Tarō Katsura: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Witold1977 (dyskusja | edycje) →Odznaczenia: szablon |
lit. |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
W latach 1908–1911 ponownie pełnił funkcję premiera kraju. W 1910 roku doprowadził do uznania [[Korea|Korei]] za japoński protektorat i do jej aneksji. Wkrótce po zakończeniu sprawowania urzędu Katsura został mianowany księciem (''kōshaku''), opiekunem Tajnej Pieczęci (''nai-daijin'') oraz czcigodnym mężem stanu (''[[genrō]]'')<ref name = Britannica/>. |
W latach 1908–1911 ponownie pełnił funkcję premiera kraju. W 1910 roku doprowadził do uznania [[Korea|Korei]] za japoński protektorat i do jej aneksji. Wkrótce po zakończeniu sprawowania urzędu Katsura został mianowany księciem (''kōshaku''), opiekunem Tajnej Pieczęci (''nai-daijin'') oraz czcigodnym mężem stanu (''[[genrō]]'')<ref name = Britannica/>. |
||
Mimo że początkowo Katsura sprzeciwiał się idei partii politycznych, to podczas swojego trzeciego premierostwa (21 grudnia 1912 – 20 lutego 1913) utworzył partię ''[[Rikken Dōshikai]]'' (Konstytucyjne Stowarzyszenie Jednomyślnych), która miała być odpowiedzią na dominację opozycyjnej partii ''[[Rikken Seiyūkai]]'' (Konstytucyjne Stowarzyszenie Przyjaciół Polityki) w [[Zgromadzenie Narodowe (Japonia)|Zgromadzeniu Narodowym]]. Ugrupowanie Katsury, pomimo początkowych niepowodzeń, stało się jedną z dwóch głównych sił politycznych w Japonii w okresie przed [[II wojna światowa|II wojną światową]]. Katsura przestał piastować |
Mimo że początkowo Katsura sprzeciwiał się idei partii politycznych, to podczas swojego trzeciego premierostwa (21 grudnia 1912 – 20 lutego 1913) utworzył partię ''[[Rikken Dōshikai]]'' (Konstytucyjne Stowarzyszenie Jednomyślnych), która miała być odpowiedzią na dominację opozycyjnej partii ''[[Rikken Seiyūkai]]'' (Konstytucyjne Stowarzyszenie Przyjaciół Polityki) w [[Zgromadzenie Narodowe (Japonia)|Zgromadzeniu Narodowym]]. Ugrupowanie Katsury, pomimo początkowych niepowodzeń, stało się jedną z dwóch głównych sił politycznych w Japonii w okresie przed [[II wojna światowa|II wojną światową]]. Katsura przestał piastować stanowisko premiera po zaledwie siedmiu tygodniach, ze względu na wybuch protestów przeciwko jego oligarchicznym metodom i planom zwiększenia zbrojeń<ref name = Britannica/>. Katsura zmarł kilka miesięcy później w [[Tokio]]. |
||
== Odznaczenia == |
== Odznaczenia == |
Wersja z 18:48, 24 kwi 2011
Tarō Katsura | |
Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1848 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 października 1913 |
11. Premier Japonii | |
Okres |
od 2 czerwca 1901 |
Poprzednik |
Kinmochi Saionji (pełniący obowiązki premiera) |
Następca | |
13. Premier Japonii | |
Okres |
od 14 lipca 1908 |
Poprzednik | |
Następca | |
15. Premier Japonii | |
Okres |
od 21 grudnia 1912 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Tarō Katsura (jap. 桂 太郎 Katsura Tarō; ur. 4 stycznia 1848, zm. 10 października 1913) – japoński generał i polityk z okresu Meiji, trzykrotnie pełnił funkcję premiera Japonii. Zwolennik przywrócenia władzy cesarskiej i ograniczenia wpływów europejskich w Japonii.
Katsura urodził się w Hagi w lennie Chōshū (obecnie prefektura Yamaguchi). Pochodził z rodziny samurajskiej[1]. W młodości brał udział w wystąpieniach przeciwko rodowi Tokugawa[2]. W 1868 roku, podczas restauracji Meiji, opowiedział się za przywróceniem władzy cesarzowi i odstąpieniem od rządów siogunów z rodu Tokugawa[3].
W następnych latach został wysłany do Niemiec, gdzie uczył się strategii i taktyki wojskowej oraz pełnił funkcję attaché wojskowego Ambasady Japonii od 1875 do 1878 roku. Po powrocie do kraju otrzymał stopień generała brygady[4]. W 1886 roku mianowano Katsurę na stanowisko wiceministra armii[3].
Katsura brał udział w pierwszej wojnie chińsko-japońskiej (1894-1895), w której dowodził 3. Dywizją Cesarskiej Armii[5]. 2 czerwca 1896 roku otrzymał posadę generalnego gubernatora Tajwanu, którą piastował do października tego samego roku[6]. W 1988 został ministrem armii, a trzy lata później, 2 czerwca 1901 roku, premierem Japonii. W czasie pięcioletniego premierostwa Katsury Japonia zawarła sojusz z Wielką Brytanią (1902) i odniosła zwycięstwo w wojnie z Rosją (1904-1905), umacniając swoją pozycję na arenie międzynarodowej. Urząd premiera przestał sprawować 7 stycznia 1906 roku.
W latach 1908–1911 ponownie pełnił funkcję premiera kraju. W 1910 roku doprowadził do uznania Korei za japoński protektorat i do jej aneksji. Wkrótce po zakończeniu sprawowania urzędu Katsura został mianowany księciem (kōshaku), opiekunem Tajnej Pieczęci (nai-daijin) oraz czcigodnym mężem stanu (genrō)[3].
Mimo że początkowo Katsura sprzeciwiał się idei partii politycznych, to podczas swojego trzeciego premierostwa (21 grudnia 1912 – 20 lutego 1913) utworzył partię Rikken Dōshikai (Konstytucyjne Stowarzyszenie Jednomyślnych), która miała być odpowiedzią na dominację opozycyjnej partii Rikken Seiyūkai (Konstytucyjne Stowarzyszenie Przyjaciół Polityki) w Zgromadzeniu Narodowym. Ugrupowanie Katsury, pomimo początkowych niepowodzeń, stało się jedną z dwóch głównych sił politycznych w Japonii w okresie przed II wojną światową. Katsura przestał piastować stanowisko premiera po zaledwie siedmiu tygodniach, ze względu na wybuch protestów przeciwko jego oligarchicznym metodom i planom zwiększenia zbrojeń[3]. Katsura zmarł kilka miesięcy później w Tokio.
Odznaczenia
- Najwyższy Order Chryzantemy
- Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca
- Order Złotego Sokoła I Klasy
- Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu
- Grand Officier Legii Honorowej – Francja
- Order Czerwonego Orła – Cesarstwo Niemieckie
- Królewski Pruski Order Korony – Cesarstwo Niemieckie
- Order św. Anny – Imperium Rosyjskie
- Order Orła Białego – Imperium Rosyjskie
- Order Błogosławionego Piusa IX – Watykan
- Knight Grand Cross Orderu Łaźni (cywilny) – Wielka Brytania
- Order św. Maurycego i Łazarza – Włochy
- ↑ Stewart Lone: Army, empire and politics in Meiji Japan. Basingstoke: Macmillan, 2000, s. 5. ISBN 0-333-802-07-1.
- ↑ Stewart Lone, op.cit., s. 7
- ↑ a b c d Kōshaku Katsura Tarō. Britannica Online Encyclopedia. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
- ↑ Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press, 2002, s. 494. ISBN 0-674-00770-0.
- ↑ Ian Ruxton: The Correspondence of Sir Ernest Satow, British Minister in Japan, 1895-1900. Volume One.. Lulu Press, 2005, s. 96. ISBN 1-4116-3857-3.
- ↑ Stewart Lone, op.cit., s. 45
- Odznaczeni Legią Honorową
- Odznaczeni Orderem Chryzantemy
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Orła
- Odznaczeni Orderem Łaźni
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Skarbu
- Odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Orderem Wschodzącego Słońca
- Premierzy Japonii
- Urodzeni w 1848
- Zmarli w 1913