Port lotniczy Kota Kinabalu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
Około [[1970]] do [[1980]], nowsze budynki terminala zbudowano po drugiej stronie pasa startowego. Prawie wszystkie komercyjne loty zostały przesunięte do nowego i większego terminalu. Od tego czasu aż do niedawna, pierwszy terminal znany było jako ''lotniska Lama'' ("stare lotnisko"). W [[1992]] roku DCA Sabah zostało włączone do [[Malaysia Airports Holdings Berhad]], które przejeło zarządzania i eksploatację lotniska. Ponadto projekt rozbudowy dwóch terminali rozpoczął się w [[2006]], w [[Styczeń 2007|styczniu 2007]] r. pierwszy terminal został przemianowany na Terminal 2, a drugi stał się znany jako Terminal 1. |
Około [[1970]] do [[1980]], nowsze budynki terminala zbudowano po drugiej stronie pasa startowego. Prawie wszystkie komercyjne loty zostały przesunięte do nowego i większego terminalu. Od tego czasu aż do niedawna, pierwszy terminal znany było jako ''lotniska Lama'' ("stare lotnisko"). W [[1992]] roku DCA Sabah zostało włączone do [[Malaysia Airports Holdings Berhad]], które przejeło zarządzania i eksploatację lotniska. Ponadto projekt rozbudowy dwóch terminali rozpoczął się w [[2006]], w [[Styczeń 2007|styczniu 2007]] r. pierwszy terminal został przemianowany na Terminal 2, a drugi stał się znany jako Terminal 1. |
||
== Rozbudowa == |
|||
W połowie [[2005]] roku malezyjski rząd zatwierdził projekt renowacji i rozbudowy KKIA wartej 1.4 mld RM. Projekt przewiduje rozbudowę 2988 m pasa startowego do 3780 m i powiększenie budynku głównego terminala lotniska (Terminal 1) z 34.000 m² do 87.000 m². W nowym budynku terminal lotniska będze mógl pomieścić cztery Boeingi 747, jednego Airbusa A330, siedem Boeingów 737, trzy Fokkery 50 i trzy Dorniery w jednym czasie. Będzie posiadał 12 rękawów do użytku pasażerów. Obecna wieża kontroli lotów, który jest dołączona do głównego budynku terminalu zostanie zburzona i zostanie zastąpiona przez osobną, samodzielną wieżę. Cały projekt wraz z rozbudową pasa startowego ma zostać zakończony w połowie [[2009]] r.<ref>[http://www.bernama.com/aviation_news/news.php?id=198960&lang=en "KK's LCC Terminal To Be Ready By End Of The Year"]</ref> |
|||
[[Plik:KKIA map English.PNG|thumb|right|200px|Schemat lotniska]] |
|||
Po wykonaniu całego projektu, lotnisko będzie w stanie obsłużyć Airbusa A380, największego na świecie samolotu pasażerskiego. Lotnisko będzie również drugim największym lotniskiem w Malezji o rocznej wydajności 12 milionów pasażerów -. 9 mln w Terminalu 1 i 3 mln w Terminal 2.<ref>[http://www.dailyexpress.com.my/index.cfm "LCC terminal ready year end"]</ref> |
|||
== Linie lotnicze i połączenia == |
== Linie lotnicze i połączenia == |
||
Wersja z 12:46, 10 wrz 2011
 Terminal 2 | |
| Państwo | {{{państwo}}} |
|---|---|
| Miejscowość |
{{{miejscowość}}} |
| Typ |
cywilne |
| Kod IATA |
BKI |
| Kod ICAO |
WBKK |
| Wysokość |
3 |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} | |
| Strona internetowa | |
Port lotniczy Kota Kinabalu (IATA: BKI, ICAO: WBKK) – międzynarodowy port lotniczy położony 8 km od Kota Kinabalu. Jest drugim co do wielkości portem lotniczym w Malezji (po Kuala Lumpur). W 2006 obsłużył ponad 4 mln pasażerów. Jest główną bramą do stanu Sabah i na Borneo. Nowy Terminal 1 ma 64 odpraw dla lotów krajowych i międzynarodowych; 17 zatok dla samolotów mogących pomieścić zarówno szerokie i wąskie samolotów i budynek terminala może obsługiwać 3200 pasażerów na godzinę.
Historia
Lotnisko początkowo działało jako lotnisko wojskowe zbudowane przez japońskiego okupanta w czasie II Wojny Światowej.[1] To wtedy znane bało jako Jesselton Airfield (Kota Kinabalu był znany wcześniej jako Jesselton). Pod koniec wojny, poniiosło ciężkie bombardowania przez aliantów do kapitulacji armii japońskiej w 1945 r.[2]
Po wojnie, Departament Lotnictwa Cywilnego (DCA) z Północnego Borneo (obecnie Sabah) podjęła się operacji i utrzymania lotniska. W 1957 roku oryginalny trawiasy pasa startowego zmieniał nawierzchnię na asfaltową i nowy terminal został wybudowany. W 1959 roku pas startowy został przedłużony do 1593 metrów długości, aby umożliwić obsługiwanie samolotu Vickers Viscount Malaysia Airways. W 1963 roku miała miejsce wzmocnienie i dalszy rozwój pasa startowego do 1921 metrów w celu obsługiwana Comet 4. Loty komercyjne i przyloty pasażerów stopniowo zwiększały się i wymusiły budowę większego terminalu.
W 1969 roku brytyjska firma doradztwa została powołana do opracowania planu działań etapami i zorganizowane rozwoju KKIA od 1970 do 2000 roku i później. Plan został przedłożony rządowi na następujące zalecenia:
- Wzmocnienie i rozbudowę pasa startowego do 2987 metrów w celu zaspokojenia Boeingów 707 i 747.
- Budowę nowego kompleksu terminala i równoległej drogi kołowania, które łączą się z pasem startowym.
- Zapewnienie urządzeń nawigacyjnych, usług komunikacyjnych i nowoczesny system światła pasa startowego.
Około 1970 do 1980, nowsze budynki terminala zbudowano po drugiej stronie pasa startowego. Prawie wszystkie komercyjne loty zostały przesunięte do nowego i większego terminalu. Od tego czasu aż do niedawna, pierwszy terminal znany było jako lotniska Lama ("stare lotnisko"). W 1992 roku DCA Sabah zostało włączone do Malaysia Airports Holdings Berhad, które przejeło zarządzania i eksploatację lotniska. Ponadto projekt rozbudowy dwóch terminali rozpoczął się w 2006, w styczniu 2007 r. pierwszy terminal został przemianowany na Terminal 2, a drugi stał się znany jako Terminal 1.
Rozbudowa
W połowie 2005 roku malezyjski rząd zatwierdził projekt renowacji i rozbudowy KKIA wartej 1.4 mld RM. Projekt przewiduje rozbudowę 2988 m pasa startowego do 3780 m i powiększenie budynku głównego terminala lotniska (Terminal 1) z 34.000 m² do 87.000 m². W nowym budynku terminal lotniska będze mógl pomieścić cztery Boeingi 747, jednego Airbusa A330, siedem Boeingów 737, trzy Fokkery 50 i trzy Dorniery w jednym czasie. Będzie posiadał 12 rękawów do użytku pasażerów. Obecna wieża kontroli lotów, który jest dołączona do głównego budynku terminalu zostanie zburzona i zostanie zastąpiona przez osobną, samodzielną wieżę. Cały projekt wraz z rozbudową pasa startowego ma zostać zakończony w połowie 2009 r.[3]
Po wykonaniu całego projektu, lotnisko będzie w stanie obsłużyć Airbusa A380, największego na świecie samolotu pasażerskiego. Lotnisko będzie również drugim największym lotniskiem w Malezji o rocznej wydajności 12 milionów pasażerów -. 9 mln w Terminalu 1 i 3 mln w Terminal 2.[4]
Linie lotnicze i połączenia
Terminal 1
- Asiana (Seul-Inczhon)
- Dragonair (Hongkong)
- Korean Air (Seul-Inczhon)
- Malaysia Airlines (Hongkong, Kuala Lumpur, Kuching, Labuan, Osaka-Kansai, Perth, Sandakan, Seul-Inczhon, Tawau, Tajpej-Taoyuan, Tokio-Haneda)
- MASwings (Bintulu, Kuching, Kudat, Labuan, Lahad Datu, Lawas, Miri, Mulu, Sandakan, Sibu, Tawau, Bandar Seri Begawan [od 1 października])
- Royal Brunei Airlines (Bandar Seri Begawan)
- SilkAir (Singapur)
Terminal 2
- AirAsia (Clark, Hongkong, Dżakarta-Soekarno-Hatta, Johor Bahru, Kuala Lumpur, Kuching, Miri, Penang, Sandakan, Shenzhen, Singapur, Tajpej-Taoyuan, Tawau)
- Cebu Pacific (Manila)
- Eastar Jet (Seul-Inczhon)
- Firefly (Johor Bahru, Kuala Lumpur)