Karl Patsch: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 21:01, 11 sty 2012

Karl Patsch - (ur. 12 września 1865 we wsi Kovač k. Jičína, zm. 21 lutego 1945 w Wiedniu) - austriacki historyk, slawista i archeolog.

Biografia

Po ukończeniu gimnazjum prowadzonego przez pijarów w Pradze, w latach 1885-1889 studiował historię i geografię na uniwersytecie Karola w Pradze.

Naukę kontynuował na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie ukończył studia z zakresu filologii klasycznej i archeologii. Od początku swojej kariery naukowej poświęcił się badaniom archeologicznym i historycznym krajów bałkańskich. W 1908 objął kierownictwo nad Bośniacko-Hercegowińskim Instytutem Badań nad Bałkanami w Sarajewie. W 1918 odszedł z tego stanowiska i powrócił do Wiednia, gdzie otrzymał profesurę i rozpoczął współpracę z Konstantinem Jirečkiem. W 1922 pracował w Tiranie, gdzie zajął się organizowaniem Muzeum Narodowego - pierwszej stałej instytucji muzealnej w dziejach Albanii.

W 1928 został wybrany członkiem Austriackiej Akademii Nauk, a w 1941 członkiem zagranicznym Bułgarskiej Akademii Nauk.

Zginął, zamordowany w Wiedniu.

Dorobek naukowy

Pierwsze prace naukowe Patscha koncentrowały się na badaniach archeologicznych związanych z rzymską prowincją o nazwie Dalmacja. Z czasem zakres jego zainteresowań rozszerzył się na Albanię, czego efektem był artykuł o sandżaku berackim, zamieszczony w 1904 w serii Antiquarische Abteilung. Najbardziej intensywnym okresem jego działalności naukowej były lata 1908-1918, kiedy kierował instytutem sarajewskim. Powstało w tym czasie 27 monografii, omawiających problemy historii, etnografii i tradycji literackiej Półwyspu Bałkańskiego.

Po przejściu na Uniwersytet Wiedeński kontynuował swoje badania nad Bośnią i Hercegowiną, czego efektem było dwutomowe dzieło Historische Wanderungen im Karst und an der Adria. Od 1925 rozpoczął wydawanie monografii Beiträge zur Völkerkunde von Südosteuropa, której do 1937 ukazało się sześć tomów, a którą poświęcił historii i etnologii Bałkanów.

Publikacje

1896-1912: Archäologisch-epigraphische Untersuchungen zur Geschichte der römischen Provinz Dalmatien, Wiss. Mitt. aus Bosnien und d. Hercegovina (8 tomów)
1900: Die Lika in römischer Zeit
1904: Das Sandschak Berat in Albanien
1907: Zur Geschichte und Topographie von Narona
1922: Historische Wanderungen im Karst und an der Adria
1925-1937: Beiträge zur Völkerkunde von Südosteuropa (6 tomów)
1937: Der Kampf um den Donauraum unter Domitian und Trajan

Bibliografia

Robert Elsie, Historical dictionary of Albania, Scarecrow Press, s.349.
Christian Promitzer, The South Slavs in the Austrian Imagination: Serbs and Slovenes in the changing View from German Nationalism to National Socialism, [w:] Creating the Other: Ethnic Conflict and Nationalism in Habsburg Central Europe, (ed.) Nancy Wingfield, Berghahn Books 2003, s.192.
Radoslav Dodig, In Memoriam. Carl Patsch (1865-1945), Status. Magazine for political culture and society issues 2006/8, s.152-155.

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 Po ukończeniu gimnazjum prowadzonego przez [[pijarzy|pijarów]] w [[Praga|Pradze]], w latach 1885-1889 studiował historię i geografię na [[Uniwersytet Karola w Pradze|uniwersytecie Karola w Pradze]].
-Naukę kontynuował na [[Uniwersytet Wiedeński|Uniwersytecie Wiedeńskim]], gdzie ukończył studia z zakresu filologii klasycznej i archeologii. Od początku swojej kariery naukowej poświęcił się badaniom archeologicznym i historycznym krajów bałkańskich. W 1908 objął kierownictwo nad Bośniacko-Hercegowińskim Instytutem Badań nad Bałkanami w [[Sarejewo|Sarajewie]]. W 1918 odszedł z tego stanowiska i powrócił do Wiednia, gdzie otrzymał profesurę i rozpoczął współpracę z [[Konstantin Jirećek|Konstantinem Jirećkiem]]. W 1922 pracował w [[Tirana|Tiranie]], gdzie zajął się organizowaniem Muzeum Narodowego - pierwszej stałej instytucji muzealnej w dziejach [[Albania|Albanii]].
+Naukę kontynuował na [[Uniwersytet Wiedeński|Uniwersytecie Wiedeńskim]], gdzie ukończył studia z zakresu filologii klasycznej i archeologii. Od początku swojej kariery naukowej poświęcił się badaniom archeologicznym i historycznym krajów bałkańskich. W 1908 objął kierownictwo nad Bośniacko-Hercegowińskim Instytutem Badań nad Bałkanami w [[Sarejewo|Sarajewie]]. W 1918 odszedł z tego stanowiska i powrócił do Wiednia, gdzie otrzymał profesurę i rozpoczął współpracę z [[Konstantin Jireček|Konstantinem Jirečkiem]]. W 1922 pracował w [[Tirana|Tiranie]], gdzie zajął się organizowaniem Muzeum Narodowego - pierwszej stałej instytucji muzealnej w dziejach [[Albania|Albanii]].
 W 1928 został wybrany członkiem [[Austriacka Akademia Nauk|Austriackiej Akademii Nauk]], a w 1941 członkiem zagranicznym [[Bułgarska Akademia Nauk|Bułgarskiej Akademii Nauk]].