Harisa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: fa:حریصا
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (robot dodaje el:Χαρίσσα
Linia 50: Linia 50:
[[ar:حريصا]]
[[ar:حريصا]]
[[de:Harissa (Libanon)]]
[[de:Harissa (Libanon)]]
[[el:Χαρίσσα]]
[[en:Harissa, Lebanon]]
[[en:Harissa, Lebanon]]
[[fa:حریصا]]
[[fa:حریصا]]

Wersja z 15:57, 29 lip 2011

Szablon:Miasto zagranica infobox

Statua Matki Bożej.

Harissa ( arab.: حريصا ) - miejscowość w Libanie, w dystrykcie Kasarwan, 20 km od Bejrutu. Harissa jest ważnym centrum pielgrzymek oraz ośrodkiem kultu maryjnego libańskich chrześcijan, którego budowę rozpoczął maronicki patriarcha Eliasz Hoyek w 1904 r., w 50 rocznicę uchwalenia dogmatu o niepokalanym poczęciu.

Sanktuarium Matki Bożej Pani Libanu ( arab.: سيدة لبنان lub Saydet Libnan; fr.: Notre Dame du Liban, ang.: Our Lady of Lebanon)[1] stoi na górskim szczycie wznoszącym się nad Dżuniją, z którą łączy je kolejka gondolowa, znana jako "Téléférique"[2]. Charakterystycznym elementem krajobrazu jest biały posąg Najświętszej Maryi Panny[3]. Wewnątrz bazy statui znajduje się mała kaplica. Tuż obok stoi współczesna, monumentalna katedra maronicka (115 m długości, 67 m szerokości, a jej kopuła wznosi się 62 m nad ziemią). W pobliżu są również kościoły innych wyznań, m.in. melchicka bazylika św. Pawła, położona na południe od pomnika i wybudowana w stylu bizantyjskim w latach 1947-1962. Niedaleko sanktuarium w Harissie znajduje się nuncjatura apostolska[4], jak również rezydencje patriarchów katolickich Kościołów wschodnich: maronickiego (Bkerke), ormiańskiego (Bzommar), syriackiego (Szarfeh) oraz melchickiego.

10 maja 1997 roku sanktuarium w Harissie odwiedził Jan Paweł II podczas swojej podróży apostolskiej do Libanu[5].

Linki zewnętrzne

  1. W polskojęzycznych źródłach występuje jako: Matka Boża Libanu [1] lub Matka Boża Królowa Libanu, np. [2]
  2. Teleferique
  3. Pomnik został wyprodukowany we Francji pod koniec XIX wieku i umieszczony w 1908 roku nad głównym sanktuarium. Składa się z siedmiu części, które zostały zamontowane na kamiennej podstawie, która ma kształt pnia (na dole 64 m w obwodzie, na górze 12 m w obwodzie) o wysokości całkowitej 20 m. Posąg, wykonany ze stopu brązu, ma wysokość 8,5 m, 5,50 m w obwodzie oraz 15 ton wagi.
  4. [3]; [4]
  5. [5]; [6]