Teologia dogmatyczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Krzysiek10 (dyskusja | edycje) m Usunięto kategorię "Eschatologia" za pomocą HotCat |
usunięcie szablonów {{bibliografia start}}, {{bibliografia stop}} |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
{{Bibliografia start}} |
|||
* ''Dogmatyka'', t. 1-6, Warszawa: [[Więź (wydawnictwo)|Biblioteka "Więzi"]], 2005-2007. |
* ''Dogmatyka'', t. 1-6, Warszawa: [[Więź (wydawnictwo)|Biblioteka "Więzi"]], 2005-2007. |
||
{{Bibliografia stop}} |
|||
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
Wersja z 19:39, 29 kwi 2012
Szablon:Źródła Teologia dogmatyczna – główna gałąź teologii zajmująca się badaniem w sposób rozumowy wszystkich głównych zagadnień doktryny chrześcijańskiej.
Terminem "dogmatyka" posłużył się po raz pierwszy teolog luterański Georg Calixt w XVII w.
Etymologia
Etymologicznie słowo dógma dpn. dógmatos pochodzi z języka greckiego i oznacza: "postanowienie władzy zwierzchniej miasta-państwa; teza obowiązująca wszystkich adeptów danej szkoły filozoficznej". Słowo dogma pochodzi od dokeín co oznacza: "wydawać się (dobrym), mniemać, wierzyć".
Dogmat jest zasadą teologiczną objętą kanonem wiary i podaną przez Kościół do wierzenia jako niewzruszona prawda, niepodlegająca krytyce ani dyskusji. Teologia dogmatyczna wyznaje zasadę, że poza dogmatem istnieje tylko herezja, więc nawet w przypadku ekumenizmu nie jest możliwe, aby Kościół katolicki zrezygnował z jakiegokolwiek dogmatu.
Podział dogmatyki
W skład dogmatyki wchodzą: angelologia, antropologia, charytologia, chrystologia, soteriologia, demonologia, eklezjologia, eschatologia, hamartiologia, historia dogmatów, historia zbawienia, józefologia, kairologia, mariologia, pneumatologia, patrylogia, protologia, sakramentologia i trynitologia.[1]
Dogmatyka po Soborze Watykańskim II
Na Soborze Watykańskim II do zakresu dogmatyki zaliczono tematykę biblijną łączącą się z historią zbawienia, interpretacje objawienia zawarte w dziełach patrystyki wschodniej i zachodniej, a także spekulatywne wyjaśnianie tajemnicy zbawienia na wzór św. Tomasza z Akwinu w powiązaniu z liturgią i całością życia Kościoła oraz dzieje dogmatów i sposobów ich teologicznego objaśniania na tle historii Kościoła. Wydobywszy z objawienia określone prawdy, dogmatyka uwypukla w nich elementy istotne, powtarzające się po wielekroć i ustala ich jednolite sformułowanie. Posługuje się klasyczną metodą scholastyczną, oraz tzw. metodą pozytywną, gdy uwzględnia w pierwszym rzędzie treści biblijne i patrystyczne; sięga też do polemiki, a obecnie nierzadko prezentuje nastawienie ekumeniczne.
Współczesna dogmatyka
Współczesną dogmatykę charakteryzuje zwrot od abstrakcyjnej optyki esencjalnej ku ujęciom egzystencjalno-antropologicznym, dokonujący się pod wpływem tzw. nowej teologii (Karl Rahner, Henri de Lubac, Jean Daniélou, Yves Congar, Romano Guardini, Hans Urs von Balthasar, Marie-Dominique Chenu), oraz dążenie do syntetyzowania ujęć w duchu chrystocentryzmu (obok Rahnera Alfons Nossol, Lucjan Balter i Martin Schmaus).
- ↑ Encyklopedia katolicka, t. 4, Lublin 1985, łam 23.
Bibliografia
- Dogmatyka, t. 1-6, Warszawa: Biblioteka "Więzi", 2005-2007.