Elaine Paige: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia West End (teatr) – zmieniono link(i) do West End (dzielnica Londynu); zmiany kosmetyczne |
m r2.5.2) (Robot dodał ca:Elaine Paige |
||
| Linia 119: | Linia 119: | ||
[[af:Elaine Paige]] |
[[af:Elaine Paige]] |
||
[[ca:Elaine Paige]] |
|||
[[cy:Elaine Paige]] |
[[cy:Elaine Paige]] |
||
[[da:Elaine Paige]] |
[[da:Elaine Paige]] |
||
Wersja z 20:31, 23 lut 2012
| |
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1964 |
| Strona internetowa | |
Elaine Paige, właśc. Elaine Bickerstaff (ur. 5 marca 1948 w Londynie) – brytyjska piosenkarka i aktorka musicalowa. Była premierową odtwórczynią ról: Evity w musicalu o tym samym tytule oraz Grizabelli w musicalu Cats. Jest pierwszą sceniczną wykonawczynią dwóch standardów muzycznych pochodzących z tych musicali: Don't Cry for Me Argentina oraz Memory.
Biografia
Dzieciństwo
Urodziła się w Barnet, północnych przedmieściach Londynu w rodzinie agenta nieruchomości i modystki. Rodzice mieli w młodości amatorski kontakt z muzyką. Pierwotnie planowała zostać tenisistką, zmieniła zdanie w wieku lat 14 po obejrzeniu West Side Story[1]. Zachęcona przez nauczycielkę muzyki wystąpiła w kilku szkolnych przedstawieniach, m.in. w Weselu Figara Mozarta i w Mesjaszu Händla[2].
Początki kariery
Profesjonalny debiut nastąpił w roku 1964 w przedstawieniu The Roar of the Greasepaint—the Smell of the Crowd[2]. W wieku lat 20 debiutowała na West Endzie w inscenizacji Hair – jako część chóru (była również dublerką do roli Sheili)[3]. Jej rola wymagała m.in. występowania całkowicie nago w jednej ze scen. Przez najbliższe kilka lat zagrała role w musicalach:
- Jesus Christ Superstar,
- Nuts,
- Grease (jako Sandy) od (1973-1974)
- Billy – od (1974-1975)
- The Boyfriend, (1975–1976)
Sława
Evita
W roku 1976 Paige, wciąż relatywnie mało znana – została wybrana (po wielu miesiącach przesłuchań) jako odtwórczyni głównej roli Evy Peron do nowo powstałego musicalu Evita (kompozycji Andrew Lloyd Webbera z librettem Tima Rice'a)[4]. Artystka odtwarzała z sukcesem tą rolę przez 20 miesięcy bez przerwy zyskując uznanie (otrzymała m.in. nagrodę Laurence Olivier Award za najlepsze wykonanie musicalowe roku – łącznie w trakcie kariery zdobyła tę nagrodę czterokrotnie).
Cats
W roku 1981 Paige znów pojawiła się jako wykonawczyni głównej roli w nowym musicalu Webbera, Cats. Dostała ją na dziesięć dni przed pokazami przedpremierowymi (w chwili gdy aktorka przygotowująca się do tej roli, Judi Dench zerwała ścięgno Achillesa)[5]. Artystka odtwarzała tę rolę przez 10 miesięcy. Wykonywany przez nią utwór, Memory, dotarł do szczytu brytyjskiej listy przebojów i stał się standardem muzycznym przynosząc wykonawczyni światową sławę.
W roku 1998 Paige powtórzyła swoją kreację przy nagraniu filmowego zapisu Kotów[6] (jako jedna z 2 osób uczestniczących w premierowym przedstawieniu na West Endzie).
Późniejsza kariera
W roku 1983 artystka wystąpiła w londyńskiej wersji musicalu Abbacadabra (opartym na piosenkach zespołu ABBA). Współpracę z kompozytorami utworów ABBY, Björn Ulvaeusem i Benny Anderssonem kontynuowała następnie z sukcesem przy musicalu Chess (libretto Tim Rice). W późniejszym okresie brała udział w wielu innych przedsięwzięciach muzycznych:
- Anything Goes (stary musical Cole Portera) w 1989
- Piaf w 1993
- Sunset Boulevard 1994 – musical Webbera, który nie odniósł znaczącego sukcesu
- The King and I 2001
- The Drowsy Chaperone 2007
W międzyczasie artystka dawała wiele koncertów, uczestnicząc również w koncertach okolicznościowych jak:
- 50 urodziny Webbera w 1998
- Hey, Mr Producer! – czterdziestolecie pracy producenta dzieł w których odnosiłą sukcesy (Evity, Kotów) Cameron Mackintosha 1998
- udział w ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City 2002.
Życie osobiste
Artystka nigdy nie wyszła za mąż, nie ma również dzieci[7]. W latach osiemdziesiątych była związana z Timem Ricem, autorem tekstów do musicali w których występowała. W roku 1995 zdiagnozowano u niej raka piersi. Złośliwy guz został usunięty bez mastektomii, Paige przez następnych kilka lat przechodziła radioterapię i terapię hormonalną[8]. Elaine cierpi również od 1989 na toczeń rumieniowaty. Udziela się społecznie w fundacjach zwalczających obie choroby[9]. W roku 1995 Elaine Paige otrzymała tytuł Oficera Orderu Imperium Brytyjskiego za wkład w rozwój brytyjskiego musicalu.
Dyskografia
Solo
- 1978: Sitting Pretty
- 1981: Elaine Paige
- 1983: Stages
- 1984: Cinema
- 1985: Love Hurts
- 1986: Christmas
- 1987: Memories: The Best Of Elaine Paige
- 1988: The Queen Album
- 1990: The Collection
- 1991: Love Can Do That
- 1991: An Evening With Elaine Paige
- 1993: Romance & the Stage
- 1994: Piaf
- 1995: Encore
- 1996: In Performance (a live album of her 1991 UK Tour)
- 1997: From A Distance
- 1998: On Reflection: The Very Best Of Elaine Paige
- 2004: Centre Stage: The Very Best Of Elaine Paige
- 2006: Essential Musicals
- 2007: Songbook
- 2009: Live – Celebrating A Life On Stage
W obsadzie
- 1974: Billy Original London Cast Recording
- 1978: The Barrier: A Love Story London Studio Cast Recording
- 1978: Evita Original London Cast Recording
- 1981: Cats Original London Cast Recording
- 1984: Chess
- 1989: Anything Goes London Cast Recording
- 1992: Nine
- 2000: The King and I London Cast Recording
- ↑ Wywiad z artystką z 2007(ang.)
- ↑ a b Info z Playbill.com(ang.)
- ↑ Stage Features(ang.)
- ↑ Fragmenty prób do Evity(ang.)
- ↑ Info ze strony BBC(ang.)
- ↑ "Koty" w bazie IMdB
- ↑ Wywiad z artystką z 2000(ang.)
- ↑ Wywiad z artystką z 2004(ang.)
- ↑ Wywiad z artystką z 2001(ang.)