Fiołek dwukwiatowy

Fiołek dwukwiatowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	klad różowych
Rząd	malpigiowce
Rodzina	fiołkowate
Rodzaj	fiołek
Gatunek	fiołek dwukwiatowy
Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} L. Sp.Pl.2:936. 1753

{{Takson infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | synonimy = | grafika = | wikispecies = | nazwa łacińska = | opis grafiki = Nieznane pola: "synonim", "obrazek", "systematyka_ref" oraz "łacina".

Kwiat

Fiołek dwukwiatowy (Viola biflora L.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w górach Azji, Europy i Ameryki Północnej oraz na obszarach arktycznych. W Polsce występuje w Sudetach i Karpatach.

Morfologia

Morfologia

Łodyga

Wznosząca się, cienka, osiąga wysokość 10-20 cm.

Liście

Sercowate do nerkowatych, karbowane, na nerwach spodniej strony blaszki nieco owłosione. Na łodydze występują przeważnie 2 liście. Posiadają drobne, podługowate, całobrzegie lub nieco ząbkowane przylistki.

Kwiaty

Żółtocytrynowe, z brunatnymi żyłkami, długości 10-15 mm. Wyrastają po 1-3 w kątach liści. Mają bardzo krótką ostrogę, a ich górne 4 płatki zwrócone są ku górze. Działki kielicha spiczaste, znamię słupka spłaszczone i dwuczęściowe.

Owoc

Naga, 3-klapowa torebka zawierająca liczne i drobne nasiona z elajosomem.

Biologia i ekologia

Rozwój

Bylina. Kwitnie od maja do czerwca. Nasiona roznoszone są przez mrówki (myrmekochoria). Wbrew swojej nazwie nie zawsze ma 2 kwiaty, często 1 lub 3. Niektóre kwiaty nie rozwijają się, pozostając na etapie pąka. Następuje w nich samozapylenie.

Siedlisko

Rośnie w wilgotnych, górskich lasach, na wilgotnych skałach, i nad brzegami potoków. W Tatrach występuje od regla dolnego aż po najwyższe piętro turniowe (do 2500 m n.p.m.). Gatunek cieniolubny.

Bibliografia

1. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkow. Warszawa: ydawca=MULTICO Oficyna Wyd.. ISBN 83-7073-385-9.{{Cytuj książkę}} Nieznane pola: 1.brak strony w książce
2. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.brak strony w książce