Order Kutuzowa (ZSRR): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Beau.bot (dyskusja | edycje)
usunięcie szablonu {{bibliografia}}
MerlIwBot (dyskusja | edycje)
Linia 86: Linia 86:
[[en:Order of Kutuzov]]
[[en:Order of Kutuzov]]
[[es:Orden de Kutúzov]]
[[es:Orden de Kutúzov]]
[[fr:Ordre de Koutouzov]]
[[it:Ordine di Kutuzov]]
[[it:Ordine di Kutuzov]]
[[ka:კუტუზოვის ორდენი]]
[[ka:კუტუზოვის ორდენი]]
Linia 95: Linia 96:
[[sl:Red Kutuzova]]
[[sl:Red Kutuzova]]
[[uk:Орден Кутузова]]
[[uk:Орден Кутузова]]
[[zh:库图佐夫勋章]]

Wersja z 02:26, 12 maj 2012

Order Kutuzowa
Орден Кутузова
Awers
Awers I klasy
Baretka
Baretka I klasy
Ustanowiono

29 lipca 1942

Wielkość

średnica 50 mm (I stopień), 44 mm (II i III stopień)

Kruszec

złoto (I stopień)
srebro (II i III stopień)

Wydano

7329

Feldmarszałek Michaił Kutuzow na obrazie R.M. Wolkowa

Order Kutuzowa (ros. Орден Кутузова) – order wojskowy Związku Radzieckiego.

Został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej Związku Radzieckiego 29 lipca 1942 najpierw jako order mający dwie klasy. 8 stycznia 1943 ustanowiono trzecią klasę tego orderu. Jednocześnie zatwierdzono jego statut i opis. Później jeszcze kilkakrotnie wprowadzono do niego poprawki.

Zasady nadawania

Order Kutuzowa ma trzy klasy. Był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR:

Nadawano je za:

  • umiejętne przygotowanie i kierowanie dużą operacją wojskową lub bojem, w wyniku których, współdziałając ze wszystkimi rodzajami broni, zadano przeciwnikowi duże straty;
  • umiejętne działania w obronie oraz podczas wymuszonego odwrotu polegające na zadaniu przeciwnikowi dużych strat w sile żywej i sprzęcie oraz zajęciu dogodnych rubieży do obrony i kontrnatarcia;
  • mistrzowskie dowodzenie w okrążeniu i w innych trudnych sytuacjach w walce z przeważającymi siłami przeciwnika prowadzące do wyprowadzenia wojsk przy najmniejszych stratach własnych;
  • umiejętną organizację pościgu za wycofującym się przeciwnikiem, zniszczenie jego siły żywej i sprzętu oraz za szybką likwidację okrążonych sił przeciwnika;
  • śmiałe wyjście na linie komunikacyjne przeciwnika, zniszczenie jego baz i tyłowych garnizonów.

Order ten zaczęto nadawać na początku 1943. Pierwszymi odznaczonymi byli: gen. lejtn. Iwan W. Galanin, gen. armii Iwan W. Tuleniew, gen. płk Maksym A. Purkajew, gen. lejtn. Georgij F. Zacharow, gen. lejtn. Michaił S. Malinin, gen. mjr Aleksander I. Rodimcew. Niektórzy dowódcy otrzymali order kilkakrotnie.

Łącznie w ZSRR nadano orderów:

  • I klasy – 675
  • II klasy – 3326
  • III klasy – 3328

Orderem tym uhonorowano także ponad 1570 jednostek i związków taktycznych Armii Czerwonej, a także niektóre polskie jednostki:

Opis odznaki

Order I klasy został wykonany ze złota, w postaci pięcioramiennej, wielopromiennej gwiazdy, między ramionami której znajdują się pęki srebrnych promieni. W centrum umieszczono okrągłą tarczę pokrytą białą emalią ze złotym wieńcem laurowym na obrzeżach. W środku tarczy na tle kremlowskich baszt jest wykonane ze złota popiersie feldmarszałka Michaiła Kutuzowa. Wokół niego na białej wstędze znajduje się złoty napis: ΜИХАИЛ КУТУЗОВ (pol. "Michaił Kutuzow"). Order II i III klasy był wykonany ze srebra. Ponadto order III klasy miał mniejszą średnicę.

Wstążki do orderu:

  • I klasy – ciemnoniebieska z szerokim pomarańczowym paskiem pośrodku;
  • II klasy – ciemnoniebieska z dwoma wąskimi pomarańczowymi paskami po bokach;
  • III klasy – ciemnoniebieska z dwoma wąskimi paskami po bokach i jednym pośrodku koloru pomarańczowego.
Odznaka orderu (awers)
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Baretki orderu
Klasa I
Klasa II
Klasa III

Bibliografia

  • Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 - 1991. T. 1. Ворон, 1996, s. 105-143. (ros. • ang.)