Anderson Cooper: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ChuispastonBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (Robot dodał ru:Купер, Андерсон
ZéroBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (Robot dodał pt:Anderson Cooper
Linia 138: Linia 138:
[[ja:アンダーソン・クーパー]]
[[ja:アンダーソン・クーパー]]
[[no:Anderson Cooper]]
[[no:Anderson Cooper]]
[[pt:Anderson Cooper]]
[[ru:Купер, Андерсон]]
[[ru:Купер, Андерсон]]
[[simple:Anderson Cooper]]
[[simple:Anderson Cooper]]

Wersja z 23:22, 4 sty 2012

Anderson Cooper
{{{alt grafiki}}}
Cooper w Wolfson Children's Hospital, 2007 rok.
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1967
Stany Zjednoczone
(Nowy Jork)

Zawód, zajęcie

dziennikarz, autor

Uczelnia

Yale University

Rodzice

Gloria Vanderbilt (matka)
Wyatt Emory Cooper (ojciec)

Anderson Hays Cooper (ur. 3 czerwca 1967) - amerykański dziennikarz, autor i osobowość telewizyjna. Obecnie jest prowadzącym programu informacyjnego Anderson Cooper 360° w CNN, a także dorocznych CNN Heroes: An All-Star Tribute oraz New Year's Eve Live.

Wczesne życie i edukacja

Anderson Hays Cooper urodził się 3 czerwca 1967 roku w Nowym Jorku, jako najmłodszy syn pisarza Wyatta Emory'ego Coopera oraz artystki, projektantki, pisarki i spadkobierczyni rodzinnej fortuny Glorii Vanderbilt. Jest prapraprawnukiem Corneliusa Vanderbilta, który był potentatem w transporcie morskim i kolejowym.

Doświadczenia Coopera z mediami rozpoczęły się wcześnie. Gdy był dzieckiem jego zdjęcia, autorstwa Diane Arbus, ukazały się w magazynie Harper's Bazaar.[1] W wieku trzech lat, wraz z matką, był gościem programu The Tonight Show.[2] Przez trzy lata (w wieku 10-13 lat) był modelem Ford Models i brał udział w pokazach Ralpha Laurena, Calvina Kleina oray Macy's.[3]

Jego ojciec doświadczył serii ataków serca i zmarł 5 stycznia 1978 roku podczas operacji na otwartym sercu, co nad wyraz dotknęło młodego Coopera. Wielokrotnie powtarzał po jego śmierci o więzi, jaka ich łączyła oraz o dużych podobieństwach między nimi.[3]

Podczas drugiego semestru nauki w Dalton School, w wieku 17 lat, Cooper wyjechał do Afryki Południowej. Zachorował tam na malarię i był hospitalizowany w kenijskim szpitalu.[4]

Starszy brat Coopera, Carter Vanderbilt Cooper, popełnił samobójstwo 22 lipca 1988 roku, zeskakując na oczach matki z tarasu ich apartamentu położonego na 14. piętrze jednego z nowojorskich wieżowców. Gloria Vanderbilt napisała o śmierci syna w książce A Mother's Story, w której wyraziła przekonanie, że samobójstwo spowodowane było psychozą wynikającą z alergii na lek przeciw astmie, salbutamol. Anderson wymienia śmierć brata jako jedną z przyczyn wzrostu zainteresowania dziennikarstwem.[3]

W 1985 roku Cooper ukończył Dalton School i kontynuował swoją edukację na Yale University, gdzie studiował politologię i stosunki międzynarodowe.

Podczas nauki w college'u spędził dwa okresy letnie pracując w Central Intelligence Agency. Mimo że Cooper nie posiadał formalnego wykształcenia dziennikarskiego, wolał poświęcić się karierze w mediach, niż pozostać w agencji po ukończeniu szkoły.[5][6]

Po pierwszych doświadczeniach korespondencyjnych na początku lat 90., zrobił sobie przerwę od pracy i zamieszkał na rok w Wietnamie, gdzie studiował język wietnamski na University of Hanoi.[7] Opowiadając o swoim pobycie w Wietnamie w programie Students & Leaders Cooper przyznał, że od tamtego czasu zapomniał większości rzeczy, których się tam nauczył, w tym tego, jak posługiwać się językiem wietnamskim.

Kariera

Channel One

Anderson Cooper na Qualcomm Stadium podczas serii pożarów w Kalifornii w 2007 roku.

Po ukończeniu Yale University Cooper bezskutecznie próbował znaleźć angaż w ABC. Po tym niepowodzeniu postanowił wybrobić sobie fałszywą legitymację prasową. W międzyczasie podjął pracę w małej agencji informacyjnej Channel One, produkującej programy informacyjne dla dzieci i młodzieży.[8] Cooper wyjechał na własny koszt do Myanmaru i wykorzystując legitymację spotkał się ze studentami przeciwstawiającymi się birmańskiemu rządowi.[6] Po powrocie do Stanów Zjednoczonych sprzedał swoje segmenty informacyjne Channel One.

Po nakręceniu wszystkich materiałów w Birmie Cooper przeprowadził się na rok do Wietnamu, gdzie studiował tamtejszy język na University of Hanoi. Channel One umożliwił mu zabranie ze sobą kamery Hi-8, dzięki której zaczął filmować życie i kulturę wietnamską, a gotowe reportaże były emitowane na antenie stacji. Ostatecznie powrócił jednak do pracy korespondenta wojennego, odwiedzając m.in.: Somalię, Bośnię i Rwandę. Wytłumaczył później, że wpływ na wybór tych miejsc miała śmierć jego brata: "Jedyną rzeczą, którą naprawdę wiedziałem było to, że cierpiałem i potrzebowałem jechać gdzieś, gdzie ból wokół był taki sam, jaki czułem wewnątrz siebie." Przyznał również, że podczas tego okresu stał się "zafascynowany konfliktem". W wyniku tego Cooper stawał się coraz bardziej odporny na przemoc, a horror ludobójstwa w Rwandzie stał się "błahostką": "Miałem zobaczyć kilkanaście ciał i pomyślałem: jest ich kilkanaście, nie jest tak źle."[4] Jednakże jego podjeście zmieniło jedno wydarzenie[4]:

Na poboczu drogi [Cooper] podszedł do pięciu ciał, które leżały pod gołym niebem od kliku dni. Skóra dłoni kobiety schodziła jak rękawiczka. Wyrażając fascynację Cooper wyjął aparat i, po zbliżeniu, zrobił zdjęcie do swojego prywatnego albumu. Gdy to robił, ktoś inny zrobił zdjęcie jemu. Później ta osoba pokazała Cooperowi fotografię, mówiąc «Musisz spojrzeć na to, co robiłeś.» Anderson wytłumaczył: «Właśnie wtedy zdałem sobie sprawę, że muszę przestać, (...) muszę nakręcić reportaż z jakiegoś stanowego jarmarku, konkursu piękności albo czekogolwiek, żeby przypomnieć sobie o niektórych perspektywach.»

ABC

W 1995 roku Cooper został korespondentem ABC News, ostatecznie awansując w 1999 roku do roli współprowadzącego programu World News Now. W 2000 roku zdecydował zmienić kierunek swojej kariery i podjął się prowadzenia reality show ABC, The Mole[6]:

Podczas ostateniego roku w ABC prawocałem nocami w programie informacyjnym, a dniami w 20/20. Spałem dwu- lub czterogodzinnymi zmianami. Byłem naprawdę zmęczony i chciałem zmiany. Chciałem oczyścić moją głowę i odpocząć trochę od wiadomości. Interesowałem się programami reality - i to było interesujące.

Cooper występował w roli gościnnego prowadzącego talk show Live with Regis and Kelly w 2007 roku, kiedy Regis Philbin przeszedł operację serca.

CNN

Cooper podczas marszu przeciw przemocy, który odbył się 11 stycznia 2007 roku w Nowym Orleanie

Cooper opuścił The Mole po zakończeniu drugiej serii i powrócił w 2001 roku do prezentowania wiadomości w CNN, komentując to: "Dwie serie były dla mnie wystarczające, wydarzył się również 9/11 i uznałem, że muszę wrócić do wiadomości."[6] Jego pierwszym stanowiskiem w CNN było współprowadzenie z Paulą Zahn porannego programu American Morning. W 2002 roku stał się prime time'owym prowadzącym w weekendy. Od tego czasu prowadzi doroczny New Year's Eve Live transmitowany na żywo z Times Square. 8 września 2003 roku premierę miał jego własny program Anderson Cooper 360°.

Cooper w 2005 roku relacjonował wiele ważnych wydarzeń, w tym tsunami na Sri Lance, cedrową rewolucję w Libanie, śmierć Jana Pawła II oraz królewski ślub Księcia Karola i Camilli Parker Bowles.

Podczas sprawozdania CNN na temat skutków Huraganu Katrina Cooper skonfrontował się z Mary Landrieu, Trentem Lottem i Jesse'em Jacksonem na temat ich postrzegania reakcji rządu. Przyznał on później w wywiadzie z magazynem New York: "Tak, wolałbym nie być tak emocjonalny i nie smucić się, ale jest to ciężkie, gdy jesteś otoczony przez dzielnych ludzi, którzy cierpią i są w potrzebie."[3]

W sierpniu 2005 roku zdawał relację z żywieniowego kryzysu w Nigrze. We wrześniu format programu NewsNight został zmieniony z 60 do 120 minut, by rozwinąć temat sezonu huraganowego. Cooper stał się czasowo współprowadzącym, jednak jeszcze tego samego miesiąca prezydent CNN, Jonathan Klein, ogłosił, że pozostanie on w programie na stałe i określił Andersona mianem "dziennikarza przyszłości."[9] Spowodowane to było znacznym wzrostem oglądalności wydań NewsNight z Andersonem.[10] 2 listopada Klein ogłosił zmiany programowe stacji. 360° Coopera został przedłużony do 2 godzin i przeniesiony na godz. 22:00, o której był dotychczas nadawany NewsNight. Aaron Brown opuścił CNN po wymianie zdań z Kleinem, tłumacząc, że nie pozostawiono mu możliwości prowadzenia programów.[11]

Na początku 2007 roku Cooper podpisał wieloletni kontrakt z CNN, który pozwolił mu na dalszy wkład w program 60 Minutes, a także zwiększył jego roczne wynagrodzenie dwukrotnie, z 2 do 4 milionów dolarów.[12]

W październiku 2007 roku Cooper zrealizował wraz z Sanjayem Guptą i Jeffem Corwinem dokument Planet in Peril, który wyemitowany został na antenach CNN oraz Animal Planet. W 2008 roku, wraz z Guptą i Lisą Lang z National Geographic Explorer stworzyli w 2008 roku jego sequel, Planet in Peril: Battle Lines. W 2007 roku zaczął również prowadzić program CNN Heroes: An All-Star Tribute, w którym przedstawiane są niezwykłe osiągnięcia zwykłych ludzi.

W 2010 roku relacjonował dla CNN wydarzenia z Haiti, gdzie w wyniku trzęsienia ziemi zginęło co najmniej 150 tysięcy osób, a także współprowadził stamtąd telethon Hope for Haiti Now.

Twórczość

W maju 2006 roku Cooper opublikował pamiętnik, Dispatches from the Edge, opisujący jego życie i pracę na Sri Lance oraz w Afryce, Iraku i Luizjanie. Część dochodu ze sprzedaży książki przekazana została na cele charytatywne.[13] 18 czerwca Dispatches from the Edge zajęła 1. miejsce na liście bestsellerów New York Timesa.[14]

Cooper jest również autorem wielu artykułów, które publikowane były w różnych magazynach, w tym w Detalis.[15]

Życie prywatne

Cooper ma dwóch braci przyrodnich, Leopolda Stanislausa "Stana" Stokowskiego (ur. 1950) oraz Christophera Stokowskiego (ur. 1952), z wcześniejszego małżeństwa matki z Leopoldem Stokowskim, dyrygentem polskiego pochodzenia.[16]

Anderson nigdy się nie ożenił i unika rozmów o życiu prywatnym, argumentując to chęcią ochrony swojej neutralności jako dziennikarz. Jego postawa kontrastuje z postępowaniem matki, która spędziła życie w świetle tabloidów i publikowała pamiętniki na temat powiązań ze sławami. Cooper postanowił, że "nie powtórzy tej strategii."[17][18][19] Niezależne media informowały, że Cooper jest gejem.[20][21][22][23][24] Kolumnista magazynu Out Josh Kilmer-Purcell stwierdził, że w latach 90. w ABC "powszechną wiedzą było to, że Anderson jest gejem."[25] W 2007 roku ta sama gazeta umieściła go na 2. miejscu (wyprzedził go David Geffen) listy najbardziej wpływowych homoseksualistów w Stanach Zjednoczonych.[26]

Zapytany o swoją orientację, Cooper powiedział: "Rozumiem dlaczego ludzie mogą się tym interesować. Ale ja po prostu nie mówię o swoim życiu prywatnym. To decyzja, którą podjąłem dawno temu, jeszcze zanim pomyślałem, że kogokolwiek będzie ono interesować. Bycie reporterem zobowiązuje do bycia obserwatorem i wymaga zdolności do adaptacji z każdą grupą, w której się przebywa i nie chcę zrobić niczego, co mogłoby temu zagrozić."[3] Mimo to wyjawił on jednak, że chciałby mieć rodzinę i dzieci.[27]

Nagrody

  • National Headliners Award (2005) za relacje o tsunami na Sri Lance[28]
  • Emmy za wkład w relacje ABC z pogrzebu Księżnej Diany oraz kolejna Emmy za materiały o kryzysie w Nigrze[29]
  • Silver Plaque na Chicago International Film Festival za raporty z Sarajewa
  • Bronze Telly za relacje o kryzysie w Somalii
  • Bronze Award na National Educational Film and Video Festival za raport o islamie
  • GLAAD Media Award (2001) za materiał o sportowcu Coreyu Johnsonie[30]
  1. MODERN ART NOTES: Name That Baby
  2. The New York Times, 17 września 1970, str. 95.
  3. a b c d e Van Meter, Jonathan, "Unanchored," New York
  4. a b c "Anderson Cooper's Private War" Po Bronson; Men's Journal, marzec 2007
  5. Anderson Cooper's CIA secret
  6. a b c d So what do you do, Anderson Cooper?
  7. Anchors & Reporters: Anderson Cooper
  8. mediabistro.com: Articles: So What Do You Do, Anderson Cooper?
  9. Jensen, Elizabeth, "An anchor who reports disaster news with a heart on his sleeve", The New York Times.
  10. Carter, Bill, "CNN ousts evening anchor and embraces rising star", The New York Times
  11. Carter, Bill, "CNN ousts Aaron Brown and gives slot to Anderson Cooper", The New York Times
  12. "Exclusive: Anderson Cooper Signs New Multiyear Deal with CNN," Broadcasting & Cable
  13. 41. Anderson Cooper
  14. Side Dish
  15. Anderson Cooper: 'I Didn't Go to Anchor School'
  16. "Living with Loss" Kim Hubbard, People
  17. The Glass Closet: We all know which stars are inside the glass closet, so why won't they come out? Michael Musto, Out, maj 2007.
  18. Gloria Vanderbilt's Many Loves: Heiress Discusses The Romances And Tragedies Of Her Life
  19. Anderson Cooper's Private War Po Bronson; 12 lutego 2007, Social Studies
  20. I Ruin My Chances With Anderson Cooper?
  21. Presidential debate for youth includes gay issues
  22. Gossip from Across the Pond: Articles Published in the United Kingdom's Gay and Lesbian Humanist, 1996-2005
  23. Anderson Cooper's Gay Timeline
  24. Pink List: Out in the USA: Film star Jodie Foster and TV presenter Anderson Cooper have made unsought appearances on a US version of the 'IoS' Pink List
  25. How many times can one guy get outed?
  26. The Most Powerful Gay Men and Women in America
  27. Anderson Cooper's Private War Po Bronson; Men's Journal
  28. 2005 National Headliner Award Winners: Broadcast television networks, cable networks, and syndicators
  29. 27th Annual News & Documentary Emmy Awards
  30. GLAAD Honors Redgrave, Smith

Linki zewnętrzne