaży płynów i.v.)
- CI <2,2 ml/min/m²
- PCWP >18 mm Hg
- oliguria <20-30 ml/h
Leczenie
Leczenie farmakologiczne
- nitraty
- diuretyki
- leki inotropowe dodatnie:
- noradrenalina
- leki antyarytmiczne (amiodaron; przeciwwskazane leki klasy IC)
Leczenie wspomagające
- tlenoterapia, wentylacja wspomagana
- mechaniczne wspomaganie czynności serca
Leczenie inwazyjne
Rokowanie
W klasyfikacji Killipa śmiertelność wewnątrzszpitalna wynosi w klasach I-IV odpowiednio, 6%, 30%, 40% i 80-90%.
- ↑ Killip T., Kimball JT. Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients. Am J Cardiol. Oct;20, 4, 457-64. 1968. PMID 6059183
Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 323-332. ISBN 83-7430-031-0.
