Bitwa o Fort Duquesne

Bitwa o Fort Duquesne

Wojna z Francuzami i Indianami
{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Pittsburgh
Terytorium	Prowincja Pensylwania
Wynik	zwycięstwo francuskie
Strony konfliktu
Wielka Brytania Królestwo Francji
Dowódcy
James Grant François-Marie Le Marchand de Lignery
Siły
800 żołnierzy i milicji 500 milicji kanadyjskiej oraz Indian
Straty
104 zabitych; 220 rannych; 18 pojmanych 8 zabitych; 8 rannych
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: 1, "data" oraz "opis".

Rozmieszczenie fortów brytyjskich i francuskich w czasie wojny

Bitwa o Fort Duquesne była nieudaną próbą zajęcia francuskiego Fortu Duquesne przez elementy brytyjsko-amerykańskiej armii generała Johna Forbesa, podczas Wojny z Francuzami i Indianami, stanowiącej północnoamerykański front wojny siedmioletniej.

John Forbes miał łącznie około 6000 ludzi skoncentrowanych w Fort Cumberland w stanie Maryland, wliczając w to 2-tysięczny kontyngent wirgińskiej milicji stanowej przyprowadzony przez Jerzego Waszyngtona.

14 września 1758 roku major James Grant z 77 regimentu pieszego ruszył z 800 ludźmi na Fort Duquesne, jako część brytyjskiej inwazji na dolinę Ohio. Jego przeciwnik - De Lignery - zdający sobie sprawę z tych ruchów, wysyłał około 500 ludzi do utworzenia zasadzki. Otoczeni Szkoci walczyli zajadle, ale nieprzyzwyczajeni do taktyki stosowanej na północnoamerykańskim teatrze działań, zadawali niewielkie straty Francuzom. Grant wraz z 18 oficerami został wzięty do niewoli. Zabici żołnierze szkockiego regimentu zostali umieszczeni na palach, a ich kilty poniżej nich.

Pomimo, że Francuzi odnieśli wielkie zwycięstwo, prawie zupełnie niszcząc 77 Highlander Regiment, de Lignery zrozumiał, iż jego słabe siły, stworzone w oparciu o kruche sojusze z miejscowymi plemionami, nie będą w stanie utrzymać Fort Duquesne wobec przeważających sił generała Forbesa. Francuzi utrzymywali Duquesne do 26 listopada, kiedy to wycofujący się garnizon spalił go. Wkraczający do ruin Brytyjczycy z przerażeniem natknęli się na makabryczne pale. W późniejszym czasie armia Anglo-Amerykańska odbudowała Fort Duquesne, nazywając go Fort Pitt na cześć ówczesnego premiera Williama Pitta.

Źródła

1. Ian K. Steele: Warpaths: Invasions of North America. Nowy Jork i Oxford: Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-50822-2. (ang.).{{Cytuj książkę}} Nieznane pola: "authorid".brak strony w książce
2. David Stewart, Sketches of the Character, Manners and Present State of the Highlanders of Scotland, 2 tomy, John Donald Publishers Ltd., Edinburgh, 1977 (oryginalnie wydane w 1822)