Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Muzeum Historii Miasta Przemyśla: drobne techniczne |
m m |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
| tytuły_dyrektora = mgr |
| tytuły_dyrektora = mgr |
||
| dyrektor = Mariusz Jerzy Olbromski |
| dyrektor = Mariusz Jerzy Olbromski |
||
| adres = pl.Berka Joselewicza 1<br />37-700 Przemyśl |
| adres = pl. Berka Joselewicza 1<br />37-700 Przemyśl |
||
| telefon = +48 (16) 679 30 00 (sekretariat) |
| telefon = +48 (16) 679 30 00 (sekretariat) |
||
| e-mail = sekretariat@muzeum.przemysl.pl |
| e-mail = sekretariat@muzeum.przemysl.pl |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
}} |
}} |
||
'''Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu''' – |
'''Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu''' – [[muzeum]] okręgowe w [[Przemyśl]]u, założone w 1909 z inicjatywy miejscowych działaczy społecznych jako Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w [[Przemyśl]]u. Uroczyste otwarcie pierwszej ekspozycji miało miejsce [[10 kwietnia]] [[1910]] r. Zalążkiem zbiorów była kolekcja prywatna Kazimierza i Tadeusza Osińskich oraz liczne dary społeczeństwa. |
||
W [[1921]] roku, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno-Artystycznych w [[Poznań|Poznaniu]], przyjęło nazwę Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w [[1984]] r. |
W [[1921]] roku, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno-Artystycznych w [[Poznań|Poznaniu]], przyjęło nazwę Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w [[1984]] r. |
Wersja z 11:15, 16 wrz 2011
Oddział {{{placówka macierzysta}}} | |
[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt={{{alt zdjęcia}}}|{{{opis zdjęcia}}}]] {{{opis zdjęcia}}} | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
{{{miejscowość}}} |
Adres |
pl. Berka Joselewicza 1 |
Data założenia |
{{{data założenia}}} |
Data likwidacji |
{{{data likwidacji}}} |
Zakres zbiorów |
{{{zakres zbiorów}}} |
Wielkość zbiorów |
{{{wielkość zbiorów}}} |
Powierzchnia ekspozycji |
{{{powierzchnia ekspozycji}}} m² |
Dyrektor |
Mariusz Jerzy Olbromski |
Kustosz |
{{{kustosz}}} |
Kierownik |
{{{kierownik}}} |
Oddziały | |
{{{oddziały}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu – muzeum okręgowe w Przemyślu, założone w 1909 z inicjatywy miejscowych działaczy społecznych jako Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Uroczyste otwarcie pierwszej ekspozycji miało miejsce 10 kwietnia 1910 r. Zalążkiem zbiorów była kolekcja prywatna Kazimierza i Tadeusza Osińskich oraz liczne dary społeczeństwa.
W 1921 roku, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno-Artystycznych w Poznaniu, przyjęło nazwę Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w 1984 r.
W okresie międzywojennym placówka borykała się z problemami finansowymi i lokalowymi, kilkakrotnie zmieniając siedzibę. W 1945 Muzeum przejęło zbiory Ukraińskiego Muzeum 'Strywihor", zarekwirowane przez władze polskie. Po II wojnie światowej, w 1946 placówka otrzymała również okazały budynek po biskupstwie greckokatolickim przy pl. Czackiego 3.
W roku 2008 zakończono budowę nowego budynku dla Narodowego Muzeum Ziemi Przemyskiej w miejscu, gdzie kilkadziesiąt lat temu znajdowały się zabudowania żydowskie[1]. Nowy gmach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej zaprojektowany przez firmę KKM Kozień Architekci był jednym z polskich kandydatów do Nagrody im. Miesa van der Rohe 2009, prestiżowego wyróżnienia przyznawanego co dwa lata przez Fundację Miesa van der Rohe i Komisję Europejską najlepszym europejskim realizacjom[2].
W magazynach muzeum znajdują się między innymi obszerne zbiory dotyczące pracy naukowej profesora Rudolfa Weigla: elementy wyposażenia laboratorium instytutu[3], książki i czasopisma naukowe z publikacjami prac naukowych i referatów, fotografie i gazety z artykułami na temat prof. Weigla ofiarowane w dużej mierze przez prof. Stefana Kryńskiego.
Oddziały
Muzeum Dzwonów i Fajek
Istnieje od 2001 roku. Mieści się w późnobarokowej Wieży Zegarowej w Starym Mieście. Wieża ta wzniesiona została jako dzwonnica unickiej katedry, po kasatach józefińskich stała się własnością miasta, a w 1983 otrzymało ją Muzeum Narodowe. Remonty mające przygotować budynek do funkcji wystawienniczych zakończyły się w 2002 roku. Urządzono tu ekspozycję fajkarstwa (pierwsze i siódme piętro) oraz ludwisarstwa (od drugiego do piątego piętra), z których to Przemyśl zasłynął na przestrzeni dziejów. Ponadto Wieża posiada dwa tarasy widokowe.[4]
Muzeum Historii Miasta Przemyśla
Otwarte w 2005 roku. Siedzibą Muzeum jest XVI-wieczna kamienica Brzykowska (od nazwiska Brzyków, dawnych właścicieli).
- ↑ Urząd Miejski w Przemyślu – Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej
- ↑ "Bunkier", czyli arcydzieło? Muzeum nominowane. Życie Podkarpackie, 2009-01-22. [dostęp 2009-02-09]. (pol.).
- ↑ Laboratorium profesora Weigla na stronie lwow.home.pl
- ↑ U. Olbromska, M. Trojanowska, Muzeum Dzwonów i Fajek, w: Przemyskie muzea, Miasto Przemyśl, Wydział Kultury, Promocji i Turystyki, wydawnictwo promocyjne.