Konotacja (językoznawstwo): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 02:47, 6 mar 2012

Konotacja

W językoznawstwie: Zdolność pewnych leksemów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie przymiotnika jest niepełne - trzeba go uzupełnić rzeczownikiem, a przysłówek - czasownikiem. Rzeczownik w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych.
W logice: Wprowadzone przez J.S.Milla bardziej techniczne określenie zwrotu "znaczenie nazwy". Treść charakterystyczna nazwy N (ogół cech charakterystyczny dla zakresu nazwy N, taki, że przysługuje wszystkim desygnatom tej nazwy i tylko im) stanowi konotację nazwy N (treść językową) wtedy i tylko wtedy, gdy, dowolna osoba O, znająca i stosująca konwencje języka J, do którego należy rozpatrywana nazwa N, poinformowana o tym, że jakiś przedmiot p ma wszystkie cechy zawarte w treści nazwy N, może poprawnie rozstrzygnąć, czy dany przedmiot p jest desygnatem nazwy N. Znaczenie nazwy, najogólniej rzecz biorąc, jest to sposób posługiwania się tą nazwą przez ludzi.

Konotacja - cechy współoznaczane łącznie przez nazwę, tworzące jej treść, sens; (współ)oznaczenie zespołu cech wyrazu, kojarzących się wtórnie z jego gł. znaczeniem; tworzy warstwę skojarzeniową słowa

Literatura

Kazimierz Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna;
Kazimierz Ajdukiewicz, Język i poznanie, T. I;
Tadeusz Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki i metodologii nauk;
Tadeusz Kwiatkowski, Logika ogólna.

Zobacz też

Denotacja

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 '''Konotacja'''
 ; W [[językoznawstwo|językoznawstwie]] : Zdolność pewnych [[leksem]]ów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie [[przymiotnik]]a jest niepełne - trzeba go uzupełnić [[rzeczownik]]iem, a [[przysłówek]] - [[czasownik]]iem. [[Rzeczownik]] w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych.
-; W [[logika|logice]] : Wprowadzone przez [[John Stuart Mill|J.S.Milla]] bardziej techniczne określenie zwrotu "[[znaczenie]] nazwy". Treść charakterystyczna nazwy '''N''' (zespół cech charakterystyczny dla [[zakres nazwy|zakresu nazwy]]''' N''', taki, że przysługuje wszystkim [[desygnat]]om tej nazwy i tylko im) stanowi konotację nazwy '''N''' (treść językową) wtedy i tylko wtedy, gdy, dowolna osoba '''O''', znająca i stosująca konwencje języka '''J''', do którego należy rozpatrywana nazwa '''N''',  poinformowana o tym, że jakiś przedmiot '''p''' ma wszystkie cechy zawarte w treści nazwy '''N''', może poprawnie rozstrzygnąć, czy  dany przedmiot '''p''' jest desygnatem nazwy '''N'''.  Znaczenie nazwy, najogólniej rzecz biorąc, jest to sposób posługiwania się tą nazwą przez ludzi.
+; W [[logika|logice]] : Wprowadzone przez [[John Stuart Mill|J.S.Milla]] bardziej techniczne określenie zwrotu "[[znaczenie]] nazwy". Treść charakterystyczna nazwy '''N''' (ogół cech charakterystyczny dla [[zakres nazwy|zakresu nazwy]]''' N''', taki, że przysługuje wszystkim [[desygnat]]om tej nazwy i tylko im) stanowi konotację nazwy '''N''' (treść językową) wtedy i tylko wtedy, gdy, dowolna osoba '''O''', znająca i stosująca konwencje języka '''J''', do którego należy rozpatrywana nazwa '''N''',  poinformowana o tym, że jakiś przedmiot '''p''' ma wszystkie cechy zawarte w treści nazwy '''N''', może poprawnie rozstrzygnąć, czy  dany przedmiot '''p''' jest desygnatem nazwy '''N'''.  Znaczenie nazwy, najogólniej rzecz biorąc, jest to sposób posługiwania się tą nazwą przez ludzi.
 Konotacja - cechy współoznaczane łącznie przez nazwę, tworzące jej treść, sens; (współ)oznaczenie zespołu cech wyrazu, kojarzących się wtórnie z jego gł. znaczeniem; tworzy warstwę skojarzeniową słowa
-Konotacja dotyczy znaczeń, które powstają dzięki odniesieniu elementów znaczących do szerszych kontekstów kulturowych; znaczenie znaku obejmuje tutaj skojarzenie z innymi kulturowymi kodami znaczenia; w zależności od wykorzystanego subkodu „świnia” może konotować niemiłego policjanta albo męskiego szowinistę; opisuje trzy różne sposoby działania znaku; jest oparta na interakcji, ponieważ znak spotyka się tutaj z emocjami i wartościami kulturowymi jego użytkowników, a znaczenie przez niego budowane nabiera walorów subiektywnych; interpretant ulega wpływowi interpretującego i wpływowi obiektu, czy znaku; czynnikiem krytycznym konotacji jest element znaczący (signifiant) on jest wyznacznikiem konotacji; konotacja ukazuje w jaki sposób dane miejsce zostało sfotografowane (park w słoneczny dzień albo ulica w strugach deszczu).
-Źródło: Semiologia w teorii komunikacji
 == Literatura ==