Heinkel He 70

Heinkel He 70 Blitz – niemiecki samolot kurierski i rozpoznawczy z okresu II wojny światowej

Historia

Pod koniec lat trzydziestych właściciele niemieckich linii lotniczych Deutsche Lufthansa zwrócili się do niemieckich wytwórni lotniczych o zbudowania samolotu komunikacyjnego o parametrach zbliżonych do amerykańskiego samolotu Lockheed 9 Orion, który użytkowały szwajcarskie linie lotnicze Swissair. Miało to zwiększyć możliwości niemieckiej linii lotniczej w Europie.

Projekt takie samolotu opracował w 1931 roku inż. Ernst Heinkel z zakładów Ernst Heinkel-Flugzeugwerke A.G., miał to być dolnopłat z silnikiem rzędowym BMW Hornet o mocy 575 KM (423 kW). Na wiosnę 1932 roku opracowano nowszy i o lepszych osiągach samolot, który oznaczono jako Heinkel He 70. Samolot ten był napędzany silnikiem rzędowym BMW VI 6,0 o mocy 647 KM (469 kW).

Pierwszy prototyp tego samolotu oznaczony He 70a został zbudowany pod koniec listopada 1932 roku i został oblatany w dniu 1 grudnia 1932 roku. Drugi prototyp oznaczony He 70b z dwuosobową załogą i z miejscami dla 4 pasażerów ukończono w lutym 1933 roku. Na tym prototypie pilot kpt. Untuckt osiągnął rekord prędkości lotu 357 km z obciążeniem 500 i 1000 kg. Prędkość ta przewyższała ówczesne samoloty myśliwskie w związku z tym w 1933 roku opracowano kolejny prototyp oznaczony jako He 70c z otwartym stanowiskiem ruchomego karabinu maszynowego na grzbiecie kadłuba jako konstrukcja wyjściowa dla wersji lekkiego samolotu bombowego oraz wersji kurierskiej i rozpoznawczej.

W 1934 roku zbudowano dla Lufthansy prototyp He 70d z silnikiem BMW VI 7,3 oraz dla Luftwaffe prototyp He 70e lekkiego bombowca z tym samym silnikiem.

Samolot pasażerski Heinkel He 70A budowany seryjnie dla potrzeb Lufthansy rozpoczął regularne loty pasażerskie 15 czerwca 1934 roku. Rozpoczęto także budowę kolejnych wersji dla Lufthansy – He 70D (zbudowano 12 egzemplarczy) i He 70G. Jeden z samolotów wersji He 70G został sprzedany do Wielkiej Brytanii a do jego napędu użyto silnika rzędowego Rols-Royce Kestrel V.

Natomiast dla Luftwaffe rozpoczęto produkcję w 1934 roku wersje:

• He 70E – lekkiego bombowca, który zabierał w komorze bombowej w kadłubie 6 bomb o masie 50 kg każda lub 30 bomb o masie 10 kg każda
• He 70F – samolot kurierski i rozpoznawczy z czterema miejscami dla kurierów i jednym miejscem dla strzelca pokładowego

Produkcję samoloty Heinkel He 70 zakończono w 1938 roku, łącznie wyprodukowano 324 samoloty tego typu wszystkich wersji, z tego 28 samolotów cywilnych.

Użycie w lotnictwie

Samoloty Heinkel He 70 od 1934 roku były użytkowane przez niemieckie linie lotnicze Lufthansa jako samoloty pasażerskie i pocztowe. Część tych samolotów później zostało przejętych przez Luftwaffe.

W niemieckim lotnictwie wojskowy samoloty te były użytkowane od 1935 roku. Pod koniec 1936 roku 18 samolotów Heinkel He 70F-2 otrzymał Legion Condor biorący udział w hiszpańskiej wojnie domowej po stronie frankistów.

W latach następnych samolot ten był jednak wycofywany z użycia w jednostkach liniowych, wobec pojawienia się nowszych typów samolotów. Po wybuchu II wojny światowej samoloty te przeniesiono do pomocniczych eskadr kurierskich, gdzie eksploatowano je do momentu zużycia.

Konstrukcja

Samolot Heinkel He 70F był dwumiejscowym samolotem kurierskim i rozpoznawczym, zabierającym 4 pasażerów.

Dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne chowane w locie. Napęd stanowił 1 silnik rzędowy 12-cylindrowym BMW VI 7,3Z o mocy 750 KM (552 kW). Śmigło dwułopatowe, metalowe.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia samolotu