Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
lit. |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego. |
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego. |
||
== Źródło == |
== Źródło == |
||
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11 str. 566, PWN, Warszawa 1968 |
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968 |
||
{{DEFAULTSORT:Tolloczko, |
{{DEFAULTSORT:Tolloczko, Stanisław}} |
||
[[Kategoria:Polscy chemicy]] |
[[Kategoria:Polscy chemicy]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego]] |
Wersja z 17:02, 25 lut 2012
Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.
W roku 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego. W roku 1935 wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912-1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908-1914 redaktor „Kosmosu”.
Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych.
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego.
Źródło
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968