Mirosław Okoński

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	171 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | commons = | medale = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | www = | miejsce urodzenia = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | opis grafiki = | kariera seniorska = | numer w klubie = | klub = | odznaczenia = | data śmierci = Nieznane pola: "masa_ciała", "krajurodzenia", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "data1", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "data2", "pseudonim", "imięinazwisko", "latawreprezentacji", "reprezentacja", "występywreprezentacji(gole)", "występy(gole)", "lata" oraz "numer".

Mirosław Marian Okoński (ur. 8 grudnia 1958 w Koszalinie), lewonożny piłkarz polski, mistrz Polski i zdobywca Pucharu Polski, reprezentant Polski.

Występował na boisku głównie jako lewoskrzydłowy i rozgrywający, nosił przydomki boiskowe "Mundek", "Oko", "Okoń". Uważany za jeden z największych talentów w piłce polskiej, nie spełniał oczekiwań szczególnie w zespole narodowym, był natomiast popularny wśród kibiców niemieckich w okresie występów w Bundeslidze.

Treningi piłkarskie rozpoczynał w Gwardii Koszalin, gdzie występował w latach 1969-1977. W 1977 przeszedł do Lecha Poznań; był zawodnikiem poznańskiego klubu do 1980, ponownie 1982-1986 i w 1992. Łącznie wystąpił w 200 meczach ekstraklasy (jako piłkarz Lecha), strzelając 69 goli; osiągnął trzy tytuły mistrzowskie (1983, 1984, 1993) oraz miał udział w zdobyciu dwóch Pucharów Polski (1982, 1984). Jest najstarszym piłkarzem Lecha z tytułem mistrzowskim (prawie 35 lat w 1993). Kibice Lecha uznali go w plebiscycie "Gazety Wyborczej" za piłkarza 80-lecia klubu.

W latach 1980-1982 z racji odbywania służby wojskowej reprezentował warszawską Legię (52 mecze ligowe, 15 bramek, dwa Puchary Polski – 1980, 1981). W Niemczech reprezentował barwy Hamburger SV (1986-1988 62-15), w 1987 w plebiscycie na piłkarza roku Bundesligi zajął 2. miejsce za Uwe Rahnem. Ponadto był zawodnikiem Olimpii Poznań (1992-1993), Astry Krotoszyn (1994-1995), Lipnie Stęszew (1995), Klubie Piłkarskim Poznań (2001-2002), Concordia Hamburg (1993), SV Raspo Elmhorn (1993-1994). W latach 1988-1992 występował w lidze greckiej (AEK Ateny 77-22, Korintos 18-4). W rundzie wiosennej sezonu 1996/97 powrócił do macierzystego klubu – Gwardii Koszalin i rozegrał kilka spotkań na szczeblu trzecioligowym.

Grał w zespołach narodowych w różnych kategoriach wiekowych. W reprezentacji seniorów występował w latach 1977-1987, zaliczył 29 spotkań.

Jako trener pracował z Górnikiem Łęczyca, Czarnymi Żagań, a od 28 września 2007 jest trenerem napastników w Warcie Poznań. "Oko" słynął również z rozrywkowego trybu życia. Mawiano, że gdy Okoński bawił się w Poznaniu, bawiło się całe miasto. Był urodzonym futbolistą. Uznawany do dziś za jednego z najlepszych techników polskiej piłki nożnej.

Kariera reprezentacyjna

l.p.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	12 listopada 1977	Wrocław	Szwecja	2-1	towarzyski	do 46'
2.	12 października 1980	Buenos Aires	Argentyna	1-2	towarzyski	od 72'
3.	25 stycznia 1981	Tokio	Japonia	2-0	towarzyski	do 90'
4.	27 stycznia 1981	Tokushima	Japonia	4-2	towarzyski	od 46'
5.	30 stycznia 1981	Nagoya	Japonia	4-1	towarzyski	90'
6.	1 lutego 1981	Tokio	Japonia	3-0	towarzyski	90'
7.	24 maja 1981	Bydgoszcz	Irlandia	3-0	towarzyski	od 68'
8.	15 listopada 1981	Wrocław	Malta	6-0	elim. MŚ 1982	90'
9.	18 listopada 1981	Łódź	Hiszpania	2-3	towarzyski	od 73'
10.	31 sierpnia 1982	Paryż	Francja	4-0	towarzyski	od 78'
11.	23 marca 1983	Łódź	Bułgaria	3-1	towarzyski	od 46'
12.	17 kwietnia 1983	Warszawa	Finlandia	1-1	elim. Euro 1984	90'
13.	28 października 1983	Wrocław	Portugalia	0-1	elim. Euro 1984	od 46'
14.	11 stycznia 1984	Kalkuta	Indie	2-1	towarzyski	90'
15.	15 stycznia 1984	Kalkuta	Chiny	1-0	towarzyski	90'
16.	17 stycznia 1984	Kalkuta	Argentyna	1-1	towarzyski	90'
17.	27 stycznia 1984	Kalkuta	Chiny	1-0	towarzyski	do 76'
18.	27 marca 1984	Zurych	Szwajcaria	1-1	towarzyski	90'
19.	17 kwietnia 1984	Warszawa	Belgia	0-1	towarzyski	do 74'
20.	23 maja 1984	Dublin	Irlandia	0-0	towarzyski	od 68'
21.	29 sierpnia 1984	Drammen	Norwegia	1-1	towarzyski	do 46'
22.	26 września 1984	Słupsk	Turcja	2-0	towarzyski	od 46'
23.	8 grudnia 1984	Pescara	Włochy	0-2	towarzyski	do 53'
24.	5 lutego 1985	Querétaro	Meksyk	0-5	towarzyski	do 46'
25.	6 lutego 1985	Querétaro	Bułgaria	2-2	towarzyski	od 75'
26.	10 lutego 1985	Bogota	Kolumbia	2-1	towarzyski	od 69'
27.	14 lutego 1985	Cali	Kolumbia	0-1	towarzyski	od 85'
28.	4 września 1985	Brno	Czechosłowacja	1-3	towarzyski	90
29.	12 kwietnia 1987	Gdańsk	Cypr	0-0	elim. Euro 1988	90'

Źródła

• Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)