Mercedes-Benz W196

Szablon:Bolid F1 infobox Mercedes-Benz W196 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Hansa Scherrenberga, Ludwiga Krause i Hansa Gassmanna. Brał udział w zawodach Formuły 1 w latach 1954–1955, i wygrał 9 z 12 wyścigów, w których wystartował.

Posiadał rozrząd desmodromiczny oraz wtrysk paliwa i był rozwijany przez inżynierów Mercedesa, którzy czerpali z doświadczeń związanych z pracami nad silnikiem Messerschmitta Bf 109.

Na modelu W196 został oparty Mercedes-Benz 300 SLR.

Słynną wersją modelu był "Typ Monza" (streamliner) o bardzo opływowym kształcie nadwozia.

Typ Monza

Model W196 zadebiutował w Grand Prix Francji 1954, mając bardzo aerodynamiczne nadwozie, wykonane z aluminium. Fangio i Kling ukończyli wyścig na dwóch pierwszych miejscach, a Hermann ustanowił najszybsze okrążenie. Tego samego samochodu użyto podczas wyścigu o Grand Prix Włoch na Monzy, stąd też nazwano go "Typ Monza". Używano również angielskiego określenia streamliner (ang. streamline – opływowy).

Typ R

"Typ R" była to wersja o odkrytych kołach. Stosowano ją na krętych torach, do których nie nadawała się wersja streamliner, o czym Mercedes przekonał się podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. Typ R zadebiutował podczas Grand Prix Niemiec. Za jego pomocą Fangio wygrał trzy wyścigi, co dało mu drugi tytuł mistrza świata.

W sezonie 1955 Mercedes wygrał wszystkie wyścigi poza Grand Prix Monako, kiedy to odpadli wszyscy kierowcy Mercedesa.

Mimo bardzo dobrych wyników kierowcy określali model W196 jako "trochę trudny w prowadzeniu, z tendencją do nadsterowności".

Na skutek tragedii w Le Mans Mercedes wycofał się ze sportów motorowych po roku 1955.

Silnik

Przepisy na sezon 1954 dopuszczały dwa rodzaje silników: wolnossący o pojemności 2,5 litra bądź turbo o pojemność 0,75 litra. Oczekiwano, że moc silników będzie wahać się między 250 a 300 KM.

Silnik Mercedesa V8 z 1939 roku z dwustopniowym doładowaniem o pojemności 1,5 l produkował 278 KM przy 8250 obr./min. Zmniejszenie o połowę dałoby moc zaledwie 139 KM.

Badania prowadzone przez Mercedesa wykazały, że silnik doładowany może osiągnąć 290 KM przy 10000 obr./min, ale by działała turbosprężarka, wymagane jest 100 KM. Ponadto silnik taki zużywałby ponad 2 razy więcej paliwa niż silniki wolnossące o tej samej mocy. Zdecydowano, że właściwym wyborem będzie silnik o pojemności 2,5 litra. Była to znacząca zmiana filozofii Mercedesa, ponieważ wszystkie silniki wyścigowe tej firmy od lat 20. były doładowane.

Silnik R8 o pojemności 2496,87 cm³ produkował podczas pierwszego wyścigu 257 KM. Jego moc była jednak zwiększana i w 1955 roku osiągał już 290 KM przy 8500 obr./min.

Wyniki

Mercedes-Benz W196 streamliner

Sezon	Zespół	Silnik	Opony	Kierowcy	1	2	3	4	5	6	7	8	9	Pkt.	Msc.
1954	Mercedes	Mercedes	C		ARG	500	BEL	FRA	GBR	DEU	SUI	ITA	ESP	–	–
				Juan Manuel Fangio				1	4	1	1	1	3
				Karl Kling				2	7	4	NU	NU	5
				Hans Hermann				NU		NU	3	4	NU
				Hermann Lang					NU
1955	Mercedes	Mercedes	C		ARG	MCO	500	BEL	NLD	GBR	ITA			–	–
				Juan Manuel Fangio	1	NU		1	1	2	1
				Karl Kling	4†			NU	NU	3	NU
				Stirling Moss	4†	9		2	2	1	NU
				Hans Hermann	4†	NW
				André Simon		NU
				Piero Taruffi						4	2

† Samochód dzielony.

Linki zewnętrzne

• Statystyki samochodu (ang.)