Henryk Grotowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Linki zewnętrzne: poprawa linku na działający + link do SR |
foto |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Henryk Grotowski''' (ur. [[9 marca]] [[1949]] w [[Gniezno|Gnieźnie]]), polski [[hokej na trawie|hokeista na trawie]], olimpijczyk. |
'''Henryk Grotowski''' (ur. [[9 marca]] [[1949]] w [[Gniezno|Gnieźnie]]), polski [[hokej na trawie|hokeista na trawie]], olimpijczyk. |
||
[[Plik:Tablica olimpijczyków.jpg|thumb|Tablica poświęcona Gnieźnienskim olimpijczykom,wśród nich Henryk Grotowski.]] |
|||
Pochodzi z rodziny mocno związanej z hokejem; syn Mariana (trenera) i Heleny z domu Dostatna, brat reprezentantów Polski Ryszarda i Piotra, ojciec olimpijczyka [[Rafał Grotowski|Rafała]]. Ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Gnieźnie (1967), uzyskujac zawód ślusarza-mechanika. Do [[1975]] trenował w Stelli Gniezno (pod kierunkiem ojca Mariana), zdobywając tytuł mistrza Polski w [[1974]]. Później bronił barw [[Lech Poznań|Lecha Poznań]] i z tym klubem świętował kolejne tytuły mistrzowskie - w 1977 i 1978. W [[1978]] powrócił do Stelli Gniezno, był tam również instruktorem. |
Pochodzi z rodziny mocno związanej z hokejem; syn Mariana (trenera) i Heleny z domu Dostatna, brat reprezentantów Polski Ryszarda i Piotra, ojciec olimpijczyka [[Rafał Grotowski|Rafała]]. Ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Gnieźnie (1967), uzyskujac zawód ślusarza-mechanika. Do [[1975]] trenował w Stelli Gniezno (pod kierunkiem ojca Mariana), zdobywając tytuł mistrza Polski w [[1974]]. Później bronił barw [[Lech Poznań|Lecha Poznań]] i z tym klubem świętował kolejne tytuły mistrzowskie - w 1977 i 1978. W [[1978]] powrócił do Stelli Gniezno, był tam również instruktorem. |
||
Wersja z 15:16, 20 sie 2011
Henryk Grotowski (ur. 9 marca 1949 w Gnieźnie), polski hokeista na trawie, olimpijczyk.
Pochodzi z rodziny mocno związanej z hokejem; syn Mariana (trenera) i Heleny z domu Dostatna, brat reprezentantów Polski Ryszarda i Piotra, ojciec olimpijczyka Rafała. Ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Gnieźnie (1967), uzyskujac zawód ślusarza-mechanika. Do 1975 trenował w Stelli Gniezno (pod kierunkiem ojca Mariana), zdobywając tytuł mistrza Polski w 1974. Później bronił barw Lecha Poznań i z tym klubem świętował kolejne tytuły mistrzowskie - w 1977 i 1978. W 1978 powrócił do Stelli Gniezno, był tam również instruktorem.
Słynął jako skuteczny napastnik. W sezonie 1981/1982 otrzymał "Złotą laskę" dla najlepszego strzelca polskiej ligi (od Polskiego Związku Hokeja na Trawie i redakcji "Sportu"). W latach 1968-1976 wystąpił w 89 meczach reprezentacji narodowej i zdobył w tych spotkaniach 53 bramki. Brał udział w pierwszym starcie Polski w finałach mistrzostw świata (1975), dwukrotnie w finałach mistrzostw Europy (1970, 1974), a także w igrzyskach olimpijskich w Monachium (1972), na których polski zespół zajął 11. miejsce. Grotowski w turnieju olimpijskim strzelił 6 bramek.
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener, m.in. w Polskim Związku Hokeja na Trawie opiekował się kadrą juniorów młodszych. Otrzymał tytuł Mistrza Sportu. Działa na rzecz hokeja młodzieżowego w Polsce, m.in. jako organizator imprez. Z małżeństwa z Grażyną Kabacińską ma synów Rafała (uczestnika olimpiady w Sydney w 2000) i Mirosława (uprawia hokej na trawie w barwach Stelli Gniezno).
Linki zewnętrzne
- Henryk Grotowski w bazie PKOl-u [dostęp 24 czerwca 2011]
- Henryk Grotowski Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 24 czerwca 2011]. (ang.).