Agnieszka wrocławska (1230/1236–po 1277)

Szablon:Propozycja Dobrego Artykułu Agnieszka (ur. zap. między 1230 a 1236, zm. 14 maja po 1277) – księżniczka śląska z dynastii Piastów, ksieni cysterek trzebnickich w latach 1269/1272–1278.

Córka księcia śląskiego, krakowskiego i wielkopolskiego Henryka II Pobożnego i Anny, córki króla Czech Przemysła Ottokara I.

Życiorys

Data jej urodzenia nie jest znana. Urodziła się zapewne między 1230 a 1236. Termin początkowy daty jej urodzenia wynika z braku wzmianek o niej w Żywocie św. Jadwigi, w części dotyczącej jej pobytu w klasztorze, zaś końcowy z faktu, że najpóźniej w 1248 została cysterką trzebnicką. Uznawana jest za młodsze dziecko Henryka II Pobożnego i Anny Przemyślidki, pomimo że w Genealogii św. Jadwigi została wymieniona na drugim miejscu wśród córek księcia śląskiego. Przypuszczalnie była młodsza od sióstr, które zostały wydane za mąż: Gertrudy, Konstancji i Elżbiety. Wśród znanych z imienia dzieci książęcej pary zajmuje umownie ósme miejsce pod względem wieku, między Konradem I a Władysławem. Nadano jej imię nawiązujące do imion trzech kobiet związanych z piastowską dynastią. Przed nią to miano nosiły: praprababka Agnieszka – żona protoplasty Piastów śląskich Władysława Wygnańca, prababka Agnieszka – matka Jadwigi Śląskiej, a także ciotka Agnieszka – siostra jej ojca.

Na okres wychowania została oddana do trzebnickiego klasztoru cysterek, którego ksienią była wówczas jej ciotka Gertruda. Wpływ na jej wychowanie miała prowadząca świątobliwy żywot babka Jadwiga Śląska, która w trzebnickim klasztorze przebywała do swej śmierci w 1243. Być może, podobnie jak jej siostra Elżbieta, Agnieszka została zabrana z klasztoru przez brata Bolesława Rogatkę z zamiarem wydania za mąż z pobudek politycznych. Plan małżeński względem niej miał jednak upaść, w związku z czym Agnieszka powróciła do Trzebnicy.

Cysterką trzebnicką została najpóźniej w 1248. W tym bowiem roku jako zakonnica towarzyszyła ciotce Gertrudzie w podróżach do krewnych książąt, u których wyjednywały przywileje i darowizny na rzecz klasztoru. Wstawiennictwo dla zgromadzenia uzyskała również na zjeździe pod Dankowem w 1262 (m.in. także od księżnej Kingi), co poświadcza dokument księcia Bolesława Pobożnego. W 1267 lub 1268 wzięła udział w translacji swej babki Jadwigi Śląskiej. Między 1269 a 1272 została ksienią klasztoru. Jak wynika z uchwały kapituły generalnej z 1278, stało się to wbrew woli Agnieszki, pod groźbą nałożenia na nią kar zakonnych. Nie wiadomo, czy była bezpośrednią następczynią swej ciotki Gertrudy, zmarłej najwcześniej 30 grudnia 1268, czy też – do czego przychyla się literatura – drugą po niej opatką, po Petroneli. Wbrew cysterskim statutom posiadała osobiste dochody, o czym informuje list papieża Grzegorza X z 2 stycznia 1273, w którym występuje z tytułem ksieni trzebnickiej. W 1278 zrezygnowała z pełnionego urzędu. Jako wnuczka fundatorów klasztoru zastrzegła sobie jednak kontrolę nad jego majątkiem.

Dalsze losy Agnieszki nie są znane. Zmarła prawdopodobnie 14 maja, nie wiadomo jednak, w którym roku. Ze względu na to, że ostatni raz występuje w źródłach pod rokiem 1278, jej śmierć nastąpiła 14 maja po 1277. Została pochowana w klasztorze w Trzebnicy.

Bibliografia

• Kozłowska-Budkowa Z., Agnieszka, [w:] W. Konopczyński (red.), Polski Słownik Biograficzny, t. I, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1935, s. 31.
• Jurek T., Agnieszka, [w:] K. Ożóg, S. Szczur (red.), Piastowie. Leksykon biograficzny, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999, ISBN 83-08-02829-2, s. 418.
• Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, cz. I, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 130–133, tabl. I/2.