Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pawski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Pawski (dyskusja | edycje)
lit.
Linia 6: Linia 6:


Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego.
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego.

== Źródło ==
== Źródło ==
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11 str. 566, PWN, Warszawa 1968
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968

{{DEFAULTSORT:Tolloczko, Stanislaw}}
{{DEFAULTSORT:Tolloczko, Stanisław}}
[[Kategoria:Polscy chemicy]]
[[Kategoria:Polscy chemicy]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego]]

Wersja z 17:02, 25 lut 2012

Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.

W roku 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego. W roku 1935 wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912-1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908-1914 redaktor „Kosmosu”.

Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych.

Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego.

Źródło

  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968