Kuc: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
błąd w podpisie ilustracji
kat.
Linia 44: Linia 44:


[[Kategoria:Rasy koni]]
[[Kategoria:Rasy koni]]
[[Kategoria:Określenia koni]]


[[ca:Poni]]
[[ca:Poni]]

Wersja z 17:42, 3 sie 2011

Koniki polskie ze źrebiętami
Kuc podczas pokazów
Kuc szetlandzki zmieniający sierść z zimowej na letnią
Stado kuców prowadzone przez jeźdźca

Kuce – niewielkie konie o wysokości w kłębie nie przekraczającej 148 cm (151 cm przy mierzeniu konia w podkowach). Kuce wykazują zwykle właściwości swych dziko żyjących przodków, m.in. żywotność. Użytkowane są jako konie wszechstronne; przy pracy odznaczają się wysoką wydajnością [1]. W Europie i Ameryce Północnej kuce wykorzystuje się przede wszystkim do jazdy dla dzieci i młodzieży oraz hipoterapii. Poza tym, kuce pracują przy transporcie lekkich ładunków, w cyrku, w rekreacji jeździeckiej oraz rajdach konnych.

Kuce w sporcie jeździeckim

Rozgrywane są zawody w kategorii kuce (od regionalnych do Mistrzostw Europy). W skokach przez przeszkody Mistrzostwa Polski rozgrywane są na wysokości do 120 cm, a na Mistrzostwach Europy najwyższe przeszkody mierzą 145 cm. Organizowane są także konkursy w kategorii ujeżdżenia i WKKW dla kuców.

Na zawodach wyróżnia się cztery podstawowe grupy kuców:

  • A – do 121 cm w podkowach (dosiadane przez dzieci do 11 lat włącznie)
  • B – do 131 cm w podkowach (dosiadane przez dzieci od 12 do 14 lat włącznie)
  • C – do 141 cm w podkowach (dosiadane przez dzieci od 12 do 16 lat włącznie)
  • D – do 149 cm w podkowach (dosiadane przez dzieci od 12 do 16 lat włącznie)

Dodatkowo wyróżniane są dwie grupy:

  • E – małe konie do 157 cm w podkowach (do 21 lat włącznie)
  • A2 – dla dzieci poniżej 12 lat dosiadających kuców z grupy B lub C

Przykłady ras kuców

Grupa kuców obejmuje wiele ras koni, m.in.:

Zobacz też


  1. zob. Martin Haller: Rasy Koni. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1997. ISBN 83-7073-121-X.