Józef Klemens Czartoryski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Józef Klemens Czartoryski''' herbu Pogoń Litewska, książę na [[Korzec (miasto)|Korcu]] i Oleksińcach (ur. 1740 - zm.17 marca 1810 w Warszawie) – polski arystokrata, polityk i dyplomata, ostatni męski potomek linii koreckiej rodu [[Czartoryscy|Czartoryskich]], poseł na [[Sejm Czteroletni]].<ref>Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 207.</ref> |
'''Józef Klemens Czartoryski''' herbu Pogoń Litewska, książę na [[Korzec (miasto)|Korcu]] i Oleksińcach (ur. 1740 - zm.17 marca 1810 w Warszawie) – polski arystokrata, polityk i dyplomata, ostatni męski potomek linii koreckiej rodu [[Czartoryscy|Czartoryskich]], poseł na [[Sejm Czteroletni]].<ref>Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 207.</ref> |
||
W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego.<ref>Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektorów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich, i.t.d. / ułożył i wydał Oswald Zaprzaniec z Siemuszowej Pietruski, Lwów 1845, s. 58.</ref> |
W [[1764]] roku podpisał elekcję [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]].<ref>Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektorów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich, i.t.d. / ułożył i wydał Oswald Zaprzaniec z Siemuszowej Pietruski, Lwów 1845, s. 58.</ref> |
||
W roku [[1767]] otrzymał [[Order Orła Białego]]. W [[1765]] został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, [[Warszawa]] [[2006]] s. 177.</ref>. |
W roku [[1767]] otrzymał [[Order Orła Białego]]. W [[1765]] został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, [[Warszawa]] [[2006]] s. 177.</ref>. |
Wersja z 15:30, 29 paź 2011
Józef Klemens Czartoryski herbu Pogoń Litewska, książę na Korcu i Oleksińcach (ur. 1740 - zm.17 marca 1810 w Warszawie) – polski arystokrata, polityk i dyplomata, ostatni męski potomek linii koreckiej rodu Czartoryskich, poseł na Sejm Czteroletni.[1]
W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego.[2]
W roku 1767 otrzymał Order Orła Białego. W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3].
W 1764 został klucznikiem litewskim, w 1772 klucznikiem wołyńskim i starostą i wójtem miejscowości: Łuki i Radoszyce.
W 1789/1790 był polskim posłem w Berlinie, mocno zaangażowanym w sprawę sojuszu z Prusami (Przymierze polsko-pruskie 1790). Tamtejszy poseł austriacki Heinrich, 13. książę Reuß miał stwierdzić, że Czartoryski był człowiekiem światowym, lecz naiwnym, gdyż wierzącym w dobre intencje pruskich dyplomatów względem Polski.
W swoich dobrach w Korcu książę założył wytwórnię fajansu i porcelany (porcelana korecka), a po jej spaleniu się w roku 1797 założył wytórnię pasów kontuszowych (pasy koreckie).
Jego ojcem był Stanisław Kostka Czartoryski, a matką Anna Rybińska. Żoną Józefa Klemensa została Dorota Barbara Jabłonowska, z którą miał pięć córek.
- Maria Antonina Czartoryska
- Klementyna Czartoryska
- Teresa Czartoryska
- Józefina Maria Czartoryska
- Celestyna Czartoryska
Źródła
- ang wiki
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 653-659.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 207.
- ↑ Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektorów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich, i.t.d. / ułożył i wydał Oswald Zaprzaniec z Siemuszowej Pietruski, Lwów 1845, s. 58.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.