Bitwa pod Kurowem (1831): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m błędny link |
więcej opisu |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
W tym czasie na głównym froncie powstania panował zastój. Polacy po [[Bitwa pod Grochowem|bitwie grochowskiej]] nie mieli pomysłu na prowadzenie operacji wojennych, a Rosjanie nie mieli możliwości szturmu na [[Warszawa|Warszawę]]. |
W tym czasie na głównym froncie powstania panował zastój. Polacy po [[Bitwa pod Grochowem|bitwie grochowskiej]] nie mieli pomysłu na prowadzenie operacji wojennych, a Rosjanie nie mieli możliwości szturmu na [[Warszawa|Warszawę]]. |
||
Generał Dwernicki realizując plan dostania się na [[Podole]], w celu wzniecenia tam powstania, przekroczył [[Wisła|Wisłę]], zajął [[Puławy]] i kierował się na wschód, generalnie wzdłuż szosy lubelskiej. |
Generał Dwernicki realizując plan dostania się na [[Podole]], w celu wzniecenia tam powstania, przekroczył [[Wisła|Wisłę]], zajął [[Puławy]] i kierował się na wschód, generalnie wzdłuż szosy lubelskiej. Siły Dwernickiego wynosiły 6,5 tysiąca ludzi, przeważnie dobrze wyszkolonego, zaprawionego w boju żołnierza, oraz 12 dział. Był to odział zbyt duży i zbyt cenny, by przeznaczać go na boje partyzanckie na Podolu, ale zbyt słaby, by mógł liczyć się w walce z Kreuztem na Lubelszczyźnie czy Ridigerem na Podolu (11 tysięcy ludzi i 36 dział). |
||
==Przebieg bitwy== |
==Przebieg bitwy== |
||
O samej bitwie niewiele wiadomo. Jest ona rzadko wzmiankowana, z czego można wznioskować, że miała ona niewielkie znaczenie strategiczne. |
O samej bitwie niewiele wiadomo. Jest ona rzadko wzmiankowana, z czego można wznioskować, że miała ona niewielkie znaczenie strategiczne. Pod Kurowem stała straż przednia [[korpus]]u barona Kreutza. Strażą tą był oddział dragonów fińskich, wyposażony również w artylerię polową. Dwernicki pokonał dragonów i zdobył 4 działa. |
||
==Konsekwencje== |
==Konsekwencje== |
||
Wersja z 12:46, 6 mar 2006
Bitwa pod Kurowem odbyła się 3 marca 1831 roku w czasie powstania listopadowego.
Rozegrała się między wojskami polskimi a rosyjskimi. Wygrali ją Polacy pod dowództwem generała Józefa Dwernickiego.
Tło historyczne
W tym czasie na głównym froncie powstania panował zastój. Polacy po bitwie grochowskiej nie mieli pomysłu na prowadzenie operacji wojennych, a Rosjanie nie mieli możliwości szturmu na Warszawę.
Generał Dwernicki realizując plan dostania się na Podole, w celu wzniecenia tam powstania, przekroczył Wisłę, zajął Puławy i kierował się na wschód, generalnie wzdłuż szosy lubelskiej. Siły Dwernickiego wynosiły 6,5 tysiąca ludzi, przeważnie dobrze wyszkolonego, zaprawionego w boju żołnierza, oraz 12 dział. Był to odział zbyt duży i zbyt cenny, by przeznaczać go na boje partyzanckie na Podolu, ale zbyt słaby, by mógł liczyć się w walce z Kreuztem na Lubelszczyźnie czy Ridigerem na Podolu (11 tysięcy ludzi i 36 dział).
Przebieg bitwy
O samej bitwie niewiele wiadomo. Jest ona rzadko wzmiankowana, z czego można wznioskować, że miała ona niewielkie znaczenie strategiczne. Pod Kurowem stała straż przednia korpusu barona Kreutza. Strażą tą był oddział dragonów fińskich, wyposażony również w artylerię polową. Dwernicki pokonał dragonów i zdobył 4 działa.
Konsekwencje
Bitwa niewiele zmieniła w położeniu powstania. Siły rosyjskie operujące na Lubelszczyźnie nie zostały rozbite i wycofywały się, unikając stoczenia walnej bitwy. Nadal stanowiły zagrożenie dla szlaków komunikacyjnych z twierdzą zamojską, pośrednio zagrażały kuźni powstania - Sandomierszczyźnie i zagrażały okrążeniem Warszawy od zachodu. Dwernicki kontunuował marsz w kierunku Lublina, a potem Zamościa. Tego samego dnia napotkał siły rosyjskie pod Markuszowem.
Na froncie głównym nadal ponował zastój. Bitwa miała pewne znaczenie moralne, pokazywała, że z Rosjanami mozna walczyć i zwyciężać(była to pierwsza bitwa po bitwie grochowskiej), aczkolwiek było to zwycięstwo zbyt małe, by rozbudzić pogrążoną w apatii generalicję.