Państwo Ukraińskie (hetmanat)

Pawło Skoropadski wśród oficerów, 1918

Hetmanat, oficjalnie: Państwo Ukraińskie(ukr. Українська Держава) – nazwa powstałego pod protektoratem niemieckim państwa ukraińskiego w okresie pomiędzy 29 kwietnia 1918 a 26 grudnia 1918, podczas rządów Pawła Skoropadskiego.

Przewrót i utworzenie Państwa Ukraińskiego

9 lutego 1918 Ukraińska Republika Ludowa, Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry, Turcja i Bułgaria podpisały traktat brzeski. Państwa te uznały niepodległość Ukrainy, oraz jej zachodnie granice łącznie z Chełmszczyzna, Podlasiem i Wołyniem, i nawiązały stosunki dyplomatyczne. Uzgodniono również uwolnienie jeńców wojennych oraz dostawy żywności dla Niemiec i Austro-Węgier w zamian za pomoc wojskową w wyzwoleniu ziem ukraińskich spod władzy Rosji.

Na mocy tych porozumień wojska państw centralnych 19 lutego wkroczyły na terytorium Ukrainy po Charków i Kubań. Dowódcą 500-tysięcznych sił niemieckich był marszałek Hermann von Eichhorn, a szefem sztabu generał Wilhelm Groener. Wbrew traktatowi, wojska niemieckie traktowały terytorium Ukrainy jak tereny podbite, prowadząc rabunkową gospodarkę, co spowodowało zmianę nastawienia miejscowej ludności. 18 kwietnia zawarto w Kijowie tajne porozumienie pomiędzy gen. Pawłem Skoropadskim z jednej strony, a ambasadorem Niemiec w Kijowie baronem Adolfem Mummem i marsz. Hermanem Eichhornem z drugiej. Dotyczyło ono niewłaściwej polityki Ukraińskiej Centralnej Rady wobec właścicieli ziemskich, oraz odsunięcia od władzy członków UCR.

Niemcy rozpoczęli działania od aresztowania kilku członków rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej, w tym ministra spraw wojskowych Ołeksandra Żukowskiego, jak również rozbrojenia dywizji Synożupannyków i oddziałów Strzelców Siczowych. 28 kwietnia, podczas obrad UCR, kiedy uchwalano Konstytucję Ukraińskiej Republiki Ludowej, na salę wkroczył oddział niemiecki, który ogłosił rozwiązanie UCR. Jednocześnie władze niemieckie poparły decyzję Ogólnoukraińskiego Zjazdu Włościańskiego, który oddawał władzę w ręce Pawła Skoropadskiego, który ogłosił się dyktatorem z tytułem hetmana. Nazwa państwa została zmieniona z Ukraińskiej Republiki Ludowej na Państwo Ukraińskie (ukr. Українська Держава).

Organizacja państwa

Rząd

Najwyższą władzę stanowił hetman Pawło Skoropadski. Desygnował on premiera, który tworzył rząd. W czasie istnienia Państwa Ukraińskiego działały kolejno trzy rządy, których premierami byli: Fedir Łyzohub i Serhij Gerbel.

Państwo Ukraińskie zostało uznane przez 30 państw, w 23 otworzyło przedstawicielstwa dyplomatyczne. Udało mu się doprowadzić do przyłączenia do Ukrainy Krymu (na zasadach autonomii), zawarto sojusze z Republiką Dońską, Republiką Kubańską i Gruzją. Podpisano również w dniu 12 czerwca 1918 r. pokój z bolszewicką Rosją.

Podział administracyjny

Kraj podzielono na 9 guberni: wołyńską, katerynosławską, kijowską, podolską, połtawską, tawryjską, charkowską, chersońską i czernihowską.

Armia

Wbrew stanowisku niemieckiemu, Skoropadski zaplanował utworzenie 300-tysięcznej armii. Udało mu się jednak zorganizować 65-tysięczną armię. W jej skład przyjęto 276 generałów i admirałów dawnej armii rosyjskiej, w tym wielu przeciwników niepodległości Ukrainy. Rozpoczęto organizację Ukraińskiej Akademii Wojskowej, powstało 5 korpusów kadetów i 19 szkół oficerskich.

Zorganizowano 8 korpusów armijnych (I Wołyński, II Podolski, III Odeski, IV Kijowski, V Czernihowski, VI Połtawski, VII Charkowski, VIII Katerynosławski), 16 dywizji piechoty, 4 dywizje kawalerii, 84 pułki artylerii.

Życie społeczne

Za czasów Państwa Ukraińskiego powołano Bibliotekę Narodową w Kijowie, Ukraińską Akademię Nauk, Ukraiński Uniwersytet Państwowy w Kamieńcu Podolskim, Uniwersytet Kijowski. Utworzono Główny Urząd Sztuki i Kultury Narodowej, Ukraińskie Archiwum Narodowe, Operę Narodową, Teatr Państwowy, Orkiestrę Państwową.

Otwarto 50 państwowych szkół średnich oraz 150 gimnazjów.

Upadek Państwa Ukraińskiego

Po zawarciu rozejmu pomiędzy państwami centralnymi a Ententą 11 listopada 1918 roku i rozpoczętej w konsekwencji ewakuacji wojsk niemieckiego Ober Ostu z Ukrainy, jak również wskutek złych nastrojów społecznych (rabunkowa gospodarka niemiecka, ogłoszenie przez hetmana federacji z Rosją) nadarzyła się okazja do kolejnego przewrotu.

13 listopada odbyło się w Kijowie spotkanie przedstawicieli ukraińskich partii socjalistycznych, na którym uchwalono utworzenie Dyrektoriatu URL, i rozpoczęcie powstania antyhetmańskiego. 14 listopada członkowie Dyrektoriatu przybyli do Białej Cerkwi, która stała się siedzibą władz powstańczych. 15 listopada na murach pojawiły się ogłoszenia o wybuchu powstania. Pierwsze działania wojskowe rozpoczęły się 16 listopada, kiedy żołnierze Strzelców Siczowych rozbroili pierwszy oddział Warty Państwowej.

17 listopada oddziały Strzelców Siczowych ruszyły w stronę Kijowa. 18 listopada nastąpiła bitwa pod Motowyliwką, w której zwyciężyli powstańcy, otwierając sobie drogę do stolicy. W połowie grudnia opanowano całe terytorium kraju, i nowe władze ogłosiły 26 grudnia przywrócenie Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Bibliografia, literatura, linki

• Jan Jacek Bruski, Petlurowcy, Kraków 2004, Wyd. Arcana , ISBN 83-86225-03-3
• Jarosław Hrycak: Historia Ukrainy 1772–1999. Wyd. 1. Lublin: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, 2000. ISBN 83-85854-50-9.brak strony w książce
• B. Balan, O. Shulhyn, A. Zhukovsky: Encyclopedia of Ukraine: Hetman government. Canadian Institute of Ukrainian Studies, 2001. [dostęp 17 lutego 2008].zły zapis daty dostępu
• Володимир Винниченко: Відродження нації: Історія української революції: марець 1917 р. – грудень 1919 р.. Wyd. 1 (reprint). Wien (Київ): Видавництво політичної літератури України, 1920 (1990).brak strony w książce