Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 84.10.140.247 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Xqbot.
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
Linia 30: Linia 30:


[[als:Stimmlose postalveolare Affrikate]]
[[als:Stimmlose postalveolare Affrikate]]
[[ar:لثوي غاري مزجي مهموس]]
[[an:Fonema postalveolar africato xordo]]
[[an:Fonema postalveolar africato xordo]]
[[br:Kensonenn drekkevig dre fic'hal divouezh]]
[[br:Kensonenn drekkevig dre fic'hal divouezh]]

Wersja z 10:07, 11 lut 2012

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [[[:Szablon:IPA3]]].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami – jest to spółgłoska zadziąsłowa.
  • Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʃ].
  • wiązadła głosowe nie drgają , spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty

Przykłady